«τελικος προορισμος», απο τη νορα ραλλη

Πάντα πίστευα πως είναι καλό όταν ταξιδεύεις να κάθεσαι κοντά σε κάποιον που ξέρει καλά τι θέλει και πού πάει. Με λίγα λόγια, που ξέρει κάτι παραπάνω από σένα στο θέμα «τελικός προορισμός». 
Η θεωρία μου αυτή αποδείχθηκε απόλυτα σωστή, όταν η μοίρα και το Σύμπαν με έριξαν στο διπλανό κάθισμα ενός νεαρού που απέναντί του κάθονταν μία κυρία μιας ορισμένης ηλικίας, ενός ορισμένου μεγέθους, μιας ορισμένης αισθητικής και μιας πλήρους καθορισμένης νοοτροπίας. Με λίγα λόγια, αν κατέβαινε στις εκλογές θα ήταν το μόνο κόμμα με σαφώς καθορισμένο προγραμματικό πλαίσιο. Και με μεγάλο εύρος… περιφέρειας! Είναι αυτό που λέμε, η κυρία της περιφερείας και ουχί  η περιφέρεια της κυρίας... (Περιττό να πω πως η όλη ιστορία διαδραματίζεται στο βαγόνι ενός τραίνου – όπως όλες οι μεγάλες τραγωδίες των τελευταίων προϋπολογισμών της χώρας.)