Γιατί αντέχει ο Τσίπρας

Στην αυγή του 2018 και με τους περισσότερους να αναρωτιούνται αν θα είναι εκλογική χρονιά, δημιουργούνται ήδη ορισμένα σημαντικά συμπεράσματα για το πολιτικό τοπίο.

Το πρώτο είναι ότι έχουμε την εξωφρενική για τα ελληνικά δεδομένα κατάσταση να αντέχει ο ΣΥΡΙΖΑ παρά την ξεφτίλα του. Παρά τα μνημόνια, τα σκληρά μέτρα, το διοικητικό χάος, τα ψέματα, το μεταναστευτικό, τα εθνικά θέματα που πάνε χάλια. Ακόμη και το ισχυρό asset της κυβέρνησης, ο Τσίπρας

Κι όμως, η κυβέρνηση αντέχει κι όχι μόνο. Πολλοί δίνουν στον ΣΥΡΙΖΑ ποσοστά αρκετά πάνω από 20% αν πάμε άμεσα σε εκλογές. Κάποιοι δε εκτιμούν ότι μπορεί να βγει και πρώτο κόμμα. Στην κοινωνία, εκτός του ωχαδερφισμού επικρατεί κι ένα αίσθημα «αφού μας δίνει επιδόματα γιατί να μην τον ψηφίσουμε. Τι έκαναν οι άλλοι 40 χρόνια;».

Με απλά λόγια ο Τσίπρας αντέχει και μόνο οι τυφλοί και οι φιλελεύθεροι του… πίσω μέρος του σώματος που γλείφουν την οδό Πειραιώς κάνουν διαφορετικές εκτιμήσεις. Του στυλ «ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάρει κάτω από 15%, μπορεί και κάτω από 10%». Σοβαρές προβλέψεις και διάβασμα του εκλογικού σώματος. Λένε ανοησίες και νομίζουν ότι έτσι υπηρετούν τον Κυριάκο και τη δεξιά παράταξη.

Το δεύτερο συμπέρασμα είναι ότι ούτε και ο Τσίπρας έχει αποφασίσει πότε θα κάνει εκλογές. Η λογική λέει ότι θα στηθούν κάλπες μετά το καλοκαίρι με εκλογικό δίλημμα «εμείς σας βγάλαμε από τα μνημόνια που σας έβαλαν οι άλλοι. Θα μας ψηφίσετε ή θα ρισκάρετε με τους άλλους που θα φέρουν νέα σκληρά μέτρα, περικοπές, απολύσεις κ.λπ.;».

Η λογική, όμως, στην πολιτική δεν είναι πάντοτε κυρίαρχη. Ο Τσίπρας μπορεί να το τραβήξει όσο πάει ακόμη κι αν δε φαίνεται να αντέχει. Να πάει μέχρι το 2019 για να μη χάσει την καρέκλα μαζί με τον φίλο του τον Πάνο.

Το τρίτο συμπέρασμα είναι ότι όσο μένουν στην εξουσία τόσο το χειρότερο γι’ αυτούς. Ακόμη κι αν πιστεύουν ότι θα γυρίσουν το κλίμα, ακόμη κι αν πουλάνε τη θεωρία της «καθαρής εξόδου» με την οποία γελάνε και οι μαϊμούδες, η κοινωνία είναι αυτή που κρίνει. Μπορεί τα επιδόματα και τα κοινωνικά μερίσματα να προσφέρουν κάποιου είδους ανακούφιση άπαξ, οι περικοπές και οι μεγάλες αυξήσεις φόρων και εισφορών είναι καθημερινές. Κι αυτές θα κρίνουν το χρόνο των εκλογών. Η τσέπη θα κρίνει και τον νικητή. Δεν αποκλείεται επομένως αυτοί να πιστεύουν ότι σώζουν την Ελλάδα και τους Έλληνες κι οι κυβερνώντες να μη βρίσκουν διέξοδο για να διασωθούν και οι ίδιοι.

Το τέταρτο και βασικότερο συμπέρασμα είναι η στάση, η συμπεριφορά της ΝΔ. Κανονικά θα έπρεπε να κυριαρχεί η ατζέντα της αξιωματικής αντιπολίτευσης, όμως, δεν βλέπουμε κάτι τέτοιο. Αντιθέτως βλέπουμε τη ΝΔ να σέρνεται από το Μαξίμου και να μην μπορεί να δημιουργήσει τη δική της ατζέντα. Καθυστερημένες αντιδράσεις, λανθασμένες επιλογές, αργή διείσδυση στον πληθυσμό, έριδες και παιχνιδάκια στο εσωκομματικό πεδίο που δείχνουν εμφανώς ότι υπάρχει πρόβλημα.

Αν, λοιπόν, θέλουμε να δούμε εκλογές το 2018 και να μη συρθούμε και το 2019, πρέπει να υπάρξει συνδυασμός θεμάτων. Από το να πάψει να είναι soft και λανθασμένη η αντιπολιτευτική γραμμή μέχρι να καταλάβει ο κόσμος ότι ο Τσίπρας και η παρέα του είναι οι ίδιοι… fake news. Αλλά το κυριότερο είναι ότι την μπαγκέτα των εξελίξεων πρέπει να την έχει ο Μητσοτάκης κι όχι ο Τσίπρας μετά από 3 χρόνια ψεμάτων και διαρκών απογοητεύσεων.

Βεβαίως τις εξελίξεις τις κρατά στο χέρι του και ο ελληνικός λαός και θέλει αρετή και τόλμη για να ξεφορτωθούμε τη χολέρα του ΣΥΡΙΖΑ και των ΑΝΕΛ. Το στοίχημα του 2018 που μπήκε με προσδοκίες κι ελπίδες για κάτι καλό για τη χώρα, είναι η αποδόμηση της αριστεράς και του Τσίπρα στα μάτια του κόσμου. Κι εδώ που τα λέμε, θα είναι αποτυχία της ΝΔ να πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ πάνω από 20%.

Διαβάστε περισσότερα