Ποιές δόσεις; Η ελευθερία μας

Του Φαήλου Μ. Κρανιδιώτη

 Αυτό που ζούμε είναι ένα οικονομικό και κοινωνικό 1922. Όμως οι μηχανισμοί της παρακμής, της ήττας και της προδοσίας παραμένουν ενεργοί. Διεξάγουν μάχες οπισθοφυλακής. Η ίδια πολιτική και «επιχειρηματική» παρασιτική τάξη που διέλυσε την παραγωγική βάση της χώρας, αποδόμησε την εθνική και κοινωνική συνοχή και μετέθεσε τα κέντρα εξουσίας σε παρακάμαρες, με όργανο έναν βραχίονα παραπληροφόρησης κι εκβιασμών στα ΜΜΕ, παραμένει στο προσκήνιο, φιλοδοξώντας να ελέγξει την πτώση. Μεσάζοντες, εργολάβοι,

μεταπράτες της διαφθοράς, πολιτικοί υπάλληλοι τους και φαιοκίτρινοι προπαγανδιστές είναι οι μέτοχοι και το ΔΣ μιας ανωνύμου εταιρείας εθνικού εγκλήματος. Άπαντες ανδρώθηκαν μέσα από τα κρατικά ταμεία, από το υστέρημα των ιδιωτικών και των δημοσίων, από τις επιδοτήσεις και τα δάνεια, που πάρθηκαν στο όνομα του Λαού. Οι Έλληνες κερνούσαν κι αυτοί έτρωγαν.

Η μετάβαση στη νέα εποχή, η λύση στα τεράστια αδιέξοδα που αντιμετωπίζουμε, δεν πρόκειται να έρθει από το ίδιο ληστρικό σύστημα. Αυτοί που είναι το πρόβλημα, δεν μπορούν να δώσουν τη λύση. Η φυγή προς τα εμπρός προϋποθέτει διάλυση των μηχανισμών αυτών, Νέμεση, τιμωρία. Στις συνειδήσεις των απλών πολιτών, αυτών που σήμερα φέρουν το βάρος των εκατοντάδων δισεκατομμυρίων, που έγιναν αμύθητες περιουσίες ολίγων, διορισμοί, χλιδάτα ολυμπιακά κι άλλα έργα, προμήθειες κι εξοπλισμοί, πληρωμένα διπλά και τρίδιπλα, καμμία πολιτική δεν θα έχει νομιμοποίηση, αν δεν υπάρξουν προσωποποιημένες ευθύνες, αν δεν υπάρξουν περιουσίες που θα επιστραφούν στο δημόσιο ταμείο και δεν περάσουν την πόρτα του Κορυδαλλού, κάποιοι τουλάχιστον, από αυτούς που καταλήστεψαν την χώρα, διέλυσαν τις παραγωγικές της δομές και διήφθειραν θεσμούς και πρόσωπα.

Η ανακύκλωση σάπιων υλικών και νοοτροπιών είναι εισιτήριο για κατάρρευση.

Δυο χρόνια που πέρασαν δεν πήγαν απλά χαμένα. Με σκοτεινές μεθοδεύσεις, με παραποίηση στοιχείων, η χώρα δέθηκε με αλυσίδες. Υπάρχουν σοβαρές υποψίες αν όχι κι  ενδείξεις, ότι κάποιοι κερδοσκόπησαν από το αίμα και την αγωνία, τις θυσίες των εργαζομένων. Ακολουθήθηκε μια πολιτική υπόδειγμα αποτυχίας. Σήμερα, μετά από αιματηρές θυσίες, η Ελλάδα χρωστάει πολύ περισσότερα, έχει υστέρηση εσόδων, και ολόκληρες μάζες του Λαού ωθούνται στο κοινωνικό περιθώριο και την απελπισία. Το ανηλεές σφυροκόπημα του φρονήματος των απλών ανθρώπων, με οργανωμένο σχέδιο και πολιτικούς ταγούς ως «λαγούς», στράγγιξε θανάσιμα το κουράγιο του μέσου Έλληνα μαζί με την τσέπη τους. Λογής λογής τυχοδιώκτες και μισθοφόροι, από τον βραχίονα εκβιασμών και προπαγάνδας της μεταπολιτευτικής παράγκας, διακινούσαν και διακινούν ανά τρίμηνο εσχατολογικά σενάρια προκαλώντας κύματα επιδρομής αναλήψεων στις τράπεζες και φυγής κεφαλαίων, μουδιάζοντας τους πολίτες και δημιουργώντας το κατάλληλο κλίμα για την επιβολή των πολιτικών, που ήδη απέτυχαν. Συκοφάντες, πράκτορες κι εξαπτέρυγα που κάνουν κωλοτούμπες επί της καθεστωτικής δοκού, έχουν αναλάβει την βρώμικη δουλειά.

Ο Γιώργος Παπανδρέου ετο