Οι λόγοι που κάνουν τον Τσακ Μπέρι μοναδικό

Ο Τσακ Μπέρι επινόησε το ροκ εν ρολ. Ίσως κάποιος άλλος να το έκανε αν δεν υπήρχε, αλλά σίγουρα η μουσική θα ήταν διαφορετική. Θα μπορούσε να ήταν καλή, θα μπορούσε να ήταν καλύτερη! Αλλά δεν θα ακουγόταν σαν αυτό που θεωρούμε ροκ εν ρολ, γιατί δεν θα ακουγόταν σαν τον Τσακ Μπέρι.

Ο Τσακ Μπέρι ήταν ένας "συλλέκτης". Πήρε τα στοιχεία της μουσικής του Τι-Μπόουν Γουόκερ και κάποια του Νατ

Κινγκ Κόουλ, αλλά και από κάντρι καλλιτέχνες όπως ο Μπομπ Γουίλς. Αλλά όταν τα ένωνε, ακουγόταν σαν κάτι καινούριο. Ακουγόταν σαν κάτι που όλοι οι άλλοι ήθελαν να παίξουν.

Ο Τσακ Μπέρι ήταν ενωτικός. Έφερε κοντά ανθρώπους που δεν συμφωνούσαν σε τίποτα άλλο. Ο Τζον Λένον είπε: "Αν προσπαθήσουμε να δώσουμε στο ροκ εν ρολ ένα άλλο όνομα, μπορούμε να το ονομάσουμε Τσακ Μπέρι. Ο Τεντ Νούτζεντ είπε: "Αν δεν ξέρεις κάθε lick του Τσακ Μπέρι, δεν μπορείς να παίξεις ροκ κιθάρα".

Ο Τσακ Μπέρι έβαλε την ηλεκτρική κιθάρα στην καρδιά του rock and roll. Ο Λιτλ Ρίτσαρντ και ο Τζέρι Λι Λιούις απέδειξαν ότι δεν χρειάζεται να παίζεις κιθάρα για να γίνεις ροκ σταρ. Αυτό που χρειάζεται να είναι να δημιουργήσεις ένα lick που ακούγεται σωστό σε μια ηλεκτρική κιθάρα και στη μετά αυτό "κολλάει" στο μυαλό των ανθρώπων για πάντα. Ο Τσακ Μπέρι το έκανε αυτό καλύτερα από τον καθένα. Προσπαθήστε να φανταστείτε το rock and roll χωρίς την αξέχαστη, ανατριχιαστική κιθάρα στο intro του "Johnny B. Goode"…

Ο Τσακ Μπέρι ήταν ένας επικίνδυνος άνθρωπος. Πήγε στη φυλακή τρεις φορές στη ζωή του, για ένοπλη ληστεία, παραβιάζοντας το νόμο Μαν, και για φοροδιαφυγή. Είχε εύλογες εξηγήσεις για όλα, αλλά τρεις φορές; Υπάρχουν εκείνοι που υποστηρίζουν ότι για το λόγο αυτό και μόνο θα πρέπει να θεωρείται ως ο αδιαφιλονίκητος βασιλιάς του ροκ εν ρολ -επειδή ο κίνδυνος είναι συνυφασμένος με το είδος.

Ο Τσακ Μπέρι ήταν ο χειρότερος εχθρός του εαυτού του. Κατά το μεγαλύτερο μέρος της καριέρας του, περιόδευε μόνος. Αν ερχόταν στην πόλη σας, κατά πάσα πιθανότητα, η back-up μπάντα θα αποτελούνταν από τους γείτονές σας. Ο Μπέρι και η μπάντα του ανέβαιναν στη σκηνή χωρίς πρόβα - αλλά μόνο όταν ο Τσακ Μπέρι είχε πληρωθεί εκ των προτέρων- και ο ίδιος ποτέ δεν μιλούσε στους μουσικούς που τον συνόδευαν, είτε πάνω στη σκηνή είτε εκτός. Απλά άρχιζε ένα τραγούδι και περίμενε να τον ακολουθήσουν, άσχετα αν συνέχεια έκανε τα δικά του. Τα αποτελέσματα συχνά δεν συμβάδιζαν… Τον ένοιαζε; Αδιαφορούσε; Ήταν διαστροφή; Σκεφτείτε το εξής: το μόνο νούμερο ένα στο Billboard ήταν το φοβερά καινοτόμο τραγούδι "My Ding-a-Ling". Σίγουρα εκτιμούσε τις μεγάλες επιταγές, αλλά είναι εξίσου σίγουρο ότι θα σκεφτόταν: "έχω γράψει και εκτελέσει τα πιο σπουδαία τραγούδια από οποιονδήποτε στη γενιά μου, και αυτό που σας αρέσει περισσότερο είναι αυτό το χάλι. Δεν πάτε στο διάολο…"

Ο Τσακ Μπέρι ήταν ο πρώτος ροκ τραγουδιστής-τραγουδοποιός. Ο Ελβις και ο Τζέρι Λι ερμήνευαν υλικό άλλων ανθρώπων. Το ίδιο έκαναν και οι περισσότεροι σταρ δεκαετίες πριν. Και μετά ήρθε ο Τσακ Μπέρι που έγραφε καλά, τραγουδούσε καλά, έπαιζε καλά και τα έκανε και τα τρία καλύτερα από τους περισσότερους ανταγωνιστές του. Φυσικά, δεν έβγαζε τα εσώψυχά του στα τραγούδια του, κι έτσι δεν σκεφτόμαστε για αυτόν όπως για τον Ντίλαν, την Τζόνι Μίτσελ ή τον Πολ Σάιμον. Θα έπρεπε.

Ο Τσακ Μπέρι ήταν ένας από τους πιο όμορφους φυσικά άνδρες που έζησαν ποτέ. Αρκεί να δείτε κάποια βίντεο με τραγούδια του.

Ο Τσακ Μπέρι ήταν αστείος. Το χιούμορ είναι η σίγουρα το πιο υποτιμημένο στοιχείο στην εξίσωση του rock and roll. Μπορεί να υπάρχει σπουδαίο χωρίς αυτό; Πιθανώς. Αλλά στη μουσική του Τσακ Μπέρι, το χιούμορ ήταν πάντα στο επίκεντρο, ξεκινώντας από το "Maybellene," το οποίο "αφηγείται" πραγματικά με αστείο τρόπο πως είναι όταν δεν κερδίζεις το κορίτσι. Το υπόβαθρο του χιούμορ είναι η πεποίθηση ότι ο κόσμος είναι ένα ατελές μέρος, όπου τα πράγματα δεν λειτουργούν με τον τρόπο που θα ήθελες. Ο Τσακ Μπέρι έκανε την τύχη του εκμεταλλευόμενος αυτό το γεγονός, σε μια σειρά από αξέχαστα καυστικά και έξυπνα τραγούδια

Ο Τσακ Μπέρι ήταν ο καλύτερος αφηγητής του rock and roll. Σχεδόν όλα τα καλύτερα τραγούδια του είναι αφηγήσεις. Το "Let It Rock" είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Το "Brown-Eyed Handsome Man" αφηγείται μια διαφορετική ιστορία σε κάθε στίχο. Το "Nadine" είναι τόσο επιπόλαια ακριβές...

Ο Τσακ Μπέρι είχε βάθος. Ένα από τα αγαπημένα κομμάτια που το δείχνουν είναι το "C'est la Vie" (ή "You Never Can Tell"), που περιγράφει μια εφηβική αγάπη που κατέληξε σε γάμο και πως προσπαθεί αυτό το νεαρό ζευγάρι να επιβιώσει.

thedailybeast.com

Διαβάστε περισσότερα