Περί αδειών και προτεραιοτήτων

Σίγουρα ζούμε καταστάσεις που δεν τις έχουμε ξαναζήσει. Τουλάχιστον όχι όλες μαζί. Με τόσα πολλά μέτωπα. Σε τόσο κρίσιμα θέματα. Και με τόσο σοβαρές συνέπειες. Για τον καθένα και για όλους.

Το ζήτημα με τις τηλεοπτικές άδειες είναι ένα από τα θέματα αυτά. Φαινομενικά αφορά ‘τους καναλάρχες’. Τάξη ανθρώπων που στο συλλογικό υποσυνείδητο ενδεχομένως να μην χαίρει ιδιαίτερης εκτίμησης. Και όχι μόνο. Να αποτελεί και τον κακό εχθρό. Τους ‘μισητούς άλλους’. Είναι όμως το θέμα αυτό? Η απάντηση είναι πως όχι. Το αν κάποιοι θα χάσουν μικρή σημασία έχει. Το ζήτημα είναι αυτοί που θα μπορούν να ωφεληθούν

να είναι περισσότεροι. Και ο αριθμός των αδειών, των τηλεοπτικών, να μην είναι 4 αλλά υπερπολλαπλάσιος. Και απεριόριστος, εφόσον τα τεχνικά δεδομένα το επιτρέπουν. Αυτά σε πρώτη φάση. Προκειμένου και τα δημόσια ταμεία να ενισχυθούν (περισσότερες άδειες, περισσότερα παράβολα και πληρωμή δικαιωμάτων για όσους έχουν και μπορούν) και η πολυφωνία στην ενημέρωση να μην πληγεί.

Η τήρηση των κανόνων δεοντολογίας και των νόμων είναι ένα επόμενο και κρίσιμο στάδιο. Που σίγουρα χρειάζεται εποπτικούς κανονισμούς. Και εφαρμογή των νόμων. Για να μη στηθούν μαγαζάκια εκβιασμών, ούτε να γίνουν τα κανάλια, πλυντήριο μαύρου χρήματος.

Επιχειρήματα περί οικονομικής βιωσιμότητας 2,5 και κατ’ εξαίρεση 4 σταθμών, είναι ύποπτα, σαθρά και σε κάθε περίπτωση επικίνδυνα. Έχουν έντονα κατηχητίστικο και υποκριτικό υπόβαθρο ενώ συγκρούονται και με την αποστολή της ενημέρωσης. Την αντιμετωπίζουν ως κερδοσκοπική δραστηριότητα, με όρους οικονομικής βιωσιμότητας. Και δημιουργούν τεχνητά μονοπώλια. Ενώ ταυτόχρονα τη χειραγωγούν. Δημιουργώντας νέο φαύλο κύκλο. Πολύ πιο ελέγξιμο για τους κατέχοντες. Που χωρίς ανταγωνισμό θα μπορούν-αν αυτή είναι η μέριμνα- να εκβιάζουν ευκολότερα.

Από ότι μάλιστα ακούμε σειρά έχει το ραδιόφωνο και το διαδίκτυο. Για να μάθουμε στο τέλος, ότι δικαίωμα να μας ενημερώνουν θα έχουν μόνο όσοι είναι οικονομικά ισχυροί. Και μάλιστα κάποιοι μόνον από αυτούς. Για να μην εκβιάζονται . Αλλά μόνο αυτοί να μπορούν να εκβιάζουν. Αστεία και επικίνδυνα πράγματα.

Σειρά μπορεί να έχουν μετά οι εφημερίδες. Αν και εδώ που τα λέμε και το δικαίωμα του να εκλέγεις και να εκλέγεσαι, θα έπρεπε με τη λογική των εγκεφάλων να περιοριστεί. Μόνο σε αυτούς που θα το αντέχουν. Για να μην εκβιάζουν και να μην εκβιάζονται. Απίθανες λογικές. Απίθανα επιχειρήματα. Σε απίθανες καταστάσεις. Προσοχή!

Διαβάστε περισσότερα