Πώς o Πούτιν χρησιμοποιεί την Χρυσή Αυγή για να κάνει χειρότερη τη θέση της Ελλάδας

Η Χρυσή Αυγή βγήκε από την αφάνεια το 2012, όταν κέρδισε 18 έδρες στη Βουλή των Ελλήνων. Παρά το γεγονός ότι αρκετά μέλη του κόμματος – συμπεριλαμβανομένου και του ιδρυτή της Νίκου Μιχαλολιάκου- συνελήφθησαν μετά τη δολοφονία του αντιφασίστα ράπερ Παύλου Φύσσα το 2013, το κόμμα με την πλατφόρμα κατά των μεταναστών και της λιτότητας έχει ξαναβγεί από τη σκιά.

Το 2014, το κόμμα κέρδισε τρεις από τις 21 έδρες

της χώρας στο Ευρωπαϊκό Κοινοβούλιο. Το κόμμα έχασε μία από τις 18 έδρες του το 2015, στις βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα τον Ιανουάριο, αλλά μια σημαντική νίκη της άκρας αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ είχε ως αποτέλεσμα η Χρυσή Αυγή να γίνει από το πέμπτο μεγαλύτερο κόμμα στο ελληνικό κοινοβούλιο, το τρίτο. Και αν οι πολιτικές πεποιθήσεις της Χρυσής Αυγής δεν ήταν αρκετές για να ανησυχήσουν τους βουλευτές, ο «άξονας» του κόμματος στη Ρωσία θα έπρεπε.

Από την παρουσία του κόμματος στο ετήσιο συνέδριο των ακροδεξιών στην Αγία Πετρούπολη ως την αυξανόμενη υποστήριξη του Πούτιν στην ακροδεξιά της Ευρώπης, η Χρυσή Αυγή αποδεικνύεται ότι είναι μόνο μία από τις πολλές «πυριτιδαποθήκες» που η Ευρώπη απέτυχε να εξουδετερώσει αποτελεσματικά. Θα μπορούσε να αποδειχθεί ένα κρίσιμο πλεονέκτημα για τον Πούτιν και τους συμμάχους του, καθώς ο ίδιος προσπαθεί να αποσταθεροποιήσει την Ευρώπη εκ των έσω. Ο Πούτιν έχει φλερτάρει με την ακροδεξιά στην Ευρώπη για αρκετό χρονικό διάστημα και η καταστολή του όσον αφορά τα δικαιώματα των ομοφυλοφίλων, η ώθηση για στενότερους δεσμούς μεταξύ εκκλησίας και κράτους και η υιοθέτηση του εθνικού-εθνικισμού βρήκαν απήχηση σε αυτές τις ομάδες. Όπως και οι κινήσεις των στρατευμάτων της Ρωσίας στην Ουκρανία, είναι μια σχέση που έχει τις ρίζες της στην ανατολή.

Πολλοί ακροδεξιοί ηγέτες της Ανατολικής Ευρώπης έχουν ισχυρούς δεσμούς με τη Ρωσία, μερικοί από τους οποίους είναι πιο αμφίβολοι από τους άλλους. Ο Βόλεν Σιντέροφ, ο ηγέτης του κόμματος Ataka της Βουλγαρίας, έδειξε την υποστήριξή του στον Ρώσο πρόεδρο και έδωσε στον Πούτιν ένα δώρο για τα 60ά γενέθλιά του τον Οκτώβριο του 2012. Ένα χρόνο αργότερα, ο Γκάμπορ Βόνα, ο αρχηγός του ουγγρικού ακροδεξιού κόμματος Jobbik, επισκέφθηκε τη Μόσχα.

Μία δημόσια ομιλία του προέκυψε από μια πρόσκληση του Αλεξάντρ Ντούγκιν, ενός αυτοαποκαλούμενου ρώσου φασίστα και ακαδημαϊκού που πολλοί θεωρούν ως τον αρχιτέκτονα της αρπαγής της Κριμαίας από τον Πούτιν. (Το ουγγρικό νεοναζιστικό κόμμα αντιμετωπίζει τώρα κατηγορίες για συνεργασία και λήψη χρηματοδότησης από τη Ρωσία).

Σήμερα, ο Πούτιν μπορεί επίσης να ζητήσει στήριξη από ακροδεξιά κόμματα στη Γαλλία, την Αυστρία, τη Δανία και, φυσικά, την Ελλάδα.

«Η σχέση μεταξύ της Ρωσίας και της ακροδεξιάς της Δυτικής Ευρώπης μπορεί να είναι ένας συμβατικός γάμος, αλλά δείχνει επίσης και σημάδια γνήσιας αγάπης» σχολιάζει η Αλίνα Πολιάκοβα του Διεθνούς Κέντρου Μελετητών για Παγκόσμιες Υποθέσεις Woodrow Wilson. «Η σύσφιξη των δεσμών με ανερχόμενα κόμματα στην ΕΕ θα δώσει στον Πούτιν περισσότερη δύναμη ενάντια στο ΝΑΤΟ. Από την πλευρά της, η ευρωπαϊκή δεξιά βλέπει τον Ρώσο ηγέτη ως ένθερμο υπερασπιστή της εθνικής κυριαρχίας και των συντηρητικών αξιών που έχουν προσβάλει η επιρροή των ΗΠΑ και η ιδέα της Ευρώπης, με τρόπο που να αντικατοπτρίζει τις δικές τους πεποιθήσεις».

Αυτό το ειδύλλιο ήταν προφανές στο Διεθνές Ρωσικό Συντηρητικό Φόρουμ, που πραγματοποιήθηκε την περασμένη εβδομάδα στο Holiday Inn στην Αγία Πετρούπολη. Το συνέδριο που διοργάνωσε το κόμμα της Ρωσίας Rodina (Πατρίδα) –το οποίο στο παρελθόν είχε απαγορευτεί να συμμετάσχει στις εκλογές, λόγω των απροκάλυπτα ρατσιστικών διαφημίσεών του - περιλάμβανε μια σειρά ευρωπαϊκών ακροδεξιών και νεοναζιστικών ομάδων, συμπεριλαμβανομένης της Forza Nuova (Ιταλία), του Εθνικού Δημοκρατικού Κόμματος (Γερμανία), του Κόμματος της Ελευθερίας της Αυστρίας (FPO), και, της Χρυσής Αυγής.

Δεδομένου ότι η Χρυσή Αυγή ήταν ένα από τα πιο ισχυρά κόμματα που έδωσαν το «παρόν» -το Jobbik και πολλά άλλα μεγαλύτερα ακροδεξιά κόμματα ήταν εμφανώς απόντα- το φόρουμ ήταν σαφώς περιθωριακό. Ωστόσο, όπως η Wall Street Journal σημειώνει, το φόρουμ είχε κάποιους σαφείς δεσμούς με το Κρεμλίνο.

Το Rodina, με επικεφαλής τον Αλεξέι Ζουράβλιοφ, είδε την απαγόρευση εκλογής του να αίρεται, αφού έδειξε την υποστήριξή του στον Πούτιν πριν από λίγα χρόνια. Μερικά από τα πρώην μέλη του Rodina βρήκαν τον δρόμο τους στην κυβέρνηση του Πούτιν, συμπεριλαμβανομένου του ιδρυτή του κόμματος, Ντμίτρι Ρογκόζιν, ο οποίος είναι τώρα αναπληρωτής πρωθυπουργός της Ρωσίας. Άλλα σημάδια ήταν λιγότερο έντονα. Για παράδειγμα, σε αντίθεση με εκδηλώσεις από προσωπικότητες της αντιπολίτευσης, υπήρξε μικρή παρέμβαση της αστυνομίας.

Αλλά τα περιθωριακά συνέδρια δεν είναι οι μόνοι δεσμοί που ενώνουν τη Χρυσή Αυγή με τη Ρωσία. Το κόμμα έχει λάβει, και κατά πάσα πιθανότητα θα συνεχίσει να λαμβάνει, χρηματοδότηση από τη Ρωσία. Το 2012, ένα άρθρο γνώμης στην «Πράβδα» τόνισε ότι η Ελλάδα θα πρέπει να λάβει τη χείρα βοηθείας της Ρωσίας και τα χρήματά της, έτσι ώστε να μπορεί να γίνει και πάλι μια ευημερούσα χώρα. (Ο αρθρογράφος εκτιμούσε ότι θα χρειαζόταν ένας χρόνος). Όμως, οι πραγματικές συνδέσεις είναι ακόμα πιο σκιώδεις από αυτό. Ο Κρίστοφερ Λόρενς σημειώνει στο Truthout:

«Η Χρυσή Αυγή έχει ισχυρές διασυνδέσεις με την υπερ-εθνικιστική ομάδα Russky Obraz, η οποία με τη σειρά της έχει σκιερές συνδέσεις με τη ρωσική μυστική αστυνομία και το πολιτικό κόμμα του Πούτιν, την Ενωμένη Ρωσία. Είναι πολύ πιθανό η Ρωσία να βλέπει τη Χρυσή Αυγή ως ένα σημαντικό στοιχείο της στρατηγικής της για την επέκταση της επιρροής της στην Ανατολική Μεσόγειο, ιδιαίτερα υπό το πρίσμα της απειλής για τις βάσεις της στη Συρία».

Στη συνέχεια υπάρχει και ο Ντούγκιν. Ο Ντούγκιν έχει επαφές με τον Μιχαλολιάκο για χρόνια - γεγονός που η Χρυσή Αυγή διαφημίζει περήφανα. Έχει κάνει προσπάθειες για να δημιουργήσει καλές σχέσεις με τη Χρυσή Αυγή και συναντήθηκε με εκπροσώπους της τον Μάιο του 2014 για να συζητήσουν την κατάσταση στην Ουκρανία, τις διμερείς σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών, καθώς και άλλα θέματα εξωτερικής πολιτικής. Η Χρυσή Αυγή, με τη σειρά της, έχει αντιταχθεί στις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και εξήρε τις προσπάθειες της Ρωσίας να αντιταχθεί σε αυτό που θεωρεί ως αμερικανική και ευρωπαϊκή ηγεμονία. Πράγματι, η Ρωσία είναι ο «φυσικός σύμμαχός» της στον αγώνα ενάντια στον αμερικανικό επεκτατισμό και για μια «κουλτούρα ενάντια στους τοκογλύφους και την παρακμή».

Οι αναλυτές σημειώνουν ότι κάποιες από αυτές τις σχέσεις, ιδιαίτερα με τον Ντούγκιν, υπάρχουν και στον ΣΥΡΙΖΑ. Το χρηματοδοτούμενο από τις ΗΠΑ Radio Free/Radio Liberty αναφέρθηκε σε μια σειρά από μηνύματα ηλεκτρονικού ταχυδρομείου που διέρρευσαν από τον Δεκέμβριο του 2014 με τη λεπτομερή αλληλογραφία μεταξύ του Γκεόργκι Γκάβρις, φίλου του Ντούγκιν και του κινήματός του Eurasianist, και του ΣΥΡΙΖΑ και μελών των Ανεξάρτητων Ελλήνων.

Σύμφωνα με τον blogger Κρίστο Γκρόζεφ, τα μηνύματα έδειξαν «πολύ στενή συνεργασία σχετικά με τη στρατηγική, τις δημόσιες σχέσεις και ούτω καθεξής» μεταξύ των δύο ομάδων. Σε δύο μέλη, τον Πάνο Καμμένο, νυν υπουργό Άμυνας, και τον Νίκο Κοτζιά, υπουργό Εξωτερικών, έχει δοθεί ιδιαίτερη προσοχή για τους δεσμούς τους με τον Ντούγκιν.

Ενώ οι ατομικοί δεσμοί μελών του ΣΥΡΙΖΑ ή των Ανεξάρτητων Ελλήνων δεν θα πρέπει να αγνοούνται, είναι επίσης κρίσιμο να πλαισιώσουμε την εμπλοκή του κόμματος στο σύνολό του σε ένα στρατηγικό πλαίσιο. Από την εκλογή του Αλέξη Τσίπρα τον Ιανουάριο του 2015, οι σχέσεις μεταξύ της Ρωσίας και της Ελλάδας έχουν βελτιωθεί σημαντικά. Μόλις λίγες ημέρες μετά τις εκλογές, η Ρωσία ανακοίνωσε ότι θα άρει την απαγόρευση εισαγωγής τροφίμων εάν η Ελλάδα εγκαταλείψει την ΕΕ.

Ο Τσίπρας και άλλοι έχουν αμφισβητήσει τις κυρώσεις κατά της Ρωσίας και εξέτασαν ακόμη και την πιθανότητα να λάβουν οικονομική βοήθεια από τη Ρωσία εάν οι διαπραγματεύσεις με τους Ευρωπαίους αξιωματούχους αποτύχουν. Και άλλα οικονομικά θέματα έχουν έρθει στο προσκήνιο, όπως μια επίθεση γοητείας στη Ρωσία και την Κίνα. Η «επανατοποθέτηση» του ΣΥΡΙΖΑ απέναντι στη Ρωσία είναι πολύ λιγότερο ιδεολογική απ’ ότι θα μας έκαναν να πιστεύουμε οι επίσημοι δεσμοί του με τη Ρωσία. Χάρη στους στενούς πολιτιστικούς, θρησκευτικούς, οικονομικούς και ιστορικούς δεσμούς, η Ελλάδα ήταν πάντα κοντά στη Ρωσία. Σε αυτή την περίπτωση, η επανατοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ θα μπορούσε να είναι ένα προϊόν της ελευθερίας της μετακίνησης – η ελευθερία που χορηγείται από την περισσότερο ανταγωνιστική θέση του κόμματος στην ευρωζώνη.

Το πιο πιθανό είναι ότι ο ΣΥΡΙΖΑ χρησιμοποιεί τις σχέσεις του με τη Ρωσία ως έναν τρόπο για να πιέσει την τρόικα, λέγοντας: «Αν δεν μας δώσετε αυτό που θέλουμε στις διαπραγματεύσεις, θα πάμε με τα παιδιά». Ενόψει της συνεχιζόμενης κατάστασης στην Ουκρανία και των όλο και πιο ανταγωνιστικών διπλωματικών σχέσεων της ΕΕ με τη Ρωσία, θα μπορούσε να είναι μια αποτελεσματική κίνηση. Η έξοδος της Ελλάδας από τη ζώνη του ευρώ μπορεί να έχει περισσότερη επίδραση από μια μεγάλη ευρωπαϊκή δύναμη που έχει μια "ζεστή" σχέση με τους νυν αντιπάλους της Δύσης. Εν τω μεταξύ, η στροφή της Χρυσής Αυγής είναι μια στροφή που η υπόλοιπη Δύση ελέγχει πολύ λιγότερο. Δεδομένης της ιστορίας του κόμματος, είναι επίσης μια αντικειμενικά πιο επικίνδυνη. Εξάλλου, αν ο ΣΥΡΙΖΑ αποτύχει στην αποστολή του να σώσει την ελληνική οικονομία, η Χρυσή Αυγή μπορεί να είναι η επόμενη που θα προσπαθήσει.

http://www.businessinsider.com/putin-is-making-greeces-nazi-problem-worse-2015-3

Διαβάστε περισσότερα