Τραμπ - Μακρόν: Η χειραψία σαν πολιτικό όπλο

Ο Εμανουέλ Μακρόν και άλλοι έχουν προσέξει ότι η χειραψία του αμερικανού προέδρου είναι μια αξίωση ανωτερότητας και τον συναγωνίζονται με τον ίδιο τρόπο.

Λένε ότι η χειραψία προέκυψε ως μια χειρονομία σχεδιασμένη να αποδείξει ότι και οι δύο συμμετέχοντες ήταν άοπλοι. Αλλά ο Ντόναλντ Τραμπ έχει ξαναγράψει αυτόν τον κανόνα μαζί με όλους τους άλλους. Στα χέρια του προέδρου των ΗΠΑ, η χειραψία είναι όπλο.

Και τώρα, χάρη στον νεοεκλεγμένο πρόεδρο της Γαλλίας,

έχουμε επιβεβαίωση ότι και οι υπόλοιποι ηγέτες του κόσμου ανταποδίδουν. Η παραδοχή του Εμανουέλ Μακρόν ότι η υπερβολικά σφιχτή χειραψία του με τον Τραμπ - στην οποία οι δύο άντρες φάνηκε να εμπλέκονται σε μια μονομαχία στην οποία ο αμερικανός πρόεδρος υποχώρησε πρώτος- "δεν ήταν αθώα" δεν αποτελεί έκπληξη. Ο τρόπος σκέψης του ήταν απλός, καθώς συνθλίβει το χέρι του Τραμπ μέχρι τα δάχτυλα του να αρχίσουν να ζητούν έλεος.

Το ίδιο φανερή ήταν και η κίνηση του γάλλου ηγέτη να αποφύγει να κάνει χειραψία με τον Τραμπ όταν συναντήθηκε με τους εταίρους του στο ΝΑΤΟ, προτιμώντας έκδηλα να χαιρετήσει την Άνγκελα Μέρκελ πρώτα. Ο Μακρόν είχε ξεκαθαρίσει σαφώς τον τρόπο με τον οποίο ο ηγέτης των ΗΠΑ χρησιμοποιεί τη γλώσσα του σώματος ως μορφή πολέμου - και αποφάσισε να τον πολεμήσει με τον ίδιο τρόπο.

Για τον Τραμπ, η χειραψία δεν είναι τόσο μια χειρονομία ειρήνης όσο μια δήλωση ανωτερότητας. Δείτε τη λαβή στον υποψήφιο του ανώτατου δικαστηρίου, Νιλ Γκόρσατς, τραβώντας τον δικαστή προς το μέρος του σαν να ήταν σκύλος με λουρί. Ο Τραμπ έκανε μια παρόμοια επίδειξη υπεροχής βαρύ αρσενικού με τον Σίνζο Άμπε, σφίγγοντας και τραβώντας το χέρι του Άμπε για 18 ολόκληρα δευτερόλεπτα - και προκάλεσε ένα αξέχαστο βλέμμα στον Ιάπωνα ηγέτη.

Ο Τζέιμς Κόμεϊ, τότε διευθυντής του FBI, βρέθηκε σε μια παρόμοια προσπάθεια να επιδείξει την κυριότητά του. "Εσύ εργάζεσαι για μένα" ήταν σαν να του λέει ο Τραμπ καθώς έσπρωχνε τον Κόμεϊ με αυτό το τράβηγμα-σήμα κατατεθέν και μια απόπειρα εναγκαλισμού. Από τότε προέκυψε ότι η κίνηση απωθούσε τον Κόμεϊ, ο οποίος είχε προσπαθήσει να κρυφτεί παρά να εκτεθεί με αυτόν τον τρόπο.

Όλα αυτά είναι μια μεγάλη αλλαγή στην τέχνη της πολιτικής χειραψίας. Πριν από τον Τραμπ, οποιαδήποτε διαμάχη για τη χειρονομία επικεντρωνόταν συνήθως στο αν θα συμβεί ή όχι και αν θα ήταν δημόσια ή ιδιωτική: σκεφτείτε τον Τζέρι Ανταμς και τον Τόνι Μπλερ. Μόνο σπάνια ήταν ο τρόπος της χειραψίας ένα σημείο διαμάχης. Τον Σεπτέμβριο του 1993, ο ισραηλινός πρωθυπουργός Γιτζάκ Ράμπιν επαινέθηκε στο εσωτερικό για την προφανή απροθυμία της χειραψίας του με τον παλαιστίνιο ηγέτη Γιάσερ Αραφάτ: είχε κάνει την κίνηση, αλλά και έδειξε τη δυσφορία του.

Ο Τραμπ τα ανέτρεψε όλα αυτά, μην κάνοντας χειραψίες με φίλους της Αμερικής - αγνόησε τα αιτήματα της Μέρκελ να σφίξουν τα χέρια για να φωτογραφηθούν κατά τη διάρκεια της συνάντησης τους στον Λευκό Οίκο- αλλά όντας θερμός με διάφορους δικτάτορες και αντιπάλους των ΗΠΑ, από τον πρόεδρο της Αιγύπτου Σίσι ως τον ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ. Παρόλα αυτά, οι υπόλοιποι ηγέτες του κόσμου μαθαίνουν γρήγορα τους νέους κανόνες. Ο Καναδός Τζάστιν Τριντό απέσυρε πρώτος το χέρι του από αυτό του Τραμπ, καθιστώντας αδύνατο οποιοδήποτε χτύπημα τύπου Γκόρσατς, ενώ ο Μακρόν πολέμησε τα "πυρά" από το βαρύ αρσενικό με τα ίδια "πυρά". Χάρη στον Τραμπ, αυτό που κάποτε ήταν μια χειρονομία που έδειχνε ότι κανείς δεν κρατά όπλο, πυροδότησε μια νέα άοπλη μάχη.

theguardian.com

Διαβάστε περισσότερα