Τρίτο Μνημόνιο: Το τέλος των ψευδαισθήσεων

H ψήφιση στη Βουλή του Μνημονίου, η τελική εκ των πραγμάτων, σημαίνει και πολλά άλλα πράγματα για το πολιτικό σύστημα. Κυρίως για την αριστερά η οποία βρίσκεται αντιμέτωπη με μια νέα διάσπαση, τεραστίων διαστάσεων.

Κατ’αρχάς το τρίτο Μνημόνιο σημαίνει

το τέλος των ψευδαισθήσεων όλων εκείνων που πιστεύουν ότι μπορεί η ελληνική οικονομία να βαδίσει το δικό της δρόμο χωρίς ευρωπαϊκή βοήθεια. Ή με τη στήριξη του ξανθού γένους, των Κινέζων ή των διάφορων BRICS. Τα δοκίμασε όλα η κυβέρνηση Τσίπρα και απέτυχε καταλήγοντας εκεί που κατέληξαν και οι προηγούμενοι.

Με μια μόνο σημαντική διαφορά. Η προηγούμενη κυβέρνηση είχε φέρει την Ελλάδα ένα βήμα έξω από το μνημόνιο, η σημερινή απλά κατέστρεψε ό,τι φτιάχτηκε με κόπο πέντε χρόνια. Πέντε μήνες μόνο χρειάστηκαν για να επιστρέψει η χώρα στο 2010, κι αυτό είναι ασυγχώρητο.

Η ψήφιση του νέου μνημονίου ανατρέπει πλήρως όλη τη φιλοσοφία του ΣΥΡΙΖΑ όταν ήταν στην αντιπολίτευση. Δεν υπάρχουν πλέον αντιμνημονιακά κόμματα και μέτωπα και όσοι έκαναν καριέρες και λεφτά πουλώντας ψεύτικες υποσχέσεις και φύκια για μεταξωτές κορδέλες καλό είναι να λουφάξουν και όταν έρθει η ώρα τους θα πληρώσουν το ψέμα τους.

Μιλάμε για το μεγαλύτερο μέρος του ΣΥΡΙΖΑ, για τους ανεξάρτητους ψεκασμένους, αλλά και για όλους εκείνους στο ΠΑΣΟΚ ή τη ΝΔ που ναι μεν ψήφιζαν νόμους τα προηγούμενα χρόνια αλλά στο παρασκήνιο υπέσκαπταν κάθε προσπάθεια που γινόταν.

Τέλος λοιπόν με τα ψευτοδιλήμματα και τους ψευτοθόδωρους που υφάρπαξαν την ψήφο του ελληνικού λαού και μία και δύο και τρεις φορές. Καλώς ήρθατε στην πραγματικότητα κύριοι και κυρίες της τζάμπα μαγκιάς.

Το δεύτερο θέμα που φέρνει το τρίτο μνημόνιο είναι η διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ. Από εδώ και στο εξής δεν μπορούν να συνεχιστούν άλλο τα καραγκιοζιλίκια με την Αριστερή Πλατφόρμα ή την Ζωή Κωνσταντοπούλου. Μπορεί ο θίασος του Αλέξης να συνέχισε εδώ και ένα μήνα περίπου τις περιοδείες του ανά την Ελλάδα όμως… οι αρπαχτές τέλος. Η παράσταση ρίχνει αυλαία και κάθε κατεργάρης πρέπει να πάει στον πάγκο του. Και δεν μπορεί ο Τσίπρας να παίζει παιχνιδάκια με το ένα τρίτο της Κ.Ο. του ομάδας όταν τα μέτρα τα ψηφίζουν όλοι οι άλλοι. Αν έχει τα κότσια ας τους διώξει και να μην περιμένει το συνέδριο ή πότε θα φύγουν μόνοι τους. Αυτά είναι αστειότητες και πρωτοφανείς πολιτικές διαδικασίες που μόνο στο Ελλαδιστάν της Αριστεράς θα μπορούσαν να συμβούν.

Να κοροϊδεύει η Πρόεδρος της Βουλής τον πρωθυπουργό και αυτός να μην είναι ικανός να την πετάξει έξω. Αλλά πώς να το κάνει όταν κι αυτός δεν ξέρει τι του γίνεται. Τώρα κατάλαβε ότι τον χαντάκωσαν οι οικονομολόγοι του, αλλά μαζί χαντάκωσαν και τη χώρα, θα καταλάβει τι γίνεται με τη Ζωή και τι παιχνίδια παίζει;

Σε κάθε περίπτωση η ψηφοφορία για το μνημόνιο ουσιαστικά ανοίγει το δρόμο για γυρίσει η αριστερά στη θέση της ιστορίας που ανήκει. Στο περιθώριο, όσο κι αν ο ΣΥΡΙΖΑ θα συνεχίσει να επιβιώνει ελλείψει άλλων προτάσεων.

Η ψηφοφορία επίσης ανοίγει και την προεκλογική περίοδο αφού κανείς πλέον δεν αμφισβητεί ότι θα πάμε σε εκλογές καταστροφικές και άσκοπες. Ο Αλέξης δε μπορεί ούτε το σκάφος της χώρας να κυβερνήσει, ούτε το κόμμα του. Θυσιάζοντας και πάλι τη χώρα του θα θελήσει να ελέγξει το κόμμα του. Αυτή είναι η επιλογή ενός μοιραίου ανθρώπου, ενός πολιτικού που έλαχε στην πιο δύσκολη στιγμή για την Ελλάδα και που την οδηγεί στην καταστροφή.

Από αύριο, παρά τη θερινή ραστώνη, το πολιτικό σύστημα δεν θα είναι το ίδιο. Ο καθένας θα πρέπει να αποφασίσει με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει. Και στα δεξιά, και στα αριστερά του πολιτικού φάσματος πρέπει να ξεκαθαριστούν πρόσωπα και καταστάσεις. Δεν αντέχει άλλο η Ελλάδα αυτό το μπάχαλο. Δεν μπορεί να συνεχιστεί αυτό το χάλι και όλα τα κόμματα έχουν ευθύνες για να αλλάξουν τα πάντα.

Ούτε να ψηφίζουν οι βουλευτές κείμενα που δεν έχουν διαβάσει και μνημόνια που θα αλλάξουν τον τόπο. Ούτε να παίζει η Ζωή προσωπικά παιχνιδάκια και να κάνει σόου, ούτε να είναι διαλυμένα τα πολιτικά κόμματα και να μη μπορεί ο πολίτης να εμπιστευτεί κανέναν, ούτε να έχουμε έναν πρωθυπουργό και μια κυβέρνηση σε κατάσταση αποσύνθεσης, ούτε να έχουμε κόμματα της αντιπολίτευσης και κυρίως η ΝΔ, που δεν έχουν σαφή προσανατολισμό.

Είναι η ώρα για ξεκαθάρισμα λογαριασμών για να μπει τέλος στη γελοιότητα του πολιτικού συστήματος.

Διαβάστε περισσότερα