Προσδοκίες και παρενθέσεις - Μέρος Α’: Νέα Δημοκρατία

Τώρα που έχουν περάσει κάποιες μέρες από τις ευρωεκλογές και λίγο πριν από τον δεύτερο γύρο των δημοτικών εκλογών είναι ώρα να δούμε πλέον ψύχραιμα τι συνέβη την προηγούμενη Κυριακή. Η πρώτη εικόνα που έχουμε είναι πως πρόκειται για μία μεγάλη νίκη της Νέας Δημοκρατίας η οποία προκάλεσε και την πτώση της κυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με τα κατάλοιπα των εκσυγχρονιστών. Χρειάζεται όμως μία πιο εμπεριστατωμένη ματιά σε όλες τις παραμέτρους της κάλπης η οποία οδηγεί σε εθνικές εκλογές

στις 7 Ιουλίου, καθώς επίσης και την επιρροή αυτού του αποτελέσματος στην ερχόμενη εθνική εκλογή. Στην οποία εκλογή ο ευσεβής μας πόθος είναι η εποχή των τεράτων να κλείσει και να ξεκινήσει η επόμενη πολιτική περίοδος στην Ελλάδα.

Ξεκινάμε λοιπόν την ανάγνωση του αποτελέσματος από τα κόμματα σε φθίνουσα πορεία από το πρώτο ως τα τελευταία κόμματα. Σήμερα, ασχολούμαστε με το μεγάλο Νικητή των ευρωεκλογών, τη Νέα Δημοκρατία

Για τη Νέα Δημοκρατία επιβεβαιώθηκε η εκτίμηση πώς είναι το κύριο κόμμα που εκφράζει το ρεύμα στην κοινωνία εναντίον της κυβέρνησης και το οποίο θέτει ως απόλυτη προτεραιότητα την έξοδο του Αλέξη Τσίπρα, όχι μόνο από την θέση του Πρωθυπουργού αλλά αν είναι δυνατόν και από την πολιτική ζωή. Η κριτική ωστόσο την οποία δέχτηκε Νέα Δημοκρατία πως δεν έχει επιρροή στους υπόλοιπους ψηφοφόρους πέραν αυτού του ρεύματος αποδεικνύεται στην πράξη σωστή.

Η Νέα Δημοκρατία έλαβε το συνολικό αριθμό ψήφων 1.873.080, αριθμός ο οποίος είναι πολύ κοντά στους 1.718.694 τους οποίους είχε πάρει τον Ιανουάριο του 2015 και τους 1.825.497 τους οποίους έλαβε τον Ιούνιο του 2012. Αυτή η πολύ κοντινή εκλογική επίδοση της Νέας Δημοκρατίας σε αυτές τις κάλπες είναι ο αριθμός ψήφων που επιτυγχάνει έχοντας τη μέγιστη δυνατή συσπείρωση και με τον ΣΥΡΙΖΑ ισχυρό. Γιατί ακόμα και σήμερα, ας μη γελιόμαστε ο ΣΥΡΙΖΑ είναι ένα ακόμα ισχυρό με πολύ ισχυρές προσβάσεις στα Media και σε ειδικές πληθυσμιακές ομάδες. Ήταν πάρα πολλοί αυτοί που πίστευαν πως ο ΣΥΡΙΖΑ θα έχει μεγαλύτερες αντοχές από αυτές που επέδειξε την προηγούμενη Κυριακή.

Στις δύο άλλες εθνικές κάλπες που στήθηκαν στο ενδιάμεσο, τις ευρωεκλογές του 14’ και τις εκλογές του Σεπτεμβρίου του 15’ η Νέα Δημοκρατία, δεν πέτυχε τη μέγιστη συσπείρωση καθώς το 2014 είχε να αντιμετωπίσει την ανοδική τάση του ΣΥΡΙΖΑ και τις πολλές απώλειες σε μικρότερα κόμματα, με επίδοση 1.298.948 ψήφους, πολύ κοντά στους 1.192.103 τους οποίους είχε λάβει στις εκλογές του Μαΐου 2012. Το 2015 το Σεπτέμβριο εμφάνισε μία επαμφοτερίζουσα στάση οιονεί συνεργασίας με τον ΣΥΡΙΖΑ η οποία της κόστισε εκλογικά με αποτέλεσμα να βρεθεί στους 1.526.400 ψήφους.

Επίσης, κόμματα τα οποία εντοπίζονται σε άλλους εκλογικούς χώρους από τη Νέα Δημοκρατία, τα οποία όμως ελάμβαναν μεγάλο αριθμό ψήφων από αυτήν, στην συγκεκριμένη κάλπη εξαϋλώθηκαν. Και αναφέρομαι στο Ποτάμι και την Ένωση Κεντρώων και όχι στους Ανεξάρτητους Έλληνες, καθώς θεωρώ πως πλέον αυτό το κόμμα δεν μπορεί να θεωρείται ως τμήμα του χώρου τον οποίο εκπροσωπεί η νέα βάση της Νέας Δημοκρατίας όπως αυτή εκφράζεται από τον Ιούνιο του 2012 στις κάλπες.

Η Νέα Δημοκρατία ευνοήθηκε από το γεγονός της πολύ μεγάλης πόλωσης η οποία πλησίασε αυτή εθνικών εκλογών, μεταξύ αυτής και του ΣΥΡΙΖΑ, η οποία αύξησε στο μέγιστο βαθμό τη συσπείρωσή της και επιτρέποντάς της έτσι να συγκεντρώσει σχεδόν το σύνολο της βάσης της σε ευρωεκλογές οι οποίες έχουν συνήθως πολύ μικρότερη συσπείρωση. Σε αυτό συνέτεινε σημαντικά και μεγάλη χρονική απόσταση μεταξύ των τελευταίων εκλογών.

Αυτά τα αριθμητικά γεγονότα μας οδηγούν στα εξής συμπεράσματα:

1.Η Νέα Δημοκρατία εξέφρασε σε υψηλότατο βαθμό το ρεύμα αντι-συριζα το οποίο έφτανε για να κερδίσει τις εκλογές με 9,5 μονάδες διαφορά και το οποίο αποτελείται κατά συντριπτική πλειοψηφία από τους ψηφοφόρους οι οποίοι επιλέγουν σταθερά τη Νέα Δημοκρατία από τον Ιούνιο του 2012 και έκτοτε. Αποτελούν δε, από τη στιγμή που εκφράζονται σταθερά στην κάλπη εδώ και επτά έτη, πρακτικά την νέα βάση της Νέας Δημοκρατίας η οποία έχει χαρακτηριστικά αντι-συριζα μετώπου και αποδέχεται την αναγκαιότητα μίας σφιχτής οικονομικής πολιτικής με έμφαση στην μείωση της φορολογίας και στην υποβοήθηση της ιδιωτικής πρωτοβουλίας.

2.Η Νέα Δημοκρατία δεν επεκτάθηκε σημαντικά στο υπόλοιπο εκλογικό σώμα. Αυτό είναι εξαιρετικά πιθανό να αλλάξει στην προσεχή κάλπη των εθνικών εκλογών, καθώς πλέον εμφανίζει ρεύμα βέβαιου νικητή το οποίο είναι ικανό να τις φέρει και άλλους ψηφοφόρους σε αριθμό τέτοιο ώστε να είναι ικανή η αυτοδυναμία.

3.Οι εκλογείς οι οποίοι επιλέγουν τη Νέα Δημοκρατία από τον Ιούνιο του 2012 και μετά δεν μπορούν πλέον να θεωρηθούν ως ευκαιριακοί ψηφοφόροι αλλά ως τμήμα της παράταξης. Αν θελήσουμε να προσδιορίσουμε αριθμητικά τον αριθμό αυτών των ψηφοφόρων, αυτός είναι ο αριθμός ο οποίος προκύπτει από τη διαφορά της τελευταίας εκλογικής επίδοσης των ευρωεκλογών του 2019 με τον αριθμό των ψηφοδελτίων που έλαβε η Νέα Δημοκρατία τον Μάιο του 2012, ο οποίος και αποτελεί τον αριθμό των ψηφοφόρων της Νέας Δημοκρατίας που έχει αναφορές στην προμνημονιακή περίοδο. Ο αριθμός αυτός είναι περίπου 680.000 ψηφοφόροι οι οποίοι προέρχονται από το χώρο του κέντρου και από το προμνημονιακό ΠΑΣΟΚ κατά κύριο λόγο. Και οι οποίοι εκφράζονται σταθερά στη Νέα Δημοκρατία κατά πλειοψηφία, από την αρχή της διακυβέρνησης Σαμαρά με σκαμπανεβάσματα λόγω της εμφάνισης κομμάτων με στόχο αυτήν την ομάδα ψηφοφόρων. Τα οποία τελικά λειτούργησαν με ελεεινό τρόπο ως δεκανίκια του ΣΥΡΙΖΑ παριστάνοντας δήθεν πως είναι αντι-συριζα κόμματα, με πρώτο και καλύτερο το ποτάμι του Σταύρου Θεοδωράκη το οποίο εξαερώθηκε. (Σημειώνω πως το ποτάμι πέτυχε το στόχο του μόνο στις ευρωεκλογές του 14’ όπως οι αριθμοί αποδεικνύουν)

4.Το κομμάτι των παραδοσιακά δεξιών ψηφοφόρων το οποίο βρίσκεται σήμερα στην κάλπη της Νέας Δημοκρατίας είναι περίπου 1.200.000 (Μάϊος 12’) το οποίο όντως υπολείπεται του συνολικού αριθμού των δεξιών ψηφοφόρων. Το υπόλοιπο των δεξιών ψηφοφόρων που εντοπίστηκε σε αυτές τις εκλογές εκτός της κάλπης της Νέας Δημοκρατίας (Βελόπουλος και λοιπά δεξιά κόμματα) αποτελεί δεξαμενή ψήφων στις προσεχείς εκλογές .

5.Η Νέα Δημοκρατία επιβεβαιώνει πλέον πως η νέα της βάση είναι οι ψηφοφόροι που είχε συγκεντρώσει ο Σαμαράς στις εκλογές του Ιανουαρίου του 2015 σε κατάσταση επικείμενης ήττας, καθώς και τον Ιούνιο του 12’ υπό την απειλή νίκης ΣΥΡΙΖΑ και εξόδου από τη ζώνη του Ευρώ. Οι ψηφοφόροι αυτοί είναι πλήρως συνειδητοποιημένοι στο τι ψηφίζουν. Επάνω σε αυτούς θα προστεθούν και τα νέα εκλογικά κέρδη στην επόμενη κάλπη σε έναν περίπου μήνα.

Προσδοκία αυτοδυναμίας

Η Νέα Δημοκρατία με βάση αυτά τα αποτελέσματα έχει εξαιρετικά υψηλή πιθανότητα να επιτύχει αυτοδυναμία στις προσεχείς εθνικές εκλογές. Αυτό προς μεγάλη μου τέρψη απομακρύνει το ενδεχόμενο μιας κυβέρνησης μεγάλου συνασπισμού Νέας Δημοκρατίας - ΣΥΡΙΖΑ ή και του ΠΑΣΟΚ μαζί. Ακόμα, όμως, κι αν δεν επιτύχει αυτοδυναμία, θεωρείται βέβαιη η κυβέρνηση, καθώς είναι πολύ ισχυρό το ενδεχόμενο ισχυρής πλειοψηφίας στο επόμενο κοινοβούλιο μαζί με το Κίνημα Αλλαγής.

Αυτό δημιουργεί έναν αέρα νίκης και ενθουσιασμού ο οποίος θα παρασύρει σίγουρα πολλούς ψηφοφόρους στην κάλπη της Νέας Δημοκρατίας. Η πιο εύκολη δεξαμενή αυτών των ψηφοφόρων είναι αυτοί οι οποίοι επέλεξαν τα μικρά κόμματα σε αυτήν την εκλογή. Το ποσοστό των μικρών κομμάτων εάν αφαιρεθεί το ποσοστό του Βαρουφάκη, που έχει βάσιμες ελπίδες να μπει στην επόμενη βουλή και να συγκρατήσει έτσι τις δυνάμεις του, μετράται περίπου στο 18%. Εάν η Νέα Δημοκρατία πάρει το ήμισυ αυτού του ποσοστού τότε φτάνει σε ένα ποσοστό της τάξης του 42% το οποίο αρκεί για την αυτοδυναμία σε κάθε περίπτωση.

Εκτός αυτής της μεγάλης δεξαμενής, υπάρχει και η δεξαμενή των δεξιών ψηφοφόρων οι οποίοι εκφράζονταν σε άλλα δεξιά κόμματα. Παρά την δυσκολία την οποία θα έχει Νέα Δημοκρατία να προσελκύσει πολύ μεγάλα ποσοστά αυτών των ψηφοφόρων, επειδή εμφανίζουν πλέον διαφορετικά παραταξιακά χαρακτηριστικά, η αδυναμία έκφρασης αυτού του χώρου σε ένα κόμμα καθιστά την επιλογή της Νέας Δημοκρατίας από πολλούς πιθανή, με το σκεπτικό πως είναι εκτός συγκλονιστικού απροόπτου η επόμενη κυβέρνηση.

Και ας μην ξεχνάμε και τον αριθμό των ευκαιριακών- πελατειακών ψηφοφόρων, οι οποίοι θα επιλέξουν τη Νέα Δημοκρατία προσδοκώντας ίδια οφέλη. Και δυστυχώς για τη χώρα και την ποιότητα της δημοκρατίας, αυτός ο αριθμός είναι μεγάλος .

Το γενικό συμπέρασμα είναι πως η Νέα Δημοκρατία αποτελεί πλέον με βεβαιότητα τον ένα πυλώνα του πολιτικού συστήματος ο οποίος επιβίωσε με σχετικά μεγάλες εκλογικές επιδόσεις σε όλο το χρονικό διάστημα της εποχής των τεράτων, που είναι η εποχή των μνημονίων. Επίσης, η Νέα Δημοκρατία δεν είχε την τύχη του ΠΑΣΟΚ, επειδή προσαρμόστηκε γρήγορα στο τοπίο της εποχής των τεράτων και κατάφερε, ενδεχομένως καλύτερα και από τον ΣΥΡΙΖΑ, να ενσωματώσει ένα μεγάλο κομμάτι των πρώην ψηφοφόρων του ΠΑΣΟΚ στην εκλογική της βάση για αρκετά μεγάλο χρονικό διάστημα. Έτσι, κατόρθωσε σε αυτές τις εκλογές να επιτύχει να είναι μία αυτοδύναμη κυβέρνηση σε αναμονή.

Αυτό λοιπόν που περιμένουμε από τη Νέα Δημοκρατία είναι να καταφέρει να οδηγήσει τη χώρα σε μία σταθερή κυβέρνηση, η οποία να μπορεί να συνεχίσει από τον Ιανουάριο του 2015 και, καλώς εχόντων των πραγμάτων, να οδηγήσει τον ΣΥΡΙΖΑ στο να αποτελεί απλά μία δυσάρεστη ανάμνηση. Μία παρένθεση.

Διαβάστε περισσότερα