Οι Βρυξέλλες θα αναγκασθούν να δεχθούν την επαναδιαπραγμάτευση που προτείνει η ΝΔ

Απολύτως εφικτή θεωρείται η μερική επαναδιαπραγμάτευση καθώς και η τροποποίηση του ελληνικού Μνημονίου προς την κατεύθυνση της ανάπτυξης και της επιμήκυνσης του χρόνου δημοσιονομικής προσαρμογής, υπό την προϋπόθεση ότι η κυβέρνηση που θα προκύψει μετά τις εκλογές της 17ης Ιουνίου θα πείσει

H ραγδαία επιδείνωση της κατάστασης στην ευρωζώνη, αλλά και η έντονη λαϊκή δυσαρέσκεια κατά της λιτότητας, που εκδηλώνεται στον κοινοτικό Νότο, εκτός από τη λήψη μέτρων υπέρ της ανάπτυξης σε ευρωπαϊκό επίπεδο, υποχρεώνουν το Βερολίνο να συναινέσει σε τροποποιήσεις Μνημονίων και προγραμμάτων ορισμένων χωρών, ώστε να δοθεί περισσότερος χρόνος για τη δημοσιονομική προσαρμογή.

Η αρχή έγινε με την Ισπανία, η οποία θα αποσπάσει και δεύτερη τροποποίηση του προγράμματός της μέσα στο τελευταίο τρίμηνο. Είχε προηγηθεί μια μικρή χαλάρωση του στόχου του ελλείμματος το 2012, ενώ τώρα αναμένεται να πάρει από το Eurogroup και την επιμήκυνση κατά 12 μήνες της προθεσμίας για την επαναφορά του ελλείμματος κάτω του 3% του ΑΕΠ.

Οπως δήλωσε ο αντιπρόεδρος της Κομισιόν, Ολι Ρεν, την περασμένη Τετάρτη, θα εισηγηθεί στο Εurogroup τη χρονική παράταση για την Ισπανία, μετά τη δέσμευση της Μαδρίτης και τη λήψη συγκεκριμένων μέτρων που θα επιτρέψουν τη συγκράτηση των ελλειμμάτων των αυτόνομων περιφερειών της χώρας, ενώ μέχρι τον Ιούλιο θα της ζητηθεί να παρουσιάσει διετές πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής για την περίοδο 2013-2014.

Οπως επισημαίνουν στις Βρυξέλλες, η εκλογή του Φρανσουά Ολάντ στη Γαλλία, σε συνδυασμό με την άνοδο των ακραίων αντιευρωπαϊκών κομμάτων σε αρκετές χώρες, συμπεριλαμβανομένης και της Ελλάδας, άλλαξε άρδην τις ισορροπίες στο εσωτερικό της ευρωζώνης ανατρέποντας την απόλυτη κυριαρχία του διδύμου Μέρκελ-Σαρκοζί. Ολοι οι κοινοτικοί αξιωματούχοι, αλλά και οι περισσότερες κυβερνήσεις, έχουν συνειδητοποιήσει ότι η πολιτική της μονόπλευρης δημοσιονομικής λιτότητας οδηγεί σε πλήρες αδιέξοδο απειλώντας την κοινωνική συνοχή. Ενώπιον του κινδύνου να βρεθεί απομονωμένη, η καγκελάριος Ανγκελα Μέρκελ ετοιμάζεται κι αυτή να κάνεις τις δικές της υποχωρήσεις, ανοίγοντας το δρόμο για σημαντικές αποφάσεις για την ανάπτυξη στην προσεχή Σύνοδο Κορυφής (28-29 Ιουνίου), αλλά και τροποποιήσεις Μνημονίων και προγραμμάτων σε χώρες που βρίσκονται σήμερα σε αδιέξοδο.

Ωστόσο, παρά τη διαφαινόμενη αλλαγή πλεύσης τίποτα δεν θα πρέπει να θεωρείται εξασφαλισμένο από καμία χώρα. Θα απαιτηθούν συνεχής διαβούλευση και επιχειρηματολογία που θα πείθει για την αναγκαιότητα ικανοποίησης των επιμέρους αιτημάτων. Αυτό δηλαδή που έκανε ο Ισπανός πρωθυπουργός, Μαριάνο Ραχόι.

Ακόμη μεγαλύτερη ανάγκη για αλλαγές στο Μνημόνιο έχει η Ελλάδα, όπου η οικονομία βρίσκεται για πέμπτο συνεχόμενο έτος σε ύφεση, από την οποία δεν θα βγει εάν δεν ληφθούν μέτρα υπέρ της ανάπτυξης και δεν χαλαρώσει ο εξαιρετικά βίαιος ρυθμός δημοσιονομικής προσαρμογής. Το ερώτημα είναι ποιος είναι σε θέση να κάνει αυτή τη