Ο Σαμαράς στη γυάλα του Μαξίμου

Ο Πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς είναι σήμερα το μόνο αναγνωρισμένο από όλες τις πλευρές του πολιτικού φάσματος και της κοινωνίας Πολιτικό Κεφάλαιο της χώρας. Ο Έλληνας ψηφοφόρος, με βαθιά αρχηγικά και «μεσσιανικά» πρότυπα εντός του, θα είχε προ πολλού «παραδοθεί» στον μαυλιστικό λόγο του κ. Τσίπρα – όπως ακριβώς έκανε με τον Ανδρέα το ’81 – αν είχε πιστέψει έστω και κατ’ ελάχιστον στο ηγετικό άστρο του προέδρου του ΣΥΡΙΖΑ.

Πλην όμως κάτι τέτοιο ακόμη δεν συνέβη και όπως πάνε τα πράγματα φαίνεται ότι πολύ δύσκολα θα συμβεί στο μέλλον. Η αλήθεια είναι πως, μονάχα αν χάσει από μόνος του ο Σαμαράς, θα καταφέρει ο Τσίπρας να δει την είσοδο του Μαξίμου ως Πρωθυπουργός της χώρας.

Το κακό είναι πως η από ‘δω πλευρά, φαίνεται ως να ενεργεί με όλες της τις δυνάμεις ώστε να χάσει από μόνη της το σχεδόν κερδισμένο παιχνίδι της πολιτικής ηγεμονίας. Κάθε βράδυ, επίμονα, σχεδόν εμμονικά, το περιβάλλον του πρωθυπουργού (σύμβουλοι, υπουργοί, παρατρεχάμενοι, γραμματείς , αυλικοί, φαρισαίοι) του «κρύβει» επιμελώς το «κοστούμι» του Εθνικού Ηγέτη και «ξεσκονίζει» με αυταπάρνηση γερμανού θαλαμηπόλου, το στενό και παλιομοδίτικο «ρούχο» του αρχηγού ενός περιορισμένης εμβέλειας κόμματος. Ένα πολιτικό ρούχο που το φόρεσε στο απώτερο παρελθόν με ελάχιστη επιτυχία και που σίγουρα ελάχιστη σχέση έχει με την σημερινή πολιτική εικόνα του Πρωθυπουργού.

Είναι αλήθεια πως ο Πρωθυπουργός τις περισσότερες φορές καταφέρνει να βρει το κρυμμένο ρούχο και να βγαίνει στην πολιτική με το σοβαρό «κοστούμι» του ηγέτη βεληνεκούς. Εκεί όμως που πάει να πάρει κεφάλι με τον αέρα του ηγέτη που έχει την δύναμη και την ικανότητα να κόψει τον γόρδιο δεσμό της χώρας, εκεί είναι που τα ποικιλώνυμα βαρίδια που αναπόφευκτα στριμώχνονται γύρω του, τον τραβάνε και πάλι από το μανίκι και τον κρατούν διαρκώς σε μιαν διφορούμενη θέση εκκίνησης.

Πρόσφατα και χαρακτηριστικά παραδείγματα η ΕΡΤ και η υπόθεση της Χρυσής Αυγής. Κορυφαία σαν πολιτική σύλληψη, ικανά από μόνα τους να του δώσουν μεγάλη εκλογική νίκη, αλλά που δύσκολα πέρασαν την βάση σαν εκτέλεση. “Όλα είναι έτοιμα Πρόεδρε” του έλεγαν οι αρμόδιοι συμβουλάτορες και υπουργοί. Οι ίδιοι που δέχονταν στη συνέχεια έκπληκτοι τις σφαλιάρες που έρχονταν από παντού.

Ο Αντώνης Σαμαράς ήρθε η ώρα να αποφασίσει αν θα παραμείνει δέσμιος αυτών των πολιτικών βαριδιών σε μια στάση μόνιμης αναμονής εκκίνησης στον βατήρα, την ώρα που ο αφέτης έχει δώσει προ πολλού το σύνθημα, ή αν θα τα αποκόψει αποφασιστικά από επάνω του για να ξεκινήσει με ένα «άλμα πιο γρήγορο από την φθορά» προς την πολιτική ηγεμονία που του γνέφει με αγωνία το κεφάλι στο τέρμα της κούρσας. Ο ελληνικός λαός, έχει ανάγκη από ένα όραμα, από μια νέα μεγάλη ιδέα από ένα εθνικό αφήγημα για να αφυπνισθεί και να ξεκινήσει την αντίστροφη πορεία της ανάκαμψης σε όλα τα επίπεδα. Έχει ανάγκη από Ηγέτη, είναι ένας λαός που λειτουργεί ακόμη με κριτήρια προνεωτερικά, ο χρόνος του είναι αργός, οι προσαρμογές του δύσκολες, η πολιτική του οξυδέρκεια κατά καιρούς ελλείπουσα.

Ο Πρωθυπουργός ΕΙΝΑΙ αυτός ο Ηγέτης που ο ελληνικός λαός περιμένει. Η πλειοψηφία του λαού τον έχει ήδη αποδεχτεί, παρά τις όποιες παλινωδίες του είχε χρεώσει, όταν ακόμη δεν είχε αποδεχτεί στην πλειονότητά του την κατάρρευση του κρατικοδίαιτου πολιτικο-οικονομικού μοντέλου του άμεσου παρελθόντος. Εκείνο που περιμένει από αυτόν τώρα ο λαός, είναι να εμφανίσει αποφασιστικά και δυναμικά προς τα έξω, την εικόνα αυτού του Ηγέτη που έχει πλάσει εντός του για λογαριασμό του. Αυτό σημαίνει στην πράξη, πλήρη ρήξη με τις όποιες παλαιο-κομματικές και νέο-αυλικές νομενκλατούρες προσπαθούν, οι μεν να διασωθούν, οι δε να υπερισχύσουν, με όχημα την δική του ηγετική εικόνα.

Ο Πρωθυπουργός θα πρέπει να στραφεί το συντομότερο δυνατόν στην κοινωνία, στους πολίτες, στον λαό. Η Δημοκρατία του δίνει όλα τα εργαλεία να το κάνει με συνταγματικό, άκρως δημοκρατικό τρόπο, αρκεί να υπάρχουν σχέδιο, όραμα, ιδέες, εθνικό αφήγημα ή για τους μετα-νεωτερικούς αποδέκτες, «business plan»! Αρκεί να υπάρχει αυτό που ζητούμε, συζητούμε, περιγράφουμε καιρό τώρα. Ένα ελληνικό σχέδιο εξόδου από την κρίση, που να περιλαμβάνει το σύνολο των Ελλήνων και όχι μονάχα τους τυχερούς που θα καταφέρουν να επιζήσουν τελικά από την λαίλαπα της χρεοκοπίας της χώρας.

Η αδυναμία – για όποιους λόγους – εγκαθίδρυσης τούτη την ώρα μιας πολιτικής ηγεμονίας Σαμαρά με υπερκομματικά χαρακτηριστικά και ταυτόχρονης δημιουργίας καινούριων πολιτικών υποκειμένων αρχών και ιδεών που θα αντικαταστήσουν τα παλαιοκομματικά μορφώματα που μετέχουν στην κυβέρνηση και τροφοδοτούν με την παρουσία τους το βαθύ αντισυστημικό μένος μεγάλου μέρους της κοινωνίας, είναι κατά τη γνώμη μας η αναγκαία και ικανή συνθήκη για να πορευτεί η χώρα σε συνθήκες ομαλότητας προς ένα καλύτερο μέλλον. Κάθε άλλη περίπτωση ανοίγει μπροστά μας προοπτική κοινωνικής αναταραχής και πολιτικής ανωμαλίας.

Ρεπόρτερ