Το ΔΝΤ βάζει νάρκη στη διαπραγμάτευση

Ανοικτός είναι πλέον ο πόλεμος μεταξύ ΔΝΤ και ελληνικής κυβέρνησης, τινάζοντας ουσιαστικά στον αέρα τη διαπραγμάτευση. Σε άρθρο του ο Πολ Τόμσεν διαμαρτύρεται ουσιαστικά για τις κατηγορίες ότι αυτοί ζητούν λιτότητα και κατηγορεί ευθέως την κυβέρνηση και τις Βρυξέλλες ότι αν αποφασιστεί λιτότητα αυτό θα γίνει με την ευθύνη του Τσίπρα που αποδέχθηκε υψηλά πλεονάσματα.

Λέει

χαρακτηριστικά:«Το ΔΝΤ δεν απαιτεί περισσότερη λιτότητα. Αντίθετα, όταν η Ελληνική Κυβέρνηση στο πλαίσιο του προγράμματος του ΕΜΣ συμφώνησε με τους Ευρωπαίους εταίρους της να σπρώξει την Ελληνική οικονομία προς ένα πρωτογενές δημοσιονομικό πλεόνασμα 3,5 τοις εκατό μέχρι το 2018, προειδοποιήσαμε ότι αυτό θα δημιουργούσε ένα επίπεδο λιτότητας που θα εμπόδιζε την εδραίωση της εκκολαπτόμενης ανάκαμψης».

Επίσης, δείχνοντας ευθέως το Μαξίμου αναφέρει: «Αντίθετα προς τις συμβουλές μας, η Ελληνική Κυβέρνηση συμφώνησε με τους Ευρωπαϊκούς θεσμούς στο να συμπιέσει προσωρινά περαιτέρω τις δαπάνες, αν χρειάζονταν για να διασφαλιστεί ότι το πλεόνασμα θα έφτανε στο 3,5 τοις εκατό του ΑΕΠ. Δεν έχουμε αλλάξει την άποψή μας ότι η Ελλάδα δεν χρειάζεται περισσότερη λιτότητα αυτή τη στιγμή. Οποιοσδήποτε ισχυρισμός ότι το ΔΝΤ είναι αυτό που ζητάει κάτι τέτοιο αντιστρέφει την αλήθεια».

Δηλαδή κατηγορεί τον Τσίπρα ότι συμφώνησε σε ένα πρόγραμμα που δε βγαίνει γιατί δεν μπορούν να βγουν τόσο υψηλά πλεονάσματα. Βεβαίως, ο Τόμσεν παίζει το δικό του παιχνίδι. Από τη μια τονίζει ότι δεν ζητά το Ταμείο λιτότητα κι από την άλλη συστήνει μειώσεις στις συντάξεις και στο αφαρολόγητο.

Λέει χαρακτηριστικά: «Αν και η Ελλάδα έχει αναλάβει μια τεράστια δημοσιονομική προσαρμογή, το πράττει διαρκώς χωρίς να αντιμετωπίζει δύο σημαντικά προβλήματα –το καθεστώς φορολογίας εισοδήματος που εξαιρεί πάνω από τα μισά νοικοκυριά από οποιαδήποτε υποχρέωση (ο μέσος όρος στην υπόλοιπη Ευρωζώνη είναι 8 τοις εκατό), και το εξαιρετικά γενναιόδωρο συνταξιοδοτικό σύστημα που κοστίζει στον προϋπολογισμό σχεδόν 11 τοις εκατό του ΑΕΠ ετησίως (σε αντίθεση με τον μέσο όρο στην υπόλοιπη Ευρωζώνη που είναι 2¼ του ΑΕΠ)».

Και καταλήγει λέγοντας: «Δεν είναι το ΔΝΤ αυτό που απαιτεί περισσότερη λιτότητα, είτε τώρα, είτε ως μέσο για να μειωθεί η ανάγκη για την ελάφρυνση του χρέους σε μεσοπρόθεσμη βάση. Για να είμαστε πιο ευθείς, αν η Ελλάδα συμφωνεί με τους Ευρωπαίους εταίρους της για φιλόδοξους δημοσιονομικούς στόχους, μην κατακρίνετε το ΔΝΤ ότι είναι αυτό που επιμένει στη λιτότητα όταν ζητάμε να δούμε τα μέτρα που απαιτούνται για να κάνουν του στόχους αυτούς αξιόπιστους».

Το ΔΝΤ βάζει νάρκη στη διαπραγμάτευση καθώς δείχνει να μην μπορεί να συμφωνήσει με όποια συμφωνία συζητηθεί στον τελικό γύρο που ξεκινά την Τρίτη. Ουσιαστικά, αξιολόγηση δεν μπορεί να κλείσει ενώ συμφωνία για το χρέος θα κλείσει χωρίς τη συμμετοχή του ΔΝΤ που επιμένει σε χαμηλά πλεονάσματα.

Διαβάστε περισσότερα