Οι Χριστιανοί διώκονται σε όλο τον κόσμο

Η βομβιστική επίθεση της περασμένης Κυριακής στο Πακιστάν με στόχο Χριστιανούς, ανήμερα το Πάσχα, δεν πρέπει να μας εκπλήσσει: Οι χριστιανοί διώκονται σε όλο τον κόσμο.

Το τραγικό απόγευμα του Πάσχα, σε ένα γεμάτο πάρκο στη Λαχόρη του Πακιστάν, είναι η τελευταία υπενθύμιση ότι εκτός του δυτικού κόσμου, ο Χριστιανισμός αποτελεί μια όλο και πιο στοχευμένη μειονότητα. Το παρακλάδι των Ταλιμπάν, Τζαμάτ-ουρ-Αχράρ, ανέλαβε την ευθύνη για την

επίθεση αυτοκτονίας που σκότωσε περισσότερους από 70 και τραυμάτισε εκατοντάδες, κυρίως παιδιά. Περισσότεροι από 5.000 μαχητές συνελήφθησαν στο Πακιστάν και περίπου 200 αφέθηκαν ελεύθεροι κατά τη διάρκεια της έρευνας της κυβέρνησης.

Οι επιθέσεις κατά των χριστιανών είναι συνηθισμένες στο Πακιστάν τα τελευταία χρόνια. Τον Μάρτιο του 2015, για παράδειγμα, 14 άνθρωποι σκοτώθηκαν και περισσότεροι από 70 τραυματίστηκαν όταν βομβιστές αυτοκτονίας στόχευσαν δύο εκκλησίες στη Λαχόρη, και τουλάχιστον 80 σκοτώθηκαν σε μια βομβιστική επίθεση το 2013 σε εκκλησία στην πόλη Πεσαβάρ. Οι οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα δίνουν μια δύσκολη μάχη όσον αφορά την αύξηση της Δυτικής ευαισθητοποίησης για περιστατικά όπως αυτά. Ο David Curry, Διευθύνων Σύμβουλος της Open Doors στις ΗΠΑ, μέρος ενός διεθνούς οργανισμού που παρακολουθεί τις διώξεις των χριστιανών και ευαισθητοποιεί για το θέμα, θεωρεί ότι στη Δύση δεν δίνεται ιδιαίτερη έμφαση στο θέμα, τόσο στην Αμερική όσο και στην Ευρώπη. "Δεν πιστεύω ότι οι περισσότεροι Αμερικανοί κατανοούν ακριβώς την πραγματική κατάσταση των διώξεων χριστιανών σε όλο τον κόσμο" λέει ο Curry. Η κάλυψη των ειδήσεων επιλέγεται ανάλογα με τη ζήτηση των καταναλωτών, προσθέτει. "Αλλά για να θέλουν οι καταναλωτές τέτοιες ειδήσεις, θα πρέπει να γνωρίζουν την έκταση του προβλήματος".

Η Open Doors αναφέρει μια σημαντική αύξηση των επιθέσεων κατά των χριστιανών κατά τη διάρκεια του 2014-2015. Πέρυσι, πάνω από 7.000 χριστιανοί σκοτώθηκαν για την πίστη τους, κάτι που σημαίνει "σχεδόν 3.000 περισσότεροι από το προηγούμενο έτος". Οι μεγαλύτερες διώξεις συμβαίνουν στη Μέση Ανατολή, την Αφρική και την Κεντρική Ασία. Οι αριθμοί αυτοί αναμένεται να αυξηθούν. Το Κέντρο για την Έρευνα (CFI), ένας οργανισμός του οποίου η Εκστρατεία για την Ελεύθερη Έκφραση προωθεί τα δικαιώματα των θρησκευτικών και μη θρησκευτικών ατόμων σε παγκόσμιο επίπεδο, έχει διαπιστώσει κάτι ανάλογο. "Ήμασταν η μόνη κοσμική ανθρωπιστή οργάνωση που πίεσε το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να χαρακτηρίσει τα εγκλήματα του ISIS εναντίον μουσουλμάνων και χριστιανών ως γενοκτονία" λέει ο Paul Fidalgo, ο διευθυντής επικοινωνίας του CFI.

Η Open Doors συμφωνεί με την εκτίμηση της γενοκτονίας, επισημαίνοντας ότι η δίωξη στη Μέση Ανατολή και την Αφρική, "παίρνει όλο και περισσότερο τη μορφή εθνοκάθαρσης". Τον Μάρτιο, οι πιέσεις από οργανώσεις για τα ανθρώπινα δικαιώματα κατάφεραν τελικά να πείσουν το Στέιτ Ντιπάρτμεντ να δώσει τον χαρακτηρισμό της γενοκτονίας στα εγκλήματα του Ισλαμικού Κράτους. Ο υπουργός Εξωτερικών Τζον Κέρι έδωσε μια μακρά λίστα των εγκλημάτων πολέμου του IS, που βοήθησε να εξασφαλιστεί η επίσημη καταδίκη τέτοιων πράξεων, συμπεριλαμβανομένου και του αποκεφαλισμού 49 Κοπτών Χριστιανών της Αιγύπτου και της Αιθιοπίας το 2015.

Η δυσκολία στην αντιμετώπιση αυτών των παραβιάσεων των ανθρωπίνων δικαιωμάτων είναι σημαντικά ισχυρότερη, όμως, όταν πρόκειται για αναγνωρισμένα κράτη. Σε πολλές χώρες, η καταστολή των μειονοτικών θρησκευτικών ομάδων είναι κωδικοποιημένη στα νομικά συστήματα, με τη μορφή των νόμων περί βλασφημίας. Οι νόμοι αυτοί χρησιμεύουν ως μέσο για να δικαιολογήσουν και τη δίωξη των θρησκευτικών και μη θρησκευτικών μειονοτήτων. (Οι Ηνωμένες Πολιτείες εξακολουθούν να έχουν μερικούς μη εφαρμόσιμους νόμους περί βλασφημίας, που έχουν μείνει στα βιβλία).

Μια έκθεση του 2012 του Pew Research δείχνει ότι το 22 τοις εκατό των "χωρών και εδαφών του κόσμου" έχουν νόμους περί βλασφημίας, και το 11 τοις εκατό τιμωρεί την αποστασία. Σε πολλές περιοχές, οι τιμωρίες μπορεί να επιφέρουν πρόστιμα, αλλά σε άλλες η βλασφημία είναι στο ίδιο επίπεδο με την προδοσία και μπορεί να οδηγήσει σε θάνατο. Η ασφάλεια των ατόμων σε χώρες με νόμους περί βλασφημίας είναι δύσκολο να εξασφαλιστεί από τους ξένους υπερασπιστές. Συχνά, οι κυβερνήσεις, όπως η Σαουδική Αραβία, οι επιδόσεις των οποίων στα ανθρώπινα δικαιώματα έχει επανειλημμένα αμφισβητηθεί από ομάδες υπεράσπισης, θεωρούν τη διεθνή πίεση για να βελτιώσουν τα ανθρώπινα δικαιώματα ως πρόσχημα για την αμφισβήτηση της κυριαρχίας τους. (Η Σαουδική Αραβία έχει έδρα στο Συμβούλιο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων των Ηνωμένων Εθνών).

Οι κρατικές αντιδράσεις όπως αυτές διαψεύδουν το σημαντικό ατομικό ανθρώπινο κόστος που απορρίπτουν. Σε λίγες μεμονωμένες περιπτώσεις, το τελικό αποτέλεσμα είναι η ελευθερία. Στο Σουδάν, μία 27χρονη χριστιανή, η Μύριαμ Ιμπραήμ, καταδικάστηκε σε θάνατο για αποστασία όταν ασπάστηκε τον χριστιανισμό και την κατέδωσε στις αρχές ο αδελφός της. Ομάδες όπως η Open Doors και το Κέντρο για την Έρευνα ζήτησαν την απελευθέρωσή της και τελικά μπόρεσε να πάρει άσυλο στις Ηνωμένες Πολιτείες.

Για άλλα άτομα, όπως την Πακιστανή Έισια Μπίμπι, μια χριστιανή που κατηγορείται για εξύβριση του προφήτη Μωάμεθ, είναι ακόμη αβέβαιο τι επιφυλάσσει το μέλλον. Έχει καταδικαστεί σε θάνατο από το 2010. Ο ισχυρότερος υποστηρικτής της, ο κυβερνήτης του Πουντζάμπ Σαλμάν Τασεέρ, δολοφονήθηκε για την υποστήριξή του το 2011. Έχουν γίνει πολλές διαδηλώσεις για το θέμα και έχουν υπάρξει πολλές απειλές, ενώ έχει ασκηθεί έφεση.

Ακόμη και σε χώρες που διαθέτουν μια μορφή επίσημης κοσμικότητας και θρησκευτικής ελευθερίας, όπως η Αιθιοπία, η Νιγηρία και το Μπαγκλαντές, οι ανεπίσημες κρατικές θρησκευτικές ομάδες μισαλλοδοξίας, ή η ανικανότητα να αντιμετωπίσουν την κοινωνική μισαλλοδοξία, αυξάνει την καταστολή των θρησκευτικών ομάδων. "Το Μπανγκλαντές είναι ίσως το πιο ξεκάθαρο παράδειγμα," σημειώνει ο Fidalgo, "όπου κοσμικοί ακτιβιστές και Χριστιανοί δολοφονούνται, μένοντας λίγο-πολύ ατιμώρητοι".

Για εκείνους που έχουν επίγνωση αυτής της παγκόσμιας κατάστασης, οι εκκλήσεις για αλλαγή αυξάνονται. Μέσα από τις επίσημες δηλώσεις και τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, πολλοί μουσουλμάνοι έχουν εκφράσει την υποστήριξη και την αλληλεγγύη τους προς εκείνους που διώκονται. Για παράδειγμα, ο Μίζρα Μασρούρ Αχμάντ, ο εξόριστος παγκόσμιος επικεφαλής της μουσουλμανικής Κοινότητας Αχμαντίγια, μιας ομάδας που διώκεται επίσης στο Πακιστάν για την πίστη της σε έναν προφήτη μετά τον Μωάμεθ και η οποία είναι συνταγματικά μη αναγνωρισμένη από το κράτος ως μουσουλμανική-κυκλοφόρησε μια δήλωση εκφράζοντας τα συλλυπητήρια της και καταδικάζοντας την επίθεση της Λαχόρης. "Ποτέ δεν μπορεί να δικαιολογηθούν τέτοιες επιθέσεις, με καμία μορφή" λέει, "και έτσι όλες οι μορφές της τρομοκρατίας και του εξτρεμισμού, πρέπει να καταδικαστούν με τον εντονότερο δυνατό τρόπο".

Οι αποτελεσματικές διεθνείς λύσεις, όμως, απέχουν ακόμα πολύ από εκείνους που ασχολούνται με τα ανθρώπινα δικαιώματα και θέλουν να δουν πράξεις. "Αυτή τη στιγμή λίγοι ηγέτες προσφέρουν κάτι περισσότερο από τα συλλυπητήριά τους μετά τις μεγάλες επιθέσεις κατά των χριστιανών", λέει ο Curry. "Θα πρέπει να πάνε στις χώρες, να συναντηθούν με τους ηγέτες και τους ανθρώπους τους και να βρουν διμερείς τρόπους για να προστατεύσουν τους χριστιανούς και να προωθήσουν τη θρησκευτική ελευθερία για όλους". Πρέπει "να κοιτάξουμε πέρα από τα σύνορά μας", προσθέτει ο Fidalgo. "Πρέπει να αναγνωρίσουμε ότι οι άνθρωποι πραγματικά υποφέρουν με αδιανόητους τρόπους, ξυλοκοπούνται από όχλους, φυλακίζονται, εκτελούνται, μαστιγώνονται, λόγω ορισμένων πεποιθήσεων ή επειδή αμφισβητούν την πλειοψηφία. Και τότε θα πρέπει να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε τη διπλωματική και οικονομική επιρροή μας και να καταβάλλουμε σοβαρές προσπάθειες για αλλαγή. Μερικές φορές το κάνουμε αυτό, αλλά όχι αρκετά συχνά, ούτε αρκετά έντονα".

thedailybeast.com

Διαβάστε περισσότερα