Ο Βενιζέλος δυναμιτίζει την τρικομματική συμμαχία

Δυναμίτη στο τρικομματικό οικοδόμημα βάζει προσωπικά και με δική του ευθύνη ο Βαγγέλης Βενιζέλος, θέτοντας σε κίνδυνο την εθνική προσπάθεια να σωθεί οριστικά η χώρα και να βγει από τούνελ της κρίσης που την έβαλε ο Γιώργος Παπανδρέου, επίλεκτος μέλος και αντιπρόεδρος της οποίας ήταν ο νυν πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ.

Ο

Βενιζέλος, αν και γνωρίζει τις συνέπειες μιας κυβερνητικής κρίσης που μπορεί να προκαλέσει αρνητικές εξελίξεις στην ελληνική οικονομία, προτάσσει, όχι τόσο το μικροκομματικό του συμφέρον, αλλά το προσωπικό.

Με καθαρά ιδιοτελείς όρους, επιλέγει να υπονομεύει συστηματικά και προσπαθεί να εκβιάσει τον ίδιο τον Αντώνη Σαμαρά, υποσκάπτοντάς σε οικονομικούς και εκδοτικούς κύκλους των Αθηνών και ασκώντας του σκληρή και λυσσαλέα κριτική στο παρασκήνιο.

Αδιαφορεί εάν θα τιναχθούν στον αέρα οι προσπάθειες μιας πολύ δύσκολης χρονιάς, που όμως ο Αντ. Σαμαράς, παρά τις όποιες επιμέρους ενστάσεις, απέδειξε ότι είναι καλός τιμονιέρης και γέννησε ελπίδες ότι κάτι θα αλλάξει και γρήγορα.

Ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, με μεμψιμοιρία, αλλά και με την αλαζονεία που έχει ως ηγέτης ενός άλλοτε κραταιού κόμματος που φυλλορροεί, στοχεύει στον ίδιο τον Σαμαρά, θέλοντας να τον κοντύνει, μη μπορώντας να αντέξει προφανώς ότι ο Μεσσήνιος τα καταφέρνει.

Για τον Βενιζέλο και για άλλους πολλούς στο πολιτικό, επιχειρηματικό και εκδοτικό σύστημα, ακόμα και σε συγκεκριμένους κύκλους της ΝΔ, ο Σαμαράς δεν ήταν εύκολη λεία. Πίστευαν ότι το πολύ να άντεχε, αρχικά έως το χειμώνα του 2012, μετά έως την Άνοιξη του 2013 και αφού είχαν πέσει έξω στις προβλέψεις τους, έβαλαν το ορόσημο του τρέχοντος καλοκαιριού.

Οπαδός, όπως προκύπτει, και ο Βενιζέλος, της αυτοεκπληρούμενης προφητείας, που όμως δεν επαληθεύτηκε ακόμα. Δημιουργεί όμως τέτοιες συνθήκες κρίσης που ανά πάσα μπορεί να…μπαχαλοποιήσει, αν είναι δόκιμος ο όρος, την τρικομματική κυβέρνηση.

Εμφανίζεται πανταχού παρών και τα πάντα πληρών, όπως του αρέσει να λέει ως καλός ορθόδοξος χριστιανός (γι αυτό παίρνω όρκο, ότι πιστεύει πραγματικά), αλλά υποκύπτει στο…τελώνιο της κατακρίσεως και όχι μόνο.

Προφανώς δεν ενθυμείται, ότι η χώρα ήταν στις πύλες του Άδη τέτοια εποχή πέρυσι και ακόμα δεν έχει καταφέρει η οικονομία να αναστηθεί, αλλά είναι σε μια ενδιάμεση κατάσταση και χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια.

Κολάζει το Σαμαρά με τις πράξεις του και όπως ο Μέγας Αντώνιος βλέπει τις παγίδες του διαβόλου επί της γης. Ας φανταστεί ο φιλαγιορείτης πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ – και δεν το αναφέρω περιπαικτικά- πως θα είναι η ζωή της χώρας εάν βυθιστεί για τα καλά στις πύλες της κολάσεως.

Γι’ αυτό ας αλλάξει ρότα πριν είναι αργά. Μόνο κέρδος θα έχει και ο ίδιος εάν η χώρα πάει καλά. Εκτός και εάν πρυτανεύουν άλλοι παράγοντες.

Μάρκος Αυρήλιος