Τρεις παρατηρήσεις και ένα Σονέτο

Παρατήρηση 1η: Η ταχύτητα του φωτός επιδέχεται πλέον και έναν δεύτερο ορισμό. Είναι η ταχύτητα με την οποία αμφίστροφα και φιλοκαμπή μεταπολιτευτικά ανεμομαζώματα συνασπίστηκαν ιδιοτελώς με τον Αντώνη Σαμαρά μόλις αντιλήφθηκαν  το έρεισμα και τη δυναμική που έχει ο λόγος του ανδρός στον κόσμο, ενώ παραλλήλως είναι και η ταχύτητα με την οποία τα ίδια αυτά ανεμομαζώματα  μετατράπηκαν σε διαβολοσκορπίσματα στο πρώτο φύσημα του ανέμου. Θυμίζω πάντα ότι βρισκόμαστε στα 299.792.458 m/s.

Παρατήρηση 2η:  Μπαμπινιώτης, λήμμα

«εμπιστοσύνη»: «Η πίστη στην αξιοπιστία, εντιμότητα ή ικανότητα, αξία κάποιου». Και αναρωτιέμαι ενεός ο δύστηνος. Τι στην ευχή από όλα αυτά τα χαρακτηριστικά δεν αναγνωρίζουμε στον Αντώνη Σαμαρά; Ή μήπως τέσσερις μέρες – όπου ειρήσθω εν παρόδω τίποτε δεν έχει οριστικοποιηθεί και τα πάντα είναι ρευστά -  είναι αρκετές για να άρουμε την εμπιστοσύνη και το σεβασμό μας στο πρόσωπό του;

Παρατήρηση 3η: Όταν έχουμε ακουμπήσει σε ένα ηγέτη τις όποιες ελπίδες μας για το μέλλον, λιγοστές ή πλείστες – ανάλογα με το απόθεμα ψυχικής δύναμης και κουράγιου που έχει απομείνει στον καθένα μας τόσο χρόνια πια – ναι, του κάνουμε κριτική, του λέμε την γνώμη μας, τη θέση μας, τα πιστεύω μας, με μία όμως απαραίτητη προϋπόθεση, πέραν προφανώς του αυτονόητου της καλόπιστης προαίρεσης: Να μην είναι η κριτική μας εν συνόλω και στοχευόμενα αποδομητική. Γιατί φαντάζομαι, για όσους από εμάς συμμεριζόμαστε τις ίδιες αξίες με τον Αντώνη Σαμαρά και ενστερνιζόμαστε τα ίδια οράματα ανάστασης της πατρίδας μας, τότε ποια χρεία θα είχε μία κριτική συνολικής αποδόμησης; Που θα ακουμπήσουμε μετά την αξιοπρέπειά μας με ρεαλισμό και σοβαρότητα;

Και ένα Σονέτο του Πετράρχη (1304-1374). (Απαραίτητη σημείωση: Όπου Ρώμη, βλέπε Ελλάδα).

Κρησφύγετο οργής και πόνου πηγή,

Ναέ της αίρεσης, σχολείο λαθών,

Ρώμη, τώρα Βαβυλωνία του ψεύδους και των κακών,

Για σένα κλαίνε και στενάζουν πολλοί.

 Εργαστήρι απάτης κι άγρια φυλακή

όπου το κακό τρέφεται και το καλό πεθαίνει,

κόλαση ζωντανών. Το μεγάλο σου θαύμα εκπνέει

αν ο Χριστός μαζί σου δεν θε να ξαναρθεί.

 Στηριγμένη σε κάστες, μιζέριες και ταπεινούς,

ενάντια  στους θεμελιωτές σου ύψωσε συ τα’ άρματά σου,

πόρνη χαλασμένη, πού έχεις τις ελπίδες σου τάχα ακουμπήσει;

 Στα κακοαποχτημένα σου πλούτη ή μήπως στους αιρετικούς;

Τώρα ξανά ο Κωνσταντίνος δε θα γυρίσει κοντά σου,

μα γκρέμισε εσύ τον κόσμο το θλιβερό που τους στηρίζει.

(Πετράρχη, 25 Σονέττα και 2 Τραγούδια, Εισαγωγή-Μετάφραση-Σχόλια: Κατερίνα Γλυκοφρύδη, Εκδόσεις Γκοβόστη)

Τιγράνης