Ραντεβού με την Κοινωνία…

Η δημοσκόπηση του Πανεπιστημίου Μακεδονίας (ΠΑΜΑΚ) για πρώτη φορά έθεσε το ερώτημα: «αν θα ήταν καλύτερα τα πράγματα για τη χώρα να μην είχε αλλάξει κυβέρνηση τον Ιανουάριο του 2015 και να είχε παραμείνει η κυβέρνηση Σαμαρά…»

Όχι συνηθισμένο ερώτημα! Ποτέ στο παρελθόν δεν έχει ερωτηθεί δημοσκοπικά, αν θα ήταν καλύτερα να παρέμενε η προηγούμενη κυβέρνηση…

Ακόμα πιο αιφνιδιαστική η απάντηση:

--41,5% των ερωτωμένων απάντησαν ότι θα ήταν σήμερα καλύτερα τα πράγματα, αν δεν είχε πέσει η κυβέρνηση Σαμαρά!

--Ενώ ένα 7% δηλώνει ότι «δεν ξέρει»…

--Κι ένα 51,5% δηλώνουν ότι δεν θα ήταν τα πράγματα καλύτερα σήμερα...

Σε αυτούς τους τελευταίους συμπεριλαμβάνονται και πολλοί που πιστεύουν ότι, ακόμα και αν έμενε ο Σαμαράς, πάλι θα μας έκαναν «τη ζωή δύσκολη η δανειστές». Άρα είναι, εν μέρει τουλάχιστον έκφραση απογοήτευσης για τους δανειστές, όχι κατ’ ανάγκην για τη διακυβέρνηση Σαμαρά.

Αλλά το 41,5% εκφράζονται πλέον ανοικτά υπέρ της κυβέρνησης Σαμαρά!

Κι αυτό είναι πολύ μεγαλύτερο από το 33% που πήραν τότε μαζί: και η ΝΔ του Σαμαρά (28%) και το ΠΑΣΟΚ του Βαγγέλη Βενιζέλου τότε (5%).

Ακόμα, είναι μεγαλύτερο από όσους πιστεύουν σήμερα πως από δω και μπρός η καλύτερη λύση είναι μια κυβέρνηση με κορμό τη ΝΔ (36%)!

Μ’ άλλα λόγια, οι μισοί ψηφοφόροι (41,5+7= 48,5%), πιστεύουν ανοικτά ή δεν διαφωνούν, πως αν δεν είχε φύγει η κυβέρνηση Σαμαρά τα πράγματα για τη χώρα θα ήταν καλύτερα σήμερα...

Βέβαια, όσοι πραγματικά νοσταλγούν το Νοέμβριο του 2014, δηλαδή όσοι δηλώνουν πως τότε τα πράγματα για τους ίδιους και τη χώρα ήταν πολύ καλύτερα απ’ ό,τι σήμερα είναι πολλοί περισσότεροι, σχεδόν διπλάσιοι: 81% κατά πρόσφατη δημοσκόπηση της Rass…

Συνεπώς, με βάση τις δύο πιο τελευταίες δημοσκοπήσεις, αυτοί που «νοσταλγούν», με τον ένα ή τον άλλο τρόπο την προηγούμενη κυβέρνηση Σαμαρά και το εκφράζουν είναι ένα τεράστιο ποσοστό:

Από 41,5% μέχρι 81%!

Γιατί αυτό είναι σημαντικό και μάλλον πρωτόγνωρο;

Διότι πολύ σπάνια το εκλογικό σώμα φτάνει να «νοσταλγήσει» την αμέσως προηγούμενη κυβέρνηση που το ίδιο καταψήφισε…

Και μάλιστα τόσο σύντομα, δηλαδή στη διετία πάνω!

Κατά τα άλλα, με βάση τα ευρήματα της τελευταίας δημοσκόπησης του ΠΑΜΑΚ, η υπεροχή της ΝΔ έναντι του ΣΥΡΙΖΑ σε πρόθεση ψήφου είναι ιλιγγιώδης πια!

Ουσιαστικά διπλάσιοι ερωτώμενοι δηλώνουν ότι προτίθενται να ψηφίσουν ΝΔ (33%) έναντι εκείνων που δηλώνουν ότι θα ψηφίσουν ΣΥΡΙΖΑ (16,5%).

Κι ακόμα πιο σημαντικό: σε σχέση με την προηγούμενη μέτρηση που έγινε πάλι από το ΠΑΜΑΚ (και με ίδια μεθοδολογία), όσοι δήλωναν ότι θα ψηφίσουν ΝΔ αυξήθηκαν κατά 2,5% (από 30,5% πήγαν στο 33%), ενώ όσοι δήλωναν ότι θα ψήφιζαν ΣΥΡΙΖΑ έμειναν «στάσιμοι» (16,5% και τότε και τώρα).

Ο «μπουναμάς» των Χριστουγέννων που μοίρασε ο Τσίπρας δεν έπιασε τόπο για πολύ…

Ακόμα, τα «πάνω όρια» του ΣΥΡΙΖΑ βρίσκονται για πρώτη φορά κάτω από το 20%!

Πράγματι, όσοι δηλώνουν ότι θα προτιμούσαν μια κυβέρνηση με «κορμό» το ΣΥΡΙΖΑ είναι περίπου 19,5%...

Κατά σύμπτωση όταν προβάλουμε τα αποτελέσματα της πρόθεσης ψήφου με «αναγωγή» των αναποφάσιστων (αλλά και με στατιστική προσαρμογή των ποσοστών για να λάβουν υπ’ όψιν την αποχή και τα άκυρα), προκύπτουν «τελικά» αποτελέσματα: για το ΣΥΡΙΖΑ 19,5% με 20,5% το πολύ και για τη ΝΔ 39% με 40%!

Το άλλο πολύ ενδιαφέρον είναι πως η ΧΑ κερδίζει ελάχιστα: δύσκολο να ξεπεράσει το 9% (σε τελικό αποτέλεσμα, δηλαδή μαζί με τις αναγωγές)! Ενώ υπάρχει πια η σοβαρή πιθανότητα να χάσει την τρίτη θέση από το ΚΚΕ, που βρίσκεται πολύ κοντά ή – λιγότερο πιθανό – κι από τη Δημοκρατική Συμπαράταξη ακόμα.

Από τα αποτελέσματα αυτής της δημοσκόπησης φαίνεται να προκύπτει πεντακομματική Βουλή. Δηλαδή μοιάζει να μην μπαίνουν, ούτε οι ΑΝΕΛ ούτε η Ένωση Κεντρώων του Λεβέντη, ούτε το «Ποτάμι»! Φυσικά, ούτε η ΛΑΕ του Λαφαζάνη, ούτε η Πλεύση Ελευθερίας της Ζωής, ούτε ο ΑΝΤΑΡΣΥΑ…

Και οι «ανεκπροσώπητοι», δηλαδή οι ψηφοφόροι των κομμάτων που δεν θα μπουν στη Βουλή αγγίζουν το 15% του εκλογικού σώματος (στις προηγούμενες εκλογές ήταν γύρω στο 6,5%)!

Τόσο μεγάλο ποσοστό «ανεκπροσώπητων» ευνοεί ιδιαίτερα την αυτοδυναμία του πρώτου κόμματος!

Με 5 κόμματα στη Βουλή κι όλους τους «μικρούς εκτός», η αυτοδυναμία της ΝΔ μοιάζει να όχι μόνο πολύ πιθανή, αλλά ιδιαίτερα άνετη πλεον…

Μη βιαζόμαστε, όμως!

--Πρώτον, γιατί είναι μόνο μια δημοσκόπηση…

--Δεύτερον, γιατί θα ήταν ολέθριο να «εφησυχάσει» η ΝΔ!

--Τρίτον, γιατί θα ήταν ακόμα πιο καταστροφικό να εφησυχάσουν οι ψηφοφόροι και να πιστέψουν πως «αφού η αυτοδυναμία της ΝΔ είναι πια δεδομένη» και μεγάλη», ας δώσουμε μια ψήφο σε κάποιο μικρότερο κόμμα».

Αυτός είναι και ο μεγαλύτερος κίνδυνος να χαθεί η αυτοδυναμία της ΝΔ: Να εφησυχάσει είτε η ίδια είτε οι ψηφοφόροι της αστικής παράταξης (που είναι, άλλωστε, ιδιαίτερα επιρρεπείς σε τέτοιες… «μακακίες»)!

Το ακριβώς αντίθετο ισχύει: Η ΝΔ χρειάζεται και την τελευταία ψήφο!

Χρειάζεται το μεγαλύτερο δυνατό προβάδισμα έναντι του ΣΥΡΙΖΑ,

Όπως χρειάζεται και τη μεγαλύτερη αυτοδυναμία!

--Χρειάζεται μεγάλο «προβάδισμα» για να «σπρώξει» μετεκλογικά το ΣΥΡΙΖΑ σε εσωτερική κρίση (αμφισβήτηση Τσίπρα, διάσπαση κλπ.). Ώστε στο πρώτο δύσκολο διάστημα της διακυβέρνησής της, να έχει απέναντι της μια σπαρασσόμενη αξιωματική αντιπολίτευση! Κι έτσι να ΜΗΝ αντιμετωπίζει σοβαρούς «περισπασμούς»…

--Χρειάζεται τη μεγαλύτερη δυνατή αυτοδυναμία, για να μπορέσει με άνεση να κάνει όλες εκείνες τις μεταρρυθμίσεις που είναι απαραίτητες, ώστε να βγει η χώρα από το φαύλο κύκλο της κρίσης.

Άλλωστε, οι μεγάλες μεταρρυθμίσεις, επειδή ξεβολεύουν πολλούς, πάντα χρειάζονται ισχυρή κοινοβουλευτική πλειοψηφία!

Ο Σαμαράς, παρά το γεγονός ότι «κουβαλούσε και το βαρίδι» του ΠΑΣΟΚ (αναγκαστικά, λόγω του εκλογικού αποτελέσματος του Ιουνίου του 2012) έκανε, μέσα σε δυόμιση χρόνια, περισσότερα πράγματα απ’ ό,τι περίμενε οποιοσδήποτε…

Ο Κυριάκος, με δεδομένα τα ερείπια που αφήνει πίσω του ο ΣΥΡΙΖΑ, θα χρειαστεί να κάνει ακόμα περισσότερα σε ακόμα λιγότερο χρόνο.

Καμιά ψήφος να μην πάει χαμένη, λοιπόν!

Υπάρχει και μια κρίσιμη τελευταία παρατήρηση ωστόσο:

Σχολιάζοντας την πρόσφατη δημοσκόπηση της Rass προχθές, σταθήκαμε σε δύο πολύ κρίσιμες διαπιστώσεις:

--Πρώτον ότι όλοι όσοι πρόσκεινται με κάποιο τρόπο στην «Αριστερά» (Ακροαριστεροί, Αριστεροί, η Κεντροαριστεροί) φτάνουν το 31,8% ενώ όσοι πρόσκεινται αντίστοιχα στη «δεξιά» (Κεντροδεξιοί, Δεξιοί ή Ακροδεξιοί) είναι περισσότεροι πλέον, φτάνουν το 32,6%!

Κι αν αφήσουμε απ’ έξω τους «ακραίους» και των δύο πλευρών, «Αριστεροί» και «Κεντροαριστεροί» φτάνουν το 29,4% ενώ «Δεξιοί» και «Κεντροδεξιοί» αθροίζουν 31,8%! Εδώ η διαφορά είναι μεγαλύτερη.

--Δεύτερον, παρατηρήσαμε ότι υπάρχει μια πολύ μεγάλη κατηγορία – η μεγαλύτερη 20% περίπου - που δηλώνουν πως δεν ανήκουν πουθενά στην κλίμακα ιδεολογικής τοποθέτησης Αριστερά-Κέντρο-Δεξιά. Αυτοί φτάνουν το 20,2%

Σ’ αυτούς τους τελευταίους που δεν δηλώνουν τίποτε, συγκαταλέγονται δύο μεγάλες – και αντίθετες - μερίδες του εκλογικού σώματος.

Οι καλύτεροι και οι χειρότεροι!

Οι πιο «ψαγμένοι» και οι πιο… «ψεκασμένοι»!

Ανάμεσά τους συγκαταλέγονται πλέον αυτοί που έχουν εγκαταλείψει τη «δεξιά» συνολικά! Γιατί πιστεύουν ότι η ΝΔ δεν εκφράζει πλέον τις δεξιές ιδέες, αλλά και γιατί θεωρούν πως τα μικρότερα ακροδεξιά κόμματα όπως οι ΑΝΕΛ και η ΧΑ επίσης δεν τους εκφράζουν και ενίοτε τους απογοητεύουν ακόμα περισσότερο (όταν, για παράδειγμα, βρίσκονται σε ανοικτή η συγκεκαλυμμένη σύμπλευση με το ΣΥΡΙΖΑ)…

Συγκαταλέγονται από την άλλη πλευρά, και ψήφισαν αλλά απογοητεύτηκαν οικτρά από τη διακυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ, σε σημείο που να μη δηλώνουν πια «Αριστεροί», οποιασδήποτε «εκδοχής»…

Αλλά αυτό ΔΕΝ σημαίνει ότι όσοι δεν δηλώνουν σήμερα καμία ιδεολογική τοποθέτηση, μπορούν αυτόματα να επανέλθουν στην αστική παράταξη…

Χρειάζεται να τους πείσει κάποιος πως προασπίζεται σοβαρά τις αστικές αξίες.

Κι επειδή οι αξίες δεν μπαίνουν εύκολα σε… «ψηφοφορία» (ούτε υπερητούνυται απλώς με λόγια και διακηρύξεις), η ΝΔ οφείλει να αναδείξει τις αστικές αξίες μέσα από την πολιτική που προτείνει για την αντιμετώπιση της κρίσης.

Να μιλήσει πιο καθαρά πλέον για το μεταναστευτικό (και όχι για… «προσφυγικό», βέβαια), για την ασφάλεια, για τον κρατισμό και τη μείωσή του, για τους φόρους που πρέπει να πέσουν πολύ, για την εξωτερική πολιτική…

Και για ένα νέο φιλελεύθερο και πατριωτικό εθνικό όραμα.

Όπου η «Ευρώπη» θα είναι το απαραίτητο «πλαίσιο», όχι ο «πυρήνας» του…

Η Ευρώπη δεν είναι και δεν μπορεί να είναι το «υποκατάστατο» της εθνικής στρατηγικής (που δεν έχουμε)…

Η Ευρώπη είναι αυτό που καθιστά ρεαλιστική μια φιλόδοξη εθνική στρατηγική.

Η Ευρώπη είναι μεγάλη εθνική επιλογή.

Όχι πρόσχημα για να χάσουμε την εθνική μας υπόσταση!

Πουθενά δεν λειτούργησε έτσι.

Πολύ περισσότερο δεν μπορεί σήμερα να λειτουργήσει έτσι…

Αν δεν δώσουμε απαντήσεις που μπορεί να ακούσει ο Έλληνας και να συσπειρωθεί, στις μεγάλες - υπαρξιακές πια - αγωνίες του (όπως το μεταναστευτικό, η ασφάλεια, ή ίδια η εθνική επιβίωση και η όποια αναπτυξιακή προοπτική του), τότε στα υπόλοιπα τα «κουκιά» είναι «μετρημένα» και τα περιθώρια ασφυκτικά.

Ένα πρόγραμμα, όπως αυτό της «Συμφωνίας Αλήθειας», που προβλέπει δημοσιονομική αναδιάρθρωση ύψους μόλις 1,5-2 δισεκατομμυρίων ευρώ, ΔΕΝ είναι εναλλακτική λύση για την Ελληνική κοινωνία! Είναι σωστό μέν, αλλά πολύ «λίγο».

Χρειαζόμαστε θαρραλέες πολιτικές που προβάλουν αστικές αξίες.

Τολμηρές προτάσεις που σπάνε αυγά αλλά και που αναδεικνύουν τις σύγχρονες – και διαχρονικές - αστικές ιδέες.

Αυτό κάνουν τα αστικά κόμματα παντού στον κόσμο πλέον!

Κι όπου το κάνουν, κερδίζουν…

Εμείς δεν μπορούμε πια να… «κρύβουμε τις ιδέες» μας (μη μας πούνε «δεξιούς») ή να κρύβουμε την ταυτότητά μας (μη μας πούνε... «Ελληναράδες»!)

Η κοινωνία μετατοπίζεται προς το μέρος μας.

Δεν μπορούμε εμείς να μετατοπιζόμαστε αλλού για να τη… «συναντήσουμε»!

Δεν θα μας βρει! Δεν θα πέσει πάνω μας ούτε… κατά λάθος!

Θα τη χάσουμε…

Το «ραντεβού μας με την Ιστορία» είναι στις αστικές αξίες που επιστρέφουν σήμερα παντού!

Το «ραντεβού μας με την Κοινωνία» είναι επίσης στις αστικές αξίες που τις σμπαράλιασε ο ΣΥΡΙΖΑ και τις αναζητάει αυθόρμητα, σήμερα ο κόσμος.

Δεν πρέπει να στήσουμε την Κοινωνια σε αυτό το ραντεβού…

Ο Τσίπρας θα επιχειρήσει την απόλυτη ιδεολογική πόλωση για να συγκρατήσει τις δυνάμεις του.

Αν δεν τολμήσουμε κι εμείς να του απαντήσουμε στα ίσα, προβάλλοντας όλοκληρο το ιδεολογικό μας οπλοστάσιο, θα απογοητεύσουμε και θα απογοητευθούμε…

Χρειαζόμαστε σήμερα όχι ένα «πιο δεξιό» κόμμα, αλλά ένα σύγχρονο κόμμα των αστικών ιδεών και των αστικών αξιών.

Σε πλήρη αντιπαράθεση με τα παλαιότερα αριστερά ιδεολογήματα της σοσιαλδημοκρατίας και τα πιο πρόσφατα της «πολιτικής ορθότητας».

Ένα σύγχρονο πατριωτικό κόμμα, ένα σύγχρονο φιλελεύθερο κόμμα, ένα σύγχρονο συντηρητικό κόμμα. Και τα τρία αυτά μαζί!

Τότε – και μόνον τότε – θα σαρώσουμε τα πάντα!

Την πόλωση στις ερχόμενες εκλογές μπορείτε να τη θεωρείτε βέβαιη!

Η κοινωνία απαιτεί να την κερδίσουμε!

Όχι να κερδίσουμε μόνο εκλογικά...

Να κερδίσουμε κατά κράτος!

Αυτό απαιτεί η κοινωνία

Δεν πρέπει να την απογοητεύσουμε.

Διαβάστε περισσότερα