Προσοχή στο τι ευχόμαστε….

Εδώ και αρκετό καιρό έχουμε συζητήσεις επί συζητήσεων όσον αφορά στο ενδεχόμενο εξόδου μας από το ευρώ.

Κάποιοι θεωρούν την έξοδο ως τη μοναδική μας σωτηρία, ενώ άλλοι την οριστική μας καταδίκη.

Και οι δυο πλευρές έχουν τα επιχειρήματά τους, τα οποία είναι και πολύ λογικά.

Προσωπικά, αν και δεν είμαι οικονομολόγος, έχω τις απόψεις μου. Και αυτές βασίζονται κυρίως στη μνήμη που έχω για την κατάσταση της οικονομίας μας προ του ευρώ.

Θυμάμαι εν ολίγοις, την καθημερινότητά μας όταν δεν υπήρχε

η ανοιχτή κάνουλα των τραπεζικών δανείων επί παντός του επιστητού, όταν μια συσκευή βίντεο κόστιζε όσο ένα μηνιάτικό, και όταν για να αγοράσει κανείς αμάξι, θα έπρεπε να πουλήσει το πατρικό του χωράφι, και να βάλει 36μηνα γραμμάτια με επιτόκια 20% και πλέον.

Πολλοί σημερινοί συμπατριώτες μας, που ζουν εργάζονται, ψηφίζουν κλπ, είναι νέοι στην ηλικία που  δεν πρόλαβαν τα παραπάνω, και τα ακούνε όπως εγώ ακούω ιστορίες περί μπομπότας και πείνας στη κατοχή.

Επειδή όμως υπήρχε ζωή και πριν από το ευρώ, πριν από τα κινητά, και πριν από τα διακοποδάνεια, καλό είναι να θυμόμαστε μερικά πράγματα, περί του τι ακριβώς σημαίνει δραχμή.

Σήμερα λοιπόν που μπορεί κάποιος να αγοράσει ένα κινητό με μόλις €30, και μια τηλεόραση 42 ιντσών με €150 (με δώρο ένα μίξερ), καλό είναι να θυμόμαστε πως αυτό ήταν αδιανόητο επί δραχμής.

Και για απόδειξη των παραπάνω σας παρουσιάζω μια σελίδα από δοκιμή του περιοδικού RAM του (σαν χθες το θυμάμαι) 1998!

Ξέχωρα από τις τεχνικές δυνατότητες των φορητών Η/Υ που αναφέρονται, εστιάστε παρακαλώ την προσοχή σας στις τιμές! 1.100.000 δρχ. και 1.960.000 δρχ. αντίστοιχα!

Οι μεγαλύτεροι θα θυμηθούν άγριες καταστάσεις.

Οι νεότεροι θα τρομάξουν.

Και για να έχουν και ένα μέτρο σύγκρισης με τις αναφερόμενες τιμές, τους ενημερώνω ότι το 1998, εργαζόμουν κανονικά, και ο μηνιαίος μου μισθός ήταν 260.000 δρχ. μικτά!

Τον συγκεκριμένο μήνα (Νοέμβριος) του 1998 αγόρασα έναν απλό μέσο οικιακό Η/Υ (πύργο) με οθόνη, πληκτρολόγιο, ποντίκι, κλπ. Τιμή; 890.000 δρχ!!!!! Τρεις μισθοί μου δηλαδή.

Είπε κανείς τίποτα;

Για τους υπέρμαχους λοιπόν της επιστροφής μας στη δραχμή, θυμίζω την κλισέ φράση: «προσοχή για το τι εύχεστε, διότι μπορεί και να γίνει πραγματικότητα…».

Strange Attractor