Ταξίδι... στο άγνωστο

Πριν από μερικές ώρες ο δημοσιογράφος Μιχάλης Ιγνατίου έγραψε ότι ο Τσίπρας θα μας κάνει να ξεχάσουμε τον τραγικό Γ. Παπανδρέου, εννοώντας ότι ακόμη και ο πρώην πρωθυπουργός του ΠΑΣΟΚ είναι πολύ καλύτερος από αυτόν που έχουμε σήμερα.

Όμως, πρέπει να προσθέσουμε και κάτι ακόμη που πρέπει να ειπωθεί. Ο Γιώργος Παπανδρέου

μπορεί να ήταν κακός πρωθυπουργός ή όπως αλλιώς μπορεί κανείς να τον χαρακτηρίσει όμως είχε τουλάχιστον την ευθιξία και το θάρρος να παραδώσει την εξουσία. Να γίνει οικουμενική και να πάμε αργότερα σε εκλογές.

Ο Τσίπρας δεν έχει τον παραμικρό ενδοιασμό να φέρει την καταστροφή στην Ελλάδα μόνο και μόνο για να μείνει στο Μαξίμου. Θα παλέψει με νύχια και με δόντια αρκεί να μη χαθεί το οικοδόμημά του, έστω κι αν χάνεται η χώρα. Είναι εξαιρετικά επικίνδυνος για την πατρίδα αφού δεν έχει ούτε το θάρρος να σηκωθεί και να φύγει μόνος του.

Δυστυχώς όλες οι ενδείξεις συγκλίνουν σ’ αυτό που έχουμε προβλέψει. Η κυβέρνηση θα το τραβήξει όσο πάει και δεν θα διστάσει ακόμη και σε νέο δημοψήφισμα να μας οδηγήσει. Θα είναι η τελευταία πράξη ενός δράματος που είτε θα μας οδηγήσει στην οριστική χρεοκοπία και στη δραχμή με ειδικά δικαστήρια και νέο Γουδή, είτε θα μας φέρει σε μια μόνιμη αριστερή χούντα από την οποία είναι άγνωστο πότε θα απαλλαγούμε.

Εκτός κι αν την τελευταία στιγμή βρεθεί το φιλότιμο στην κυβέρνηση ή ξεσηκωθεί ο κόσμος και τους ζητήσει να ξεκουμπιστούν.

Το «σάρωμα» των αποθεματικών ταμείων, φορέων ακόμη και της Βουλής είναι η σφραγίδα στο σκηνικό που στήνεται και μοιάζει με αυτό του 2015. Ο κύβος φαίνεται να ερρίφθη από τη στιγμή που και οι ξένοι έχουν αδειάσει πλήρως την κυβέρνηση. Η ταύτιση των Ευρωπαίων με το ΔΝΤ δείχνει ότι ο Τσίπρας δεν μπορεί να περιμένει πολλά από την φίλη του τη Μέρκελ. Η ουσιαστική παρέμβαση που περίμενε η Αθήνα από τον Ομπάμα δεν έγινε ποτέ. Μόνο κάτι ελάχιστες αναφορές του Αμερικανού προέδρου για ελάφρυνση χρέους και καμιά ουσιαστική πίεση στη Γερμανία να βοηθήσει την Ελλάδα γιατί έχει και το πρόβλημα του προσφυγικού. Μάλιστα, ακόμη και αυτή η τακτική της σύνδεσης των προσφύγων με την αξιολόγηση αποδείχθηκε λανθασμένη για το Μέγαρο Μαξίμου.

Αλλά και το γεγονός ότι το Eurogroup της Μεγάλης Πέμπτης είναι στον αέρα και όλα είναι ανοικτά, δείχνει ότι υπάρχει κίνδυνος σοβαρής εμπλοκής. Εκτός βεβαίως κι αν η Ελλάδα παραδοθεί πλήρως στις απαιτήσεις και τα δώσει όλα χωρίς κουβέντα.

Αρμόδιοι ανώτατοι οικονομικοί παράγοντες εκφράζουν την έντονη ανησυχία τους για τις εξελίξεις λέγοντας ότι αν η κατάσταση σέρνεται και μετά τις 15 Μαΐου τότε ο κίνδυνος θα είναι πραγματικός για να ζήσει η χώρα σκηνικά 2015.

Στο σκηνικό της διάλυσης και της αγωνίας έρχονται να προστεθούν οι φήμες περί παραίτησης του Ευκλείδη Τσακαλώτου που μάλιστα δημοσιεύουν τα γερμανικά ΜΜΕ. Για το θέμα αυτό ακούγονται πολλά. Όπως π.χ. ότι είναι διαρροές που κάνει το Μαξίμου γιατί δεν θέλει τον Τσακαλώτο. Άλλες λένε ότι διακινεί τα σενάρια αυτά ο ίδιος ο υπουργός που είναι και μέλος των «53» επειδή δεν συμφωνεί με την άνευ όρων αξιολόγηση. Γενικώς, το ότι σέρνεται μια τέτοια φήμη στην πιο κρίσιμη στιγμή, δείχνει ότι υπάρχει γενικότερο πρόβλημα.

Η κυβέρνηση πλέον έχει ελάχιστες επιλογές. Η μία είναι να κλείσει τη συμφωνία όπως - όπως και μετά να…φάνε το ξύλο από τους πολίτες αλλά να ελπίζουν σε ανάκαμψη της οικονομίας.

Η άλλη είναι να παραιτηθεί αλλά αυτή δεν παίζει γιατί έχουμε να κάνουμε με άθλιους καρεκλοκένταυρους.

Η τρίτη είναι αυτή που περιγράψαμε σε προηγούμενο άρθρο. Δηλαδή να οδηγηθεί η χώρα σε εκλογές και να φορτωθεί το βάρος σε μια κυβέρνηση ΝΔ με τον Τσίπρα να σηκώνει ξανά τ΄ άρματα και τον «στρατηγό Σπληνάντερο» να μη βγάζει τη στολή παραλλαγής ούτε όταν πάει για ύπνο.

Όμως, υπάρχει κι ένα άλλο σενάριο που μας τρομάζει πολύ περισσότερο. Είναι αυτό ενός δημοψηφίσματος με καθαρό δίλημμα ευρώ ή δραχμή και με τους πολίτες να πιέζονται με έμμεσα ψευτοδιλήμματα για συμφωνία με σκληρά μέτρα ή κάποιες αόριστες υποσχέσεις για καλύτερες ημέρες. Αν μάλιστα το μαγαζάκι του ΣΥΡΙΖΑ επικοινωνήσει καλά το σενάριο της «απελευθέρωσης» από τα δεσμά του ευρώ τότε όλα είναι πιθανά.

Όμως, ακόμη κι αν ένα δημοψήφισμα οδηγήσει σε αποτέλεσμα που ο Τσίπρας δεν θέλει, δεν έχει κανένα πρόβλημα να κάνει ξανά το αντίθετο. Αν π.χ. ο λαός επιλέξει το ευρώ ο Τσίπρας θα μπορούσε να το εκλάβει ως «λευκή εντολή» άσκησης σκληρής δημοσιονομικής πολιτικής από την κυβέρνηση της αριστεράς. «Θέλετε ευρώ; Θα πληρώσετε», θα μπορεί εύκολα να πει ο πρωθυπουργός και να διατηρηθεί στην εξουσία χωρίς να πάει σε κάλπες εθνικών εκλογών.

Κι όλα αυτά βεβαίως χωρίς να υπολογίσει κανείς το ρίσκο, τη ζημιά στην Ελλάδα, το πόσο και πότε θα μπορέσει η χώρα να διορθώσει την εγκληματική τακτική του ΣΥΡΙΖΑ.

Αυτό που μας φοβίζει περισσότερο είναι όχι η άγνοια κινδύνου για τις σκέψεις που κάνουν στο Μαξίμου. Αλλά η παντελής έλλειψη πατριωτισμού που για κάθε πράξη θα μετρά και τις συνέπειες. Αυτό δεν το έχει ο Τσίπρας και το τσούρμο που τον περιστοιχίζει και πολύ φοβούμαστε ότι θα είναι το κομβικό σημείο για τις αποφάσεις που θα ληφθούν.

Διαβάστε περισσότερα