Το τζαμι, οι φιλελευθεροι σταυροφοροι και οι ανθρωποφυλακες

«Αυτό που έχουμε εδώ είναι ...αποτυχία να επικοινωνήσουμε» [1]

Το πιο ένοχο μυστικό των «εθνικοφρόνων», είναι ότι ξέρουν πως δεν γίνεται να είσαι εθνικόφρων. Το ξέρουν βαθιά μέσα τους, το έχουν καταλάβει. Νιώθουν την υποκρισία τους, άλλα είναι βολική αυτή η υποκρισία και οι καιροί είναι δύσκολοι. Ξέρουν ότι οτιδήποτε «εδαφοποιεί την ιστορία και ιστορικοποιεί το έδαφος» είναι ή ψυχαναλυτική αυθυποβολή, ή κόλπο διαίρεσης των υποτελών, ή συνήθως και τα δύο. Το είχαν διαβάσει σε ένα by-the-way μονόστηλο αφιέρωμα του ΚΛΙΚ για τον Πουλαντζά, κάπου το 1998. Αλλά ο καπιταλισμός σε κρίση και αναδιάρθρωση είναι περίεργο πολίτευμα και η ζούγκλα ξεχνάει τις «αρχές και τις αξίες της». Άρα; Αίμα! Ωμή επιβολή του ισχυρού στον ανίσχυρο, στον διαφορετικό, στον ξένο, στον ομοφυλόφιλο, στον κομμουνιστή, στον απεργό, στον περίεργο, εν τέλει σε σένα. Σε σένα και σε όλους/ες.