Βετεράνοι και οπλοφορία: δύο μεγάλα ζητήματα που συζητιούνται πάλι στις ΗΠΑ

Το τελευταίο μακελειό στην βάση Φορτ Χουντ, στο Τέξας, (τέσσερις νεκροί μαζί με το δράστη, 16 τραυματίες) άνοιξε και πάλι δύο πολύ ευαίσθητα θέματα για τις ΗΠΑ: το θέμα της πνευματικής υγείας των βετεράνων του αμερικανικού στρατού καθώς και το φάκελο της οπλοφορίας και οπλοχρησίας.

Τα πολύνεκρα περιστατικά που έχουν αιματοκυλίσει τη χώρα, τα τελευταία χρόνια, είναι αλλεπάλληλα και πολλά. Όπως και στις άλλες περιπτώσεις έτσι και στην τελευταία, στο Φορτ Χουντ, ο φερόμενος ως δράστης, ο 34χρονος βετεράνος Ιβάν Λόπες,

Αμερικανικά ΜΜΕ σημειώνουν ότι από το 2008 και μετά, περισσότεροι Αμερικανοί στρατιώτες αυτοκτονούν όταν γυρνούν στην πατρίδα παρά σκοτώνονται σε πεδία μάχης. Η αρμόδια στρατιωτική υπηρεσία έχει διευρύνει τα προγράμματα ψυχολογικής υποστήριξης και τα σχετικά κονδύλια, ενώ έχουν προσληφθεί χιλιάδες εξειδικευμένοι επιστήμονες. Παρόλα αυτά, το πρόβλημα δεν φαίνεται να αντιμετωπίζεται επαρκώς. Εκτιμάται ότι περίπου ¼ των βετεράνων του αμερικανικού στρατού είναι γραμμένοι στις λίστες των προγραμμάτων στήριξης, και εξ αυτών το 1/3 που αναζήτησαν ψυχιατρική βοήθεια μέσα στο 2013 χρειάστηκε να περιμένουν για ένα ραντεβού περισσότερο από δύο εβδομάδες, λόγω φόρτου εργασίας, αν και η κατάσταση τους πιθανώς ήταν επικίνδυνη για τους εαυτούς τους και για τους γύρω τους.

Όλοι αυτοί οι άνθρωποι, όμως, όπως και πολλοί άλλοι με ψυχικά προβλήματα, έχουν απρόσκοπτη πρόσβαση σε όπλα. Ο Λόπες προμηθεύτηκε το όπλο που χρησιμοποίησε εξαιρετικά εύκολα από κατάστημα κοντά στη βάση Φορτ Χουντ. Τραγική ειρωνία; Από το ίδιο κατάστημα είχε προμηθευτεί το όπλο του και ο ψυχίατρος του στρατού, Νιδάλ Χασάν, που το 2009 είχε εισβάλλει στην ίδια βάση, όπου επίσης υπηρετούσε, και είχε σκοτώσει, σε κατάσταση αμόκ, 13 στρατιώτες ενώ είχε τραυματίσει άλλους 32. Όπως και τότε, όπως και σχεδόν σε κάθε άλλο μακελειό στο αμερικανικό έδαφος (σχολεία, κινηματογράφοι), όπως και τώρα, το πιο εύκολο για έναν άνθρωπο με ψυχικό πρόβλημα αποδεικνύεται ότι είναι να βρεθεί με όπλο στο χέρι.

Περισσότεροι νεκροί εντός από ό,τι σε πολέμους

Και μπορεί ο στρατός ν’ ανοίγει και πάλι το ζήτημα της ασφάλειας των στρατιωτικών βάσεων και της περαιτέρω ενίσχυσης των προγραμμάτων στήριξης των μελών του, όμως για πολλά ΜΜΕ, το ζήτημα που πρέπει επιτέλους να ανοίξει σοβαρά είναι αυτό της οπλοφορίας αλλά και της κουλτούρας της οπλοχρησίας, όπως σημειώνουν. Ο ετήσιος απολογισμός σε ανθρώπινες ζωές από τραύματα πυροβόλων όπλων στις ΗΠΑ κυμαίνεται στις 32.000 και αυξάνεται διαρκώς, αν και οι αρμόδιες υπηρεσίες σημειώνουν ότι είναι 40% χαμηλότερα από ό,τι την δεκαετία του ’80.

Για να γίνει κατανοητό το μέγεθος της τραγωδίας ίσως βοηθά να υπολογίσει κανείς τους νεκρούς που οι ΗΠΑ καταμετρούν από τον πόλεμο της Ανεξαρτησίας τους μέχρι σήμερα σε πολεμικές συρράξεις και πεδία μαχών: είναι, με βάση τα στοιχεία που δίνει η υπηρεσία ερευνών του Κογκρέσου, περίπου 1.171.177 πεσόντες. Την ίδια ώρα, από το 1968 μέχρι σήμερα, σύμφωνα με στοιχεία του Κέντρου Ασθενειών και Πρόληψης αλλά και του FBI, οι άνθρωποι που έχουν σκοτωθεί από πυροβόλα όπλα εντός ΗΠΑ (συμπεριλαμβανομένων των αυτοκτονιών) είναι τουλάχιστον 1.384.171.

Ένα άλλο νούμερο που μπορεί να συμβάλλει στην κατανόηση του τι πραγματικά συμβαίνει με αυτόν τον «εσωτερικό πόλεμο» στις ΗΠΑ, όπως χαρακτηρίζουν το φαινόμενο της οπλοχρησίας πολλά ΜΜΕ, είναι ότι από την 11η Σεπτεμβρίου του 2001 μέχρι σήμερα, έχουν σκοτωθεί από τρομοκρατικές επιθέσεις επί αμερικανικού εδάφους, το πολύ 20 άνθρωποι. Αντίθετα, την ίδια χρονική περίοδο έχουν σκοτωθεί 364.000 άνθρωποι από ιδιωτικά πυροβόλα όπλα. Όπως σχολιάζει δεικτικά σε άρθρο του ο Χένρι Πόρτερ, στον Guardian, αν η οποιαδήποτε ευρωπαϊκή χώρα, είχε τέτοιο αριθμό απωλειών στο έδαφός της και δεν έπαιρνε μέτρα για ν’ αντιμετωπίσει το φαινόμενο, το πιθανότερο είναι το Στέητ Ντιπάρτμεντ να εξέδιδε σχετική αρνητική ταξιδιωτική οδηγία για αυτήν.

Ενδεικτικό του ότι κάτι «δεν πάει καλά», τουλάχιστον με γνώμονα τα ευρωπαϊκά «πρότυπα» για το θέμα, είναι το παράδειγμα των γνωστών καφέ Starbucks, τα οποία μόλις τον περασμένο Σεπτέμβριο, εξέδωσαν ανακοίνωση, που μάλιστα κρίθηκε ως ιδιαίτερα «προχωρημένη», απαγορεύοντας στους πελάτες τους να εισέρχονται στα καταστήματα φέροντες όπλο. Η ίδια αλυσίδα καφέ, πάντως, είχε εδώ και χρόνια απαγορεύσει το κάπνισμα δια ροπάλου!

«Δεν σκοτώνουν τα όπλα αλλά οι άνθρωποι»

Όσον αφορά στη λεγόμενη κουλτούρα της οπλοχρησίας είναι πολύ χαρακτηριστικό ένα παράδειγμα που αναφέρει ο Μπομπ Τσέσκα, στην Huffington Post, σχολιάζοντας τον πολυσυζητημένο νόμο που υπάρχει στην πολιτεία της Φλόριντα (και σε ορισμένες άλλες) και ονομάζεται «Ύψωσε το ανάστημά σου». Ο νόμος δίνει το δικαίωμα σε όποιον θεωρήσει ότι «απειλείται», ασχέτως αν αυτό ισχύει ή όχι, να ανοίξει πυρ. Έτσι, ένας 71χρονος πρώην αστυνομικός μακέλεψε ένα ζευγάρι μέσα σε κινηματογράφο στην Τάμπα, κατά τη διάρκεια λογομαχίας επειδή ενοχλήθηκε από τα πλήκτρα του κινητού τηλεφώνου τους, καθώς αυτοί έστελναν μήνυμα στην μπέιμπι σίτερ της κόρης τους. Το ένα έφερε το άλλο, και ο σύζυγος έριξε στον πρώην αστυνομικό ένα κουτί ποπ κορν για να δεχτεί καταιγισμό σφαιρών, όπως και η σύζυγός του και να πέσουν νεκροί. Η γραμμή υπεράσπισης του πρώην αστυνομικού είναι ότι «φοβήθηκε ότι δέχεται επίθεση» και υπάρχει σοβαρή περίπτωση ν’ αθωωθεί. «Η κατοχή όπλου, σαν αντίληψη, σαν νοοτροπία», υποστηρίζει ο Τσέσκα, «καλλιεργεί την αίσθηση της έλλειψης ορίου σε οποιοδήποτε καβγά, σε οποιαδήποτε ένταση και η υιοθέτηση τέτοιων νόμων, δημιουργούν το απαραίτητο νομικό πλαίσιο για συμπεριφορές τέτοιας κτηνωδίας».

H πανίσχυρη Εθνική Ένωση Πυροβόλων Όπλων έχει πάντα μια έτοιμη απάντηση. Αν κάποιος σκοτώσει κάποιον με το όπλο του, «προφανώς είναι πνευματικά άρρωστος και αυτά συμβαίνουν». Επίσης, σε όσους επικρίνουν την οπλοκατοχή και επιμένουν να ζητούν να υιοθετηθούν απαγορεύσεις και περιορισμοί στην αγορά όπλων, η Ένωση απαντά ότι «δεν σκοτώνουν τα όπλα αλλά οι άνθρωποι». Τέλος, η πιο γνωστή επωδός της είναι ότι «απέναντι σε έναν κακό τύπο με όπλο, η μοναδική λύση είναι ένας καλός τύπος με όπλο».

Και όσο και αν αυτά ακούγονται γελοιότητες στα δικά μας αυτιά, στα αυτιά ενός μεγάλου τμήματος του αμερικανικού πληθυσμού ακούγονται απολύτως λογικά. Πολύ πιο λογικά βέβαια ακούγονται σε όλες τις επιχειρήσεις και στα κυκλώματα που συνδέονται με τις πωλήσεις όπλων και δεν θέλουν σε καμία περίπτωση να χάσουν μια τόσο επικερδή ενασχόληση. Ιδιαίτερα αν λάβει κανείς υπ’ όψιν ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί που φέρουν όπλα, συνήθως διαθέτουν συλλογή και μάλιστα η οπλοφορία τους είναι ένα από τα πιο πολυέξοδα χόμπυ τους. Και όσο δεν «σπάει» αυτή η αντίληψη περί «αναγκαιότητας προσωπικής προστασίας», παρά το ότι τα στοιχεία αποδεικνύουν ότι σκοτώνονται στις ΗΠΑ πολύ περισσότερο μεταξύ τους από ό,τι συμβαίνει πχ στις ευρωπαϊκές χώρες που δεν έχουμε οι πολίτες τόσα όπλα, τόσο θα μένουν ευχολόγια οι αλλεπάλληλες δηλώσεις Ομπάμα και άλλων για αντιμετώπιση της γάγγραινας.

Πηγές: bbc, reuters, huffington post, the guardian

Μάρκο Πόλο

Διαβάστε περισσότερα