Θα ποινικοποιήσει η Γαλλία το αγοραίο σεξ;

Μπορεί μια χώρα να εξαλείψει την πορνεία με την τιμωρία όχι του ανθρώπου που πουλά το σώμα του για σεξ, αλλά και τους ανθρώπου που το αγοράζει; Αυτό είναι το σκεπτικό πίσω από μια φιλόδοξη, νέα νομοθεσία που θα συζητηθεί σύντομα στη γαλλική Εθνοσυνέλευση. Το νομοσχέδιο που κατατέθηκε από το κυβερνών Σοσιαλιστικό Κόμμα (PS) περιέχει περισσότερα από 20 άρθρα. Τα περισσότερα από αυτά έχουν ως στόχο την διάλυση των ξένων δικτύων μαστροπείας, ή να βοηθήσουν τους εργαζομένους στη βιομηχανία του σεξ που θέλουν να σταματήσουν. Αλλά αυτό που προκάλεσε τον μεγαλύτερο ντόρο είναι το άρθρο 16.

Για πρώτη φορά στη Γαλλία, ένα άτομο διαπράττει αδίκημα αν «προσφύγει στην πορνεία», με άλλα λόγια, πληρώσει για σεξ. Όσοι βρεθούν ένοχοι θα είναι υπεύθυνοι για πρόστιμα 1.500 ευρώ. Επιπλέον, ο άνθρωπος που πλήρωσε για σεξ θα πρέπει να υποβληθεί σε ένα μάθημα «συνειδητοποίησης» για την πορνεία, παρόμοιο με αυτά που σχετίζονται με τις παραβάσεις στην οδήγηση. Ο νόμος είναι πολύ πιθανόν να ψηφισθεί.

Προκλητικό μανιφέστο

Ένα παρόμοιο ψήφισμα βρέθηκε στη Βουλή στα τέλη του 2011, με την υποστήριξη και της αριστεράς και της δεξιάς. Δεν εγκρίθηκε μόνο και μόνο λόγω έλλειψης κοινοβουλευτικού χρόνου. Αλλά η μετατόπιση του ποινικού βάρους από τις πόρνες σε αυτούς που τις χρησιμοποιούν είναι μια σημαντική ηθική και κοινωνική αλλαγή. Και πριν από την κοινοβουλευτική συζήτηση -που έχει προγραμματιστεί για τις 27 Νοεμβρίου – η δημόσια συζήτηση έχει ανάψει.

Την περασμένη εβδομάδα μια ομάδα ανδρών υπέγραψαν μια αναφορά με τίτλο «Touche pas ένα ma Pute!» (Κάτω τα χέρια από την τσούλα μου!), η οποία δημοσιεύθηκε στο περιοδικό Causeur. Υπογράφοντας ως «343 Salauds» (343 γουρούνια), οι άντρες με επικεφαλής τον συγγραφέα Frederic Beigbeder , κατηγόρησαν τους βουλευτές ότι παρεμβαίνουν στην ιδιωτική σφαίρα και προσπαθούν να «ψηφίσουν νόμους για την επιθυμία και την απόλαυση». «Πιστεύουμε ότι ο καθένας έχει το δικαίωμα να πουλά ελεύθερα τα θέλγητρά του – και μάλιστα να το απολαμβάνει» είπαν. «Αγαπάμε την ελευθερία, τη λογοτεχνία και την ιδιωτικότητα. Όταν η πολιτεία αρχίζει να ελέγχει τα ιδιωτικά σημεία μας και τα τρία τίθενται σε κίνδυνο…. Σε αντίθεση με το σεξουαλικά σωστό, έχουμε την πρόθεση να ζήσουμε ως ενήλικες».

Η αναφορά ήταν σκόπιμα προκλητική και πέτυχε το στόχο της. Η αντίδραση ήταν εξοργισμένη και άμεση. Κάποιοι ήταν ιδιαίτερα προσβεβλημένοι από τους υπογράφοντες, με τον παραλληλισμό με τους δύο μεγαλύτερους σκοπούς της προοδευτικής αριστεράς: την άμβλωση και την καταπολέμηση του ρατσισμού. Οι «343 Salauds» ήταν μια αναφορά στις «343 Salopes» (343 Σκύλες) -μια εκστρατεία γυναικών που το 1971 υπέγραψαν ένα μανιφέστο, δηλώνοντας ότι είχαν κάνει έκτρωση. Και το « Touche pas a ma Pute!» αναφέρεταο στο σύνθημα της δεκαετίας του 1980 «Touche pas a mon Pote!» (Κάτω τα χέρια από τον τύπο μου), που συνέβαλε στην κινητοποίηση της κοινής γνώμης κατά του ακροδεξιού Εθνικού Μετώπου.

Διαμάχη για την ελευθερία

Η διαμάχη έκανε σαφές το πνευματικό χάσμα στη σύγχρονη Γαλλία, όπου υπάρχει μια αντίθεση στο «πολιτικώς ορθό». Οι αντίπαλοι θεωρούν τους υπογράφοντες ως δεξιούς αντιδραστικούς, που κακόβουλα σφετερίζονται την κραυγή για Ελευθερία, προκειμένου να υπερασπιστούν τα μάτσο προνόμιά τους. Αλλά για τους Salauds, ο αγώνας είναι ενάντια στο ντάντεμα και τη δυσανεξία της άρχουσας τάξης που έχει μετατρέψει τα φεμινιστικά συνθήματα του παρελθόντος σε μια ηθικολογική σταυροφορία. «Σήμερα η αριστερά – που υποτίθεται ότι είναι η αιχμή του προοδευτισμού – κυριαρχείται από μια ακατάσχετη επιθυμία για τον έλεγχο και την απαγόρευση» έγραψε η Elisabeth Levy στο Causeur.

Στην πραγματικότητα, η συζήτηση σχετικά με το δίκαιο της πορνείας θα εξαρτηθεί και από άλλους παράγοντες. Αντίδραση στο νομοσχέδιο θα υπάρξει και από πολλούς ανθρώπους που εργάζονται με πόρνες. Λένε ότι η ποινικοποίηση των πελατών θα κάνει ακόμα πιο άντεργκραουντ τη βιομηχανία και τις πόρνες ακόμη πιο ευάλωτες στην εκμετάλλευση κυρίως από ξένες συμμορίες. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν περίπου 20.000 πόρνες στη Γαλλία και το 90% είναι αλλοδαπές. Άλλοι υποστηρίζουν ότι ο νόμος δεν θα κάνει τίποτα για την πορνεία στο Ίντερνετ όπου έχει στραφεί πλέον η βιομηχανία. Πολλές «ανεξάρτητες» πόρνες αντιτίθενται επίσης στο νόμο, λέγοντας ότι θα απειλήσει τις σχέσεις που έχουν δημιουργήσει με τους πελάτες τους.

Εν τω μεταξύ, και οι δύο πλευρές στη συζήτηση κάνουν αναφορές σε κάποιες, λίγες χώρες όπως η Σουηδία, που έχουν ήδη ποινικοποιήσει τον αγοραίο έρωτα. Αλλά κατά κάποιο τρόπο το μεγάλο ερώτημα είναι αυτό που έθεσε το Causeur και οι 343 Salauds. Είναι η εξάλειψη της πορνείας – ο δηλωμένος στόχος της κυβέρνησης – πραγματικά μια σοβαρή πρόταση; Ή, με άλλα λόγια, τι είναι ισχυρότερο, η ανθρώπινη σεξουαλική ορμή, ή το δίκαιο;

http://www.bbc.co.uk/news/world-europe-24852978