Υπάρχουν “κόκκινες γραμμές” κ. Πρωθυπουργέ;

Ακούμε και διαβάζουμε από το Σαββατοκύριακο ότι ξεκινά το μακρύ και δύσκολο ταξίδι του Λ. Παπαδήμου στο εξωτερικό και τα ραντεβού του με τους ξένους ηγέτες.

Μας λένε ότι πάει για να ξανακερδίσει τη χαμένη αξιοπιστία της Ελλάδας, να κερδίσει την εμπιστοσύνη των Ευρωπαίων για τη χώρα και τις προθέσεις της.

Επίσης, ότι πάει να τους πείσει για τις έγγραφες εγγυήσεις που ζητούν από τα πολιτικά κόμματα.

Και αναρωτιόμαστε όλοι: Πώς

χάθηκε η αξιοπιστία της χώρας; Ποιοι φταίνε για τη χαμένη μας τιμή και το βασικότερο: Ποια είναι η ατζέντα του πρωθυπουργού, με τι όπλα πάει δηλαδή να διαπραγματευτεί;

Είναι θέματα που κάποιος θα πρέπει να τα εξηγήσει στον ελληνικό λαό, ειδικά όσο πλησιάζουμε στις εκλογές, έστω κι αν κάποιοι ακούτε τη λέξη και κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν.

Αν δηλαδή ο κ. Παπανδρέου, πρωθυπουργός του εξωτερικού, με τα συνεχή ταξίδια του αντί να φτιάξει διέλυσε την εικόνα της Ελλάδας, τότε θα πρέπει να λογοδοτήσει. Κι αν ο κ. Παπαδήμος πάει στις Βρυξέλλες χωρίς ουσιαστική ομοφωνία των κομμάτων της κυβέρνησης στο θέμα των εγγυήσεων, πώς θα κάνει τις διαπραγματεύσεις;

Λέγεται ότι θα καταθέσει τη δική του επιστολή και θα επισυνάψει τα πρακτικά της συμφωνίας για τη νέα κυβέρνηση στο Προεδρικό Μέγαρο. Αν το κάνει αυτό, άραγε οι Ευρωπαίοι θα συμφωνήσουν στη μέση λύση ή θα επιμείνουν στην ελληνική ταπείνωση; Και ποια θα είναι η στάση του κ. Παπαδήμου αν τεθεί ξανά τέτοιο θέμα;

Τι θα κάνει δηλαδή ο πρωθυπουργός αν του πούνε ότι θέλουν τις υπογραφές όλων διότι έτσι γουστάρουν; Θα υπάρξει αντίδρασή του ή θα κατεβάσει το κεφάλι και θα έρθει στην Ελλάδα για να ζητήσει ότι του επιβάλλεται στις Βρυξέλλες;

Και θα είναι αυτή ανάκτηση της χαμένης αξιοπιστίας;

Είναι ερωτήματα που δείχνουν ότι ο κ. Παπαδήμος πάει χωρίς σχέδιο στις Βρυξέλλες και κυρίως χωρίς κόκκινες γραμμές για το έθνος. Έτσι πήγαινε και ο κ. Παπανδρέου και κάθε μέρα που περνούσε η υποχωρητικότητα της Ελλάδας αυξανόταν. Ένα είναι στην ουσία, λοιπόν, το βασικό ερώτημα: Υπάρχουν κόκκινες γραμμές;