Μήπως δεν είναι παραπλανημένοι οι ψηφοφόροι της Χρυσής Αυγής;

Του Μπάμπη Παπαναγιώτου*

ΟΙ 425.000 Έλληνες που ψήφισαν Χ.Α. και έγιναν το εκλογικό της ανάχωμα, αλλά και το «πολιτικό πλυντήριό» της είναι απλώς «θύματα-δημιούργημα» του Μνημονίου ή και κάτι άλλο; Γιατί είναι απολύτως βέβαιον ότι η απελπισία που δημιούργησε το μνημόνιο αποδείχθηκε πρόσφορο έδαφος για τη Χ.Α. με το «αντισυστημικό προσωπείο». Αλλά είναι μόνο αυτό;

Σχεδόν σύσσωμος ο πολιτικός κόσμος σπεύδει να δικαιολογήσει

και να «αθωώσει» τους «παραστρατημένους» από απόγνωση και δικαιολογημένο θυμό πολίτες που έδωσαν την ψήφο τους στη Χ.Α. Σχεδόν χαϊδεύοντάς τους, όπως κάνουν χρόνια τώρα με κάθε αφορμή, ουσιαστικά προσπαθούν να τους προσεταιριστούν «δικαιολογώντας» τους και δείχνοντας σχεδόν πατρική κατανόηση για στάση τους. Ανοίγουν την αγκαλιά τους με «περίσσευμα ψυχής», ενώ όφειλαν να γνωρίζουν ότι αυτοί είναι που «έκαναν μάγκα» τον κάθε Κασιδιάρη και τον κάθε Λαγό, που μέχρι πριν από λίγους μήνες, ήταν απλώς ένα από τα άγνωστα κατακάθια της νύχτας.

Προέκυψαν από παρθενογένεση όλοι αυτοί; Είναι απλά τέκνα της οργής; Είναι τα ορφανά της κοινωνικής εξαθλίωσης; Είναι εντέλει τα «θύματα – δημιουργήματα» του Μνημονίου ή μήπως το Μνημόνιο αυτό που τελικά έκανε, ήταν να τους δώσει το άλλοθι να βγάλουν τον ακροδεξιό που έκρυβαν μέσα τους;

Πού πήγε άραγε ο πυρήνας των βασιλοχουντικών, ο οποίος αθροίστηκε το 1974 στο 1/3 που ψήφισαν βασιλιά στο δημοψήφισμα; Πού πήγε το 5% της Εθνικής Παράταξης που μπήκε αργότερα στη Βουλή; Πού πήγαν τα διόλου ευκαταφρόνητα ποσοστά της ΕΠΕΝ; Σε ποιο πυρήνα στηρίχθηκε αρχικά ο ΛΑ.Ο.Σ. του Καρατζαφέρη που εξασφάλισε μέχρι και τη συμμετοχή του σε κυβέρνηση;

Η ιστορική διαδρομή από τη μεταπολίτευση μέχρι σήμερα δείχνει ότι αυτός ο πυρήνας δεν εξαϋλώθηκε. Δεν εξαφανίστηκε, ούτε χάθηκε. Κατά διαστήματα διαχύθηκε κυρίως μέσα στα δύο κόμματα εξουσίας. Κι όταν οι συνθήκες του το επέτρεψαν μάλλον ενιαία έδρασε και συμπεριφέρθηκε. Άλλοτε σαν Εθνική Παράταξη, άλλοτε σαν ΕΠΕΝ κι άλλοτε σαν ΛΑ.Ο.Σ. Και με απόκλιση της τάξεως του 1-2% είναι σαν μέγεθος ο ίδιος ακριβώς που έδωσε το ποσοστό της Χ.Α.

Επομένως, ίσως δεν είναι τόσο «αθώα» -όσο το μεγαλύτερο μέρος του πολιτικού κόσμου θέλει να την παρουσιάσει- η ψήφος των περισσότερων από τις 425.000 ψηφοφόρων της Χ.Α. Δεν είναι απλώς μια δικαιολογημένα… παραστρατημένη ψήφος. Μάλλον κάτι άλλο και κάτι βαθύτερο είναι. Απλώς ούτε η Εθνική Παράταξη, ούτε η ΕΠΕΝ, ούτε ο ΛΑ.Ο.Σ. είχαν την ακραία έκφραση και συμπεριφορά της Χρυσής Αυγής. Ακροδεξιοί σχηματισμοί ήταν, αλλά δεν είχαν τα χαρακτηριστικά της εγκληματικής οργάνωσης που έχει η Χ.Α. κι αυτό κάνει τη διαφορά.

Γιατί, κατά τα άλλα, το εκάστοτε ακροδεξιό εκλογικό υπόστρωμα, μάλλον το ίδιο ήταν. Η Χ.Α. με τη συνδρομή του Μνημονίου απλώς το κατέστησε πιο επιθετικό και απροκάλυπτα επικίνδυνο για τη δημοκρατία και την ομαλότητα.

Επομένως, η θεωρία «σιγά μην είναι όλοι αυτοί ακροδεξιοί» χωλαίνει. Γιατί μπορεί οι 425.000 ψηφοφόροι της Χ.Α. να μην είναι Κασιδιάρηδες και να μην είναι έτοιμοι να σπάνε χέρια και πόδια και να μαχαιρώνουν -και δεν είναι- αλλά γοητεύονται από τη ρητορική και τον ακροδεξιό τσαμπουκά των Κασιδιάρηδων. Δεν είναι ότι απλώς τον ανέχονται ή πρόσκαιρα τον χρησιμοποιούν στη… σύγκρουσή τους με το σύστημα. Μάλλον κάτι βαθύτερο είναι. Άλλωστε δεν λείπουν από την παράδοση της χώρας αυτές οι ακραίες μειοψηφίες.

Και όπως και να το κάνει κανείς, είναι άλλο πράγμα να έχεις να κάνεις με «παραπλανημένους» και «αφελείς» και άλλο με έναν πυρήνα που φλερτάρει -ανεξαρτήτως μνημονίων- με την ακροδεξιά νοοτροπία και συμπεριφορά. Αλλιώς αντιμετωπίζεται το ένα και αλλιώς το άλλο. Και σίγουρα το δεύτερο δεν το «αθωώνεις» προκειμένου να το καλοπιάσεις και ενδεχομένως να το προσεταιριστείς στις επόμενες εκλογές. Φίδι στο κόρφο σου είναι… Φίδι τυλιγμένο στη χαρτούρα των μνημονίων. Γιατί εντέλει δεν είναι δημιούργημα των μνημονίων. Τα μνημόνια φαίνεται ότι απλώς διευκόλυναν την απροκάλυπτη έκφρασή τους…

*Δημοσιεύεται στον “Τύπο της Κυριακής”