Το μέλλον της Δύσης, στα χέρια των Ελλήνων!

Η συνάντηση του Ολάντ με την Μέρκελ γίνεται την ώρα που υπάρχει τεράστια φυγή κεφαλαίων από την Ελλάδα (€5 δισ από την 6η Μαίου), και ο φόβος κυριαρχεί στις αγορές.

Η ενδεχόμενη απομάκρυνση της Ελλάδας από το ευρώ σημαίνει ακόμη περισσότερη αβεβαιότητα, και νέες εκλογές

Εν τω μεταξύ, στο Βερολίνο, ο Σόιμπλε συνεχίζει να μιλάει για την ανάγκη περισσότερου ordoliberalism, λες και πρόκειται για την υπέρτατη αλήθεια. Και παράλληλα, παντού συνεχίζει να κυκλοφορεί αυτό το κουραστικό, περί της δημοκρατίας ως ελληνική εφεύρεση.

Πρόσφατα άκουσα τον επικεφαλής του euro group Ζαν Κλωντ Γιούγκερ, να λέει πως «ξέρουμε τι πρέπει να κάνουμε, αλλά δεν ξέρουμε πώς να επανεκλεγούμε για να το κάνουμε…».

Πάντως ακόμη και αυτό δεν είναι σίγουρο, αφού αυτό που ξέρουν οι Μέρκελ και Σόιμπλε να κάνουν, αποδείχθηκε λάθος. Βέβαια, ακόμη και αν ήξεραν το σωστό, πάλι θα υπήρχε το ενδεχόμενο ενός εκλογικού αποτελέσματος κάπου στην Ευρώπη, που θα ανέτρεπε αυτά που θέλουν οι πολιτικοί, οι οποίοι δυσκολεύονται να πουν αλήθειες στους ψηφοφόρους, μη τυχόν και χάσουν την εύνοιά τους.

Κάθε χώρα έχει τις δικές της αλήθειες, τις οποίες αποφεύγουν να πουν οι πολιτικοί της. Στη Βρετανία, αυτή η ανείπωτη αλήθεια είναι ότι δεν μπορούμε να έχουμε και τη πίτα ολόκληρη και τον σκύλο χορτάτο. Δεν μπορούμε να είμαστε μακριά από την ΕΕ, και παράλληλα να απολαμβάνουμε τα ωφελήματά της συμμετοχής μας σ αυτήν.

Στην Γαλλία, η ανείπωτη αλήθεια είναι ότι δεν αποτελεί πλέον ισότιμο μέλος με την Γερμανία.

Η αλήθεια της Γερμανίας είναι ότι αυτή θα χρειαστεί να πληρώσει το μπάχαλο ούτως ή άλλως. Το μεγαλύτερο μέρος των ελληνικών χρεών έχει «κοινωνικοποιηθεί» μέσω του EFSF, του ΔΝΤ, και της ΕΚΤ. Η Γερμανία διατηρεί σημαντικό μερίδιο σε όλα αυτά, και ειδικά στην ΕΚΤ.

Το νέο πρότζεκτ θα είναι ο Στόχος Νο2, που έχει σχέση με την ρευστότητα, αφού η Γερμανία έχει ήδη να λαμβάνει €644 δις από κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης, ποσό που αντιστοιχεί στο ¼ του συνολικού γερμανικού ΑΕΠ. Αν λοιπόν έφευγε η Ελλάδα από το ευρώ, τι θα γίνονταν με την οφειλή της κεντρικής της τράπεζας προς την ΕΚΤ, και εμμέσως προς το Βερολίνο; Κανένας δεν γνωρίζει, αλλά μάλλον η ΕΚΤ θα το έσβηνε από τα βιβλία της ως χασούρα. Κάτι τέτοιο δεν θα γονάτιζε την τράπεζα, αλλά τον λογαριασμό θα τον πλήρωνε στο τέλος η Γερμανία. Και αν η ελληνική χρεοκοπία επηρέαζε και άλλες αδύναμες χώρες του ευρώ, τότε η Γερμανία θα αναγκάζονταν και πάλι να βάλει το χέρι βαθιά στην τσέπη, εμμέσως ή αμέσως, αλλιώς θα αντιμετώπιζε σοβαρές και απρόβλεπτες επιπτώσεις.

Η ελληνική αλήθεια, ή μάλλον μισή αλήθεια, είναι ότι οι εναλλακτικές της λύσεις είναι το κακό, το πολύ κακό, και το κάκιστο.

Το χειρότερο όλων των σεναρίων είναι η άτακτη έξοδός της από το ευρώ, που είναι ένα πιθανό ενδεχόμενο. Αν δεν συμβεί μέχρι τις εκλογές, οι Έλληνες ψηφοφόροι θα έχουν έναν ολόκληρο μήνα για να επιλέξουν τι είναι κακό και τι κάκιστο. Μια σχεδιασμένη, προσεκτική έξοδος από την ευρωζώνη, ή παραμονή σε αυτή