Σκηνικό βελούδινης αποστασίας

Και ξαφνικά, κάποιοι περίεργοι κύκλοι από διάφορα κόμματα, τάσεις και κύκλους αναζητούν νέο... Παπαδήμο ή... Παπαδήμιο της Ελλάδας. Ξαναζεσταίνουν το σενάριο της αποχώρησης του Σαμαρά από την πρωθυπουργία και της δημιουργίας κυβέρνησης εθνικού σκοπού, εθνικής ενότητας και ... άλλα χαριτωμένα.

Είναι το γνωστό σχέδιο επιχειρηματικών κύκλων που επιδιώκουν τέτοιες μεσοβέζικες

λύσεις οι οποίες το μόνο που θα κάνουν είναι να δημιουργήσουν μπάχαλο στη χώρα από το οποίο θα βγουν κερδισμένοι συγκεκριμένα συμφέροντα από το χώρο των επιχειρήσεων και των μέσων ενημέρωσης. Διότι όπως καλά γνωρίζουμε, στις μεγάλες πολιτικές κρίσεις γίνονται και οι μεγάλες συμφωνίες κάτω από το τραπέζι.

Πριν τις δημοτικές εκλογές διακινήθηκε ξανά το σενάριο αυτό, με μυστικά δείπνα και κουβέντες πίσω από τις κουρτίνες. Το διακινούσαν πολιτικοί όπως η Ντόρα, ο κυρ Φώτης και διάφοροι άλλοι αργόσχολοι που τους έχει χαλάσει τη μανέστρα ο Σαμαράς γιατί αντέχει εν μέσω θύελλας. Τώρα λοιπόν και με αφορμή την παροχή ψήφου εμπιστοσύνης, την εκλογή Προέδρου και τα σενάρια για πρόωρες εκλογές, ξαναστήνεται ένα σκηνικό βελούδινης αποστασίας, κατάρρευσης της κυβέρνησης και αναζήτησης ενός «προβάτου» που θα αναλάβει πρωθυπουργός, προφανώς με τις ευλογίες και του Τσίπρα που όσο πλησιάζει στην εξουσία τόσο τρέμει γιατί θα πρέπει να πάρει αυτός την καυτή πατάτα του χρέους.

Κυβέρνηση κοινού σκοπού ζήτησε ο Σπύρος Λυκούδης της ΔΗΜΑΡ: είπε πως οι πρόωρες εκλογές δεν είναι η λύση στη φάση αυτή. Οι εκλογές, όπως δείχνουν τα στοιχεία όλων των δημοσκοπήσεων, δεν θα δώσουν λύση. Θα περιπλέξουν το πρόβλημα ακόμη περισσότερο γι’ αυτό και «νομίζω πως πρέπει να τολμήσουμε προς άλλη κατεύθυνση. Στη μεταβατική αυτή φάση, χρειαζόμαστε πολιτική σταθερότητα μέσα από μια συμφωνία των βασικών πολιτικών δυνάμεων της συμπολίτευσης και της αντιπολίτευσης για μια νέα κυβέρνηση ειδικού σκοπού που θα αναδειχθεί από την παρούσα Βουλή. Μια συμφωνία η οποία θα εξαντλήσει τον εναπομείναντα χρόνο ως την άνοιξη του 2016 και θα περιέχει τα κρίσιμα θέματα που θα έχουμε στην ατζέντα το επόμενο διάστημα προς αντιμετώπιση. Διαπραγμάτευση για το χρέος, εκλογή του Προέδρου της Δημοκρατίας, αλλαγές στον εκλογικό νόμο και στο Σύνταγμα».

Τη σκυτάλη πήρε ο Τέρενς Κουίκ των ΑΝΕΛ ο οποίος είπε πως «υπάρχει δυνατότητα σχηματισμού κυβέρνησης εθνικής ενότητας, μετά όμως από εθνικές εκλογές. Θα μπορούσε σε αυτή να συμμετέχουν και κόμματα της σημερινής συγκυβέρνησης, χωρίς όμως τους σημερινούς τους αρχηγούς».

Και ακολούθησε από το ΠΑΣΟΚ ο Νίκος Σηφουνάκης για να κλείσει το τρίο μπελκάντο. «Ποια η στρατηγική της αντιπολίτευσης και κυρίως της αξιωματικής; Αυτοσκοπός είναι η κυβέρνηση; Μπορεί να εξηγήσει πως θα κυβερνήσει σε αυτό το κατακερματισμένο πολιτικό σκηνικό;» αναρωτήθηκε ο κ. Σηφουνάκης για να συνεχίσει «όλα δείχνουν ότι ακόμα και αν υπάρξει αυτοδυναμία, καμία κυβέρνηση στο εξής δεν θα μπορεί με οριακή πλειοψηφία για πολύ χρόνο να κυβερνήσει... έχουν ευθύνη να σταθούν στο ύψος των περιστάσεων πλειοψηφία και μειοψηφία... Όπως είπε και ο κ. Λυκούδης θα υπάρξει μια στιγμή που καμία κυβέρνηση δεν θα μπορεί να κάνει τομές και να υλοποιήσει όσα εξαγγέλλει».

Ο κ. Σηφουνάκης καλούμενος από δημοσιογράφους να ξεκαθαρίσει εάν και ο ίδιος τάσσεται υπέρ του σχηματισμού του λεγόμενου και ως «μεγάλου συνασπισμού» είπε πως θεωρεί αναγκαία την δημιουργία κυβέρνησης εθνικής ενότητας, πως θα έπρεπε ήδη να έχει γίνει, τόνισε όμως πως «δεν διαφαίνεται κάτι τέτοιο από την παρούσα Βουλή».

Υπενθυμίζεται ότι πριν μερικές ημέρες για κυβέρνηση... τραβεστί είχε μιλήσει και ο κ. Τζιτζικώστας και ακολούθησε μέχρι και ο προσφάτως... ανανήψας Ν. Κακλαμάνης.

Ασφαλώς όλα αυτά τα σενάρια δεν είναι καθόλου τυχαία. Οι παρεμβάσεις δεν είναι καθόλου τυχαίες και υποκρύπτουν σχέδιο το οποίο προωθείται από συγκεκριμένα κέντρα.

Η ουσία είναι να δούμε πόσο αυτό συμφέρει τη χώρα. Ας αναρωτηθούμε το εξής: Φταίει ο Σαμαράς για την κατάσταση στη χώρα; Ε, τότε ας φύγει. Όμως θα πρέπει να εξηγήσουν κάποιοι ποιος θα αναλάβει το δύσκολο ρόλο της τελικής διαπραγμάτευσης για το χρέος και των διευθετήσεων με την τρόικα.

Αν δηλαδή η κυβέρνηση είναι αυτή που μπλοκάρει τις μεταρρυθμίσεις που πρέπει να γίνουν ή που ευθύνεται γιατί η Γερμανία είναι αδιάλλακτη, τότε ας φύγει και ας αναλάβουν άλλοι. Αν είναι ο μεγάλος συνασπισμός η λύση για να μην καταρρεύσει η χώρα τότε κι εμείς είμαστε μαζί τους. Αλλά μπορεί κάποιος να μας πει ποιος θα είναι ο ρόλος του ΣΥΡΙΖΑ στην κυβέρνηση; Πώς θα τα βρουν δηλαδή για το χρέος όταν ο ένας λέει διαγράψτε το κι άλλος ζητά διευθέτηση; Τι θα γίνει με τα σκουπίδια της Δούρου; Τι θα γίνει με την τρομοκρατία, με την εξωτερική πολιτική, με την ΑΟΖ και τόσα άλλα θέματα;

Γιατί όλα αυτά τα φαγητά που ξαναζεσταίνονται στις πολιτικές κουζίνες κάποιων υπογείων, θα εξυπηρετήσουν αρχικά συγκεκριμένα συμφέροντα και στη συνέχεια τον Τσίπρα.

Διαβάστε περισσότερα