Οι Σαμαροβενιζέλοι θα τους κατατρέχουν για πάντα

Τις μέρες αυτές, εξ αιτίας του Μακεδονικού, έχει αποπροσανατολιστεί η κοινή γνώμη από την κρίσιμη συζήτηση που είχε ανοίξει τελευταία στη χώρα για την μετά-Μνημόνιο εποχή. Δεν ισχυρίζομαι ότι είναι μικρό θέμα το Μακεδονικό. Διαπιστώνω απλώς ότι με πολύ μεγάλη ευχαρίστηση η Κυβέρνηση πήδηξε πάνω στο εθνικό θέμα, που άλλος άνοιξε κι όχι η ίδια, με αποτέλεσμα να σταματήσει η συζήτηση για το τι μέλλει γενέσθαι μετά τον Αύγουστο. Σημειωτέον ότι, για το Μακεδονικό, δεν ιδρώνει κανενός το αυτί στην Κυβέρνηση. Ούτε και την

Είναι κρίμα που σταμάτησε μια συζήτηση, η οποία πρέπει να ξανανοίξει. Είναι κι αυτή σχετική με ένα εθνικό θέμα και μάλιστα μείζον. Έχει να κάνει με την πορεία της χώρας τη στιγμή που η Ευρώπη αλλάζει. Ποια είναι η θέση μας; Θα μείνουμε στην καρδιά της Ευρώπης; Και με ποιους όρους; Το θέλουμε; Μπορούμε; Θα μας αφήσουν οι ισχυρότεροι των εταίρων μας; Ποιος είναι ο σχεδιασμός τους; Τι θα κάνουμε αν ο σχεδιασμός τους φανεί ότι εξαιρούμεθα από τον στενό κύκλο της πιο προχωρημένης οικονομικής ζώνης του αναπτυγμένου κόσμου; Θα το δεχτούμε; Πώς θα αντιδράσουμε; Οι Μακεδόνες την γράψανε την δική τους ιστορία. Εμείς πώς θα γράψουμε τώρα τη δική μας είναι το ζητούμενο.

Όλα άρχισαν στις 14 Δεκεμβρίου, όταν ο Μάριο Ντράγκι βγήκε και δήλωσε πως εναπόκειτο στην Ελλάδα να ζητήσει να παραταθεί η στήριξη που της παρέχει η Ευρώπη εάν κρίνει ότι το έχει ανάγκη. Εννοούσε την χορήγηση μιας πιστοληπτικής γραμμής μετά το πέρας του τρέχοντος προγράμματος οικονομικής στήριξης της χώρας, η οποία θα επέτρεπε στην ΕΚΤ να συνεχίσει να λαμβάνει ως εγγύηση τα ομόλογα του Ελληνικού Δημοσίου, παρά το γεγονός ότι δεν αξιολογούνται αυτά σε επενδυτικό επίπεδο.

Συναντώμενος με τον κ. Ντράγκι στις Βρυξέλλες στις 15 Δεκεμβρίου, ο Έλληνας Πρωθυπουργός του απάντησε «να λείπει το βύσσινο», όπως ο ίδιος ο κ. Τσίπρας δήλωσε στην συνέντευξη τύπου που ακολούθησε την σύνοδο κορυφής.

Λίγες ημέρες μετά, στις 21 Δεκεμβρίου, ο Διοικητής της ΤτΕ παρέδωσε την ετήσια έκθεσή του στον Πρόεδρο της Βουλής και έκανε λόγο για στήριξη της Ελλάδας μετά το πέρας του γ’ Μνημονίου με κάποιο πρόγραμμα, που θα είναι σε θέση να διασφαλίσει την πρόσβαση των ελληνικών τραπεζών στην χρηματοδότηση της ΕΚΤ. Με άλλα λόγια, ο κ. Στουρνάρας επανέλαβε λίγο-πολύ αυτό που εννοούσε ο κ. Ντράγκι στις 14 Δεκεμβρίου.

Ξέσπασε τότε μια (ακόμη) βίαιη αντίδραση της Κυβέρνησης και του φιλικού της τύπου κατά του Διοικητή της ΤτΕ, ότι δήθεν υπονομεύει την «καθαρή» έξοδο της Ελλάδας στις αγορές μετά τον Αύγουστο του 2018.

Διότι, για την Κυβέρνηση, η έξοδος αυτή είναι το πολιτικό οξυγόνο με το οποίο είναι διασωληνωμένη από τη στιγμή που το πήρε απόφαση ότι δεν μπορούσε παρά να εφαρμόσει κι αυτή Μνημόνιο. Είναι αυτό που της επιτρέπει να λέει πως ό,τι κάνει, το κάνει για να βγάλει την Ελλάδα από το Μνημόνιο (στο οποίο αυτή την έβαλε, αλλά αυτό για τους σανοφάγους είναι μια λεπτομέρεια…) και με μια τέτοια προοπτική να υπόσχεται (ξανά) λαγούς με πετραχήλια (ήδη άρχισε), εις τρόπον ώστε, μετά τον Αύγουστο του 2018, να εμφανιστεί ενώπιον του Ελληνικού Λαού λέγοντας πως αυτή έβγαλε την Ελλάδα απ’ το Μνημόνιο, ώστε με αυτό το επίτευγμα να πάει στις εκλογές, υποσχόμενη από ’κει και πέρα την γη της Επαγγελίας (ήδη το κάνει).

Αντιπαρατιθέμενος δε με την Νέα Δημοκρατία, ο Σύριζα απευθύνεται στους σανοφάγους του και τους λέει: θέλετε να πάει η χώρα πίσω; Ο Μητσοτάκης θα μειώσει τις συντάξεις! (Ο Σύριζα ψήφισε τις μειώσεις, αλλά στον Μητσοτάκη θα τις φορτώσει, δείχνοντας από τώρα πώς σκοπεύει να αντιπολιτευθεί.) Ο Μητσοτάκης, λέει, θα απολύσει δημοσίους υπαλλήλους για να μην φορολογούνται οι πλούσιοι φίλοι του, που έχουν off shore σε παραδείσους. Ενώ εμείς, σου λέει, φορολογήσαμε τον πλούτο και μοιράσαμε κοινωνικό μέρισμα για να κρατήσουμε την κοινωνία όρθια.

Πιστεύει έτσι ότι ο Έλληνας ψηφοφόρος, ο οποίος έχει αποδείξει έμπρακτα ότι είναι σε θέση να καταναλώνει μεγάλες ποσότητες σανό ημερησίως χωρίς να παθαίνει τίποτε, μπορεί και να του δώσει μια τρίτη ευκαιρία και σε κάθε περίπτωση να στερήσει από τον Κυριάκο την αυτοδυναμία, ίσως δε και τον σχηματισμό Κυβέρνησης, ώστε μια δεύτερη εκλογική αναμέτρηση να του επιτρέψει να παίξει τα παιγνίδια του με τον Λαλιώτη και τα άλλα της Φώφης τα παιδιά, ανασταίνοντας εφιάλτες και δαίμονες από το χρονοντούλαπο της ιστορίας, που το πήρε το ποτάμι και το σήκωσε και δεν γύριζε πίσω και άλλα τέτοια. Γενιές και γενιές έχουν μεγαλώσει με σανό στην Ελλάδα. Ο Τσίπρας θα πειραματιζόταν;

Αυτό, λοιπόν, είναι το πολιτικό σχέδιο της Κυβέρνησης και του κυρίου Τσίπρα προσωπικά και αυτό το ξέρουν καλά οι ξένοι, και γι’ αυτό τον θέλουν στην εξουσία. Γιατί δεν θέλουν με τίποτε να μας δώσουν πιστοληπτική γραμμή. Το είπε ο κ. Βίζερ από νωρίς, το αποφάσισε το Eurogroup επιμένοντας να κτίσουμε ένα μαξιλάρι ασφάλειας ως υποκατάστατο της πιστοληπτικής γραμμής, και το εφαρμόζει κατά γράμμα ο κ. Ρέγκλινγκ που θα μας έδινε την πιστοληπτική γραμμή εάν τα κράτη αποφάσιζαν να μας την παραχωρήσουν.

Τα κράτη, λοιπόν, έχουν αποφασίσει να μας ωθήσουν με όποιο κόστος στην «καθαρή» έξοδο. Πού και πού μόνο η ανεξάρτητη Κομισιόν ψελλίζει κάτι αντίθετο (βλέπε τις πρόσφατες δηλώσεις του κ. Κοστέλο) και βεβαίως η ανεξάρτητη ΕΚΤ και ο επίσης ανεξάρτητος κ. Στουρνάρας, που βλέπουν το πρόβλημα με το οποίο κινδυνεύουν να έρθουν αντιμέτωπες οι ελληνικές τράπεζες στο ενδεχόμενο μιας τέτοιας εξόδου. Πλην όμως, ούτε η Κομισιόν, ούτε η ΕΚΤ αποφασίζουν για την πιστοληπτική γραμμή. Αυτήν, την αποφασίζουν τα κράτη στο πλαίσιο του Eurogroup και την εκτελεί ο ESM. Μόνο που εδώ, και το Eurogroup και ο ESM αντιτίθενται στην πιστοληπτική γραμμή και παίζουν το σενάριο της «καθαρής» εξόδου.

Στο παιγνίδι αυτό, καλύτερο σύμμαχο από την ίδια την Ελληνική Κυβέρνηση (που πρέπει να ζητήσει την πιστοληπτική γραμμή) δεν θα μπορούσαν να βρουν ούτε στο όνειρό τους. Διότι, η κυβέρνηση αυτή όλα μπορεί να τα κάνει, ένα μόνον ΔΕΝ ΠΡΟΚΕΙΤΑΙ ΝΑ ΚΑΝΕΙ ΠΟΤΕ ΕΙΣ ΤΟΝ ΑΙΩΝΑ ΤΟΝ ΑΠΑΝΤΑ. Να ζητήσει και να δεχθεί να υπογράψει η χώρα πιστοληπτική γραμμή. Διότι τότε ξεβρακώνεται πλέον και στα μάτια των πλέον αδαών σανοφάγων επί ελληνικής γης.

Ποια θα ήταν η εξέλιξη εάν αφήνανε να εκλεγεί ΠτΔ ο Σταύρος Δήμας; Η πιστοληπτική γραμμή, ασφαλώς!!! Βγαίναμε απ’ το 2ο Μνημόνιο και θα μπαίναμε σε μια πιστοληπτική γραμμή. Τώρα, αν δεχτεί ο Τσίπρας κάτι τέτοιο, θα είναι ωσάν να ομολογεί ότι το μόνο που κατάφερε ήταν να επιβαρύνει τη χώρα με ένα τρίτο Μνημόνιο, ένα άχρηστο τρίτο Μνημόνιο, που υπογράφηκε επειδή αυτός και η τότε παρέα του έφεραν τη χώρα στο χείλος της καταστροφής τον Ιούλιο του 2015. Θα είναι ωσάν να παραδέχεται ότι τρία ολόκληρα χρόνια μετά, θα μας φέρει στα ίδια ακριβώς, όπου θα μας έφερναν ούτως ή άλλως οι Σαμαροβενιζέλοι το 2015!!! ΚΑΤΑΡΡΕΕΙ ΤΟ ΑΦΗΓΗΜΑ ΤΟΥ, ΕΤΣΙ! Δεν θα μπορεί να ισχυριστεί πλέον ότι αυτός μας έβγαλε από τα Μνημόνια. Αν διαπιστώσει δε, ότι δεν θα μπορέσει να αποφύγει την πιστοληπτική γραμμή, τότε θα πάει με κάποιο πρόσχημα σε εκλογές.

Δυστυχώς, όμως, οι Ευρωπαίοι φαίνονται αποφασισμένοι να μην μας δώσουν άλλη πίστωση, γι’ αυτό και μας ωθούν στην «καθαρή» έξοδο. Στο πρόσωπο δε του κ. Τσίπρα και των λοιπών ματαιόδοξων που κυβερνούν μαζί του, βρήκαν τους ιδανικούς αυτόχειρες. Γιατί, λοιπόν, να τους ωθήσουν στην προκήρυξη πρόωρων εκλογών; Για να έρθει ο Κυριάκος, στον οποίο θα υποχρεωθούν (ομοϊδεάτες του είναι) να του δώσουν χώρο και χρόνο για να γυρίσει το παιγνίδι και να καταφέρει να οδηγήσει πράγματι την Ελλάδα στην έξοδο από τα Μνημόνια το 2020;

Δεν είναι απορίας άξιο γιατί στηρίζουν τόσο έναν Τσίπρα, τη στιγμή που ξέρουν ότι δεν μπορεί να φέρει ανάπτυξη στη χώρα; Πώς και τον στηρίζουν, τη στιγμή που δυο χρόνια τώρα ξαναέβαλε την Ελλάδα στην ύφεση και τον τρίτο χρόνο που κυβερνά (το 2017) μόλις και μετά βίας θα φέρει 1% ανάπτυξη, επιβεβαιώνοντας το σενάριο του ΔΝΤ για τη χώρα; Αν θέλανε να διαψεύσουν πράγματι το ΔΝΤ, με το οποίο υποτίθεται πως διαφωνούν, γιατί κρατάνε τον Σύριζα στην εξουσία; Γιατί δεν αφήνουν τον Κυριάκο να πάει το ΧΑ στις 2000 μονάδες και την ανάπτυξη στο 5%; Τότε δεν θα μπορούσαμε να βγούμε με σιγουριά στις αγορές, αφού μας αναβάθμιζαν και οι οίκοι αξιολόγησης σε επενδυτική βαθμίδα; Τώρα δεν προλαβαίνουν να το κάνουν μέχρι τον Αύγουστο του 2018. Και δεν προλαβαίνουμε ούτε εμείς να εξυγιάνουμε τις τράπεζες από τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια. Δεν θα ήταν καλύτερα, λοιπόν, να αφήναμε την «καθαρή» έξοδο για το 2020 με τον Κυριάκο στη διακυβέρνηση της χώρας; Κι ας μην έλυναν το πρόβλημα του χρέους μέχρι τότε, ούτως ή άλλως δεν θα έχουμε σοβαρές υποχρεώσεις ν’ αντιμετωπίσουμε μέχρι τότε.

Η απάντηση των δανειστών είναι προφανώς «όχι» και η απάντηση αυτή θα πρέπει να μας προβληματίσει εάν θέλουν πράγματι να μας βγάλουν από τα Μνημόνια τον Αύγουστο του 2018 ή μήπως θέλουν κάτι άλλο. Διότι, στο άλλο σενάριο, το κακό, αν αυτό επιλέξουν τελικά για μας, είναι σαφές ότι ο Κυριάκος δεν παίζει και το ξέρουν. Ενώ ο άλλος παίζει. Διότι, ως γνωστόν, όλα τα παίζει ο άλλος…

* Ο κ. Γκλαβίνης είναι αν. καθηγητής Διεθνούς Οικονομικού Δικαίου στη Νομική Σχολή του ΑΠΘ

Διαβάστε περισσότερα