Πώς η άνοδος του Ντόναλντ Τραμπ εξηγεί την ελληνική κρίση

Τα κοινά σημεία του Ντόναλντ Τραμπ με τον Αλέξη Τσίπρα εντοπίζει σε άρθρο του στο Foreign Policy ο David Francis.

Ένας φλογερός, ριζοσπαστικός αουτσάιντερ ανατρέπει την παραδοσιακή πολιτική. Η άρχουσα πολιτική τάξη είναι υποχρεωμένη να ανταποκριθεί καθώς αυτός ο αντάρτης κερδίζει έδαφος. Μια κρίση ακολουθεί, καθώς οι παραδοσιακές δυνάμεις αδυνατούν να περιορίσουν το λαϊκίστικο κύμα, δημιουργώντας πολιτική αβεβαιότητα σε μια κρίσιμη στιγμή.

Αυτό

θα μπορούσε να περιγράψει τον Ντόναλντ Τραμπ, τον μεγιστάνα του real estate που έχει αναστατώσει τον προεκλογικό αγώνα των Ρεπουμπλικάνων για την προεδρική υποψηφιότητα του 2016. Έχει εκμεταλλευτεί τα αισθήματα ενάντια στην Ουάσιγκτον μεταξύ των ακροδεξιών Ρεπουμπλικάνων, κερδίζοντας προβάδισμα έναντι σε πιο παραδοσιακούς υποψήφιους, όπως ο πρώην κυβερνήτης της Φλόριντα Τζεμπ Μπους και ο γερουσιαστής Μάρκο Ρούμπιο.

Ή θα μπορούσε να είναι ο Αλέξης Τσίπρας, ο πρώην, ακροαριστερός Έλληνας πρωθυπουργός που έφερε τη χώρα του στο χείλος της χρεοκοπίας στην αντιπαράθεση χρέους με την Ευρώπη, μόνο και μόνο για να συνθηκολογήσει και να δεχθεί τη σκληρή ευρωπαϊκή λιτότητα σε αντάλλαγμα για ένας τριετές πακέτο διάσωσης 86 δις ευρώ.

Αυτό συμβαίνει σύμφωνα με τον Θεόδωρο Πελαγίδη, καθηγητή οικονομικών στο Πανεπιστήμιο του Πειραιά. Μιλώντας στο Foreign Policy, ο Πελαγίδης, ο οποίος είναι επίσης ερευνητής στο Ινστιτούτο Brookings, είπε ότι οι άνθρωποι της χώρας του έπεσαν στην παγίδα του κινήματος αντι-λιτότητας του Τσίπρα, παρότι η κυβέρνησή τους και οι τράπεζες τους χρειάζονταν απεγνωσμένα τα χρήματα. Αυτό τους οδήγησε να ψηφίσουν ενάντια στα συμφέροντά τους.

Στο δημοψήφισμα του Ιουλίου που ζήτησε ο Τσίπρας, το 61 τοις εκατό των Ελλήνων απέρριψε το σχέδιο λιτότητας της Ευρώπης. Σχεδόν ένα μήνα αργότερα, ο Τσίπρας, ο οποίος παραιτήθηκε από πρωθυπουργός την περασμένη εβδομάδα και ζήτησε νέες εκλογές το Σεπτέμβριο οι οποίες θα χρησιμεύσουν ως δημοψήφισμα για την ηγεσία του, πέρασε τις περικοπές δαπανών, τις αυξήσεις φόρων και τις μεταρρυθμίσεις του συνταξιοδοτικού συστήματος, ούτως ή άλλως. «Αυτό ήταν ένα κωμικό γεγονός, θα έλεγα», δήλωσε ο Πελαγίδης σε συνέντευξή του. «Ήταν μια παρωδία, να ζητά από παππούδες και γιαγιάδες για λιτότητα. Ήταν παράξενο». Απέδωσε το «όχι» στο «λαϊκό κίνημα» που ο Τσίπρας ήταν σε θέση να αξιοποιήσει. Ακριβώς όπως ο Τραμπ.

«Το θέμα δεν αφορά τη λιτότητα έναντι της ανάπτυξης. Μπορείτε να δείτε αυτό το φαινόμενο στις Ηνωμένες Πολιτείες με τον Ντόναλντ Τραμπ», δήλωσε ο Πελαγίδης. «Οι ριζοσπάστες παραπλάνησαν τους Έλληνες ψηφοφόρους και ξέρουν ότι μπορούν να αξιοποιήσουν τη θλίψη της μεσαίας τάξης». Όταν οι Έλληνες πάνε στις κάλπες τον επόμενο μήνα, για να αποφασίσουν αν θα επιτρέψουν στον Τσίπρα να επιστρέψει και να επιβάλει τη λιτότητα, ο κ. Πελαγίδης δηλώνει βέβαιος πως ο πρώην πρωθυπουργός θα επικρατήσει. «Οι Έλληνες κατανοούν ότι δεν υπάρχει άλλη επιλογή» προσθέτει. «Νομίζω ότι είναι διατεθειμένοι να εφαρμοστεί αυτό το πρόγραμμα».

Αν ισχύσει αυτό, θα συνεχίσουν να έχουν τον Τσίπρα – και την αστάθεια που φέρνει - ως επικεφαλής της κυβέρνησης της χώρας. Αν ο Τραμπ καταφέρει να παραμείνει στον προεκλογικό αγώνα για το 2016, θα μπορούσε να προσθέσει το ίδιο στοιχείο του χαλαρά-ελεγχόμενου χάους, όπως σχολιάζει ο Larry Sabato, πολιτικός επιστήμονας στο Πανεπιστήμιο της Βιρτζίνια. Αλλά αυτό, όπως υποστηρίζει, δεν πρόκειται να συμβεί: «Αυτός δεν πρόκειται να είναι ο επόμενος πρόεδρος. Δεν πρόκειται να είναι ο υποψήφιος των Ρεπουμπλικάνων» είπε ο Sabato. «Το πώς θα χάσει είναι ένα άλλο ζήτημα. Θα μπορούσε να περάσει από τις προκριματικές εκλογές και να κλέψει μερικούς υποψήφιους. Θα μπορούσε να αυτο-θυσιαστεί. Δεν ξέρω. Κανείς δεν γνωρίζει».

foreignpolicy.com

Διαβάστε περισσότερα