Ο Κώστας Βαξεβάνης ξαναχτύπησε

Ξαναχτύπησε ο εκλεκτός της Κουμουνδούρου, Κώστας Βαξεβάνης, και με νέο άρθρο του ούτε λίγο ούτε πολύ λέει ότι σύμβουλοι του Σαμαρά του λένε να εφαρμόσει το μοντέλο «Χρυσή Αυγή» και στα… κοινωνικά κινήματα. Υποστηρίζει δηλαδή ότι ο πρωθυπουργός έχει τη… Χρυσή Ευκαιρία να χαρακτηρίσει εγκλήματα τις διαμαρτυρίες, τις κοινωνικές συμπεριφορές και τα δικαιώματα των πολιτών. Ο κ. Βαξεβάνης,

εκτιμά με τις… βαθυστόχαστες πολιτικές του αναλύσεις που κάνει μεταξύ καφέ στο Κολωνάκι και ξαπλώστρας σε κάποιο ελληνικό νησί, ότι ετοιμάζεται δικτατορία και ο Σαμαράς θα γίνει ο μεγάλος Δικτάτωρ.

Από πού βγάζει αυτό το συμπέρασμα; Έλα μου ντε. Επικαλείται εισηγήσεις συμβούλων στο Μαξίμου. Πείτε ονόματα κύριε Δημοσιογράφε και κυρίως πείτε τι εννοείτε όταν λέτε κοινωνικές συμπεριφορές, δίνοντας μάλιστα ως παράδειγμα την υπόθεση στις Σκουριές.

Δηλαδή να μην εφαρμοστούν οι νόμοι στις Σκουριές αλλά κάποιοι να καίνε και να καταστρέφουν περιουσίες, να βάζουν κουκούλες και να δέρνουν όποιον θέλει την επένδυση αλλά το κράτος να μην κάνει τίποτε.

Δεν είναι έγκλημα άραγε όταν η… διαμαρτυρία στο Σύνταγμα μετατρέπεται σε καταστροφικό μένος από τους μπαχαλάκηδες. Να μην επέμβει το κράτος, να αφήσει τους κουκουλοφόρους να καταστρέφουν τα πάντα για να μην στεναχωρήσουμε τον κ. Βαξεβάνη και τους Συριζαίους.

Μπαίνει σε κίνδυνο η Δημοκρατία, κραυγάζει ο μεγάλος Δημοσιογράφος. Μόνο που δε λέει τα ίδια όταν διαλύεται η Αθήνα. Δεν είπε τα ίδια όταν κάηκε η πρωτεύουσα το 2008. Και δεν είπε φυσικά τα ίδια όταν 4 άτομα πέθαναν στην Μαρφίν και το έγκλημα παραμένει ακόμη ατιμώρητο.

Άραγε αυτοί που έκαναν αυτό το έγκλημα σε τι διαφέρουν από τον Παναγιώταρο ή το Λαγό κ. Βαξεβάνη;

Σε τι διαφέρει ο κουκουλοφόρος που πέταγε τις μολότοφ στην τράπεζα και φώναζε «να καούν οι υπάλληλοι του καπιταλισμού» από τον Ρουπακιά που κάρφωνε το μαχαίρι στο στήθος του Φύσσα;

Και σε τι διαφέρει π.χ ο Μιχαλολιάκος που συναναστρέφονταν με τους δολοφόνους με κάποιον π.χ. Συριζαίο που θα αποδειχθεί κάποτε ότι στήριζε, κάλυπτε και συνομιλούσε με τους δολοφόνους της Μαρφίν ή άλλους. Η υποκρισία έχει τα όριά της.

Παρατίθεται απόσπασμα του άρθρου του κ. Βαξεβάνη για να βγάλετε τα συμπεράσματά σας.

«Ο Βαγγέλης Βενιζέλος, ως νομοπαρασκευαστής και νομομαγειρευτής, είναι έτοιμος να προσφέρει στην κοινή γνώμη «νομικές» λύσεις για να μας σώσει από τη Χρυσή Αυγή. «Γιατί όχι;» θα πουν κάποιοι. Ας κάνει και έναν νόμο για καλό.

Πού όμως θα χρησιμοποιηθεί το μοντελάκι αυτό στο μέλλον; Όπου οι κυβερνώντες, οι αμαρτωλοί συνήθως κυβερνώντες, ισχυριστούν πως υπάρχει κίνδυνος; Η ερώτηση δεν είναι θεωρητική. Ναι μεν ο Βενιζέλος μέσα από όλα αυτά προσμένει, στην αθωώτερη των περιπτώσεων, δημοφιλία και κυρίως αποφυγή του ενδεχομένου των εκλογών, οι σύμβουλοι όμως του Σαμαρά, κάνουν και άλλες σκέψεις.

Σύμφωνα με πληροφορίες, υπάρχουν άνθρωποι δίπλα στον πρωθυπουργό, που απαιτούν η πάταξη της Χρυσής Αυγής, να χρησιμοποιηθεί ως μοντέλο, μέσα από το οποίο θα αντιμετωπιστούν «κίνδυνοι» που θα εφευρεθούν και θα ενοχοποιηθούν κοινωνικές συμπεριφορές και συνταγματικά κατοχυρωμένα δικαιώματα. Συγκεκριμένα, φέρονται να προτείνουν, όσο δυνατόν πιο γρήγορα, να δημιουργηθεί ένα νομικό πλαίσιο κατηγορίας σε κινήματα όπως είναι αυτό στις Σκουριές. Αν οι διαμαρτυρόμενοι βαφτιστούν εγκληματίες και πεισθεί η κοινή γνώμη πως η τάξη πρέπει να εφαρμοστεί παντού, τότε όχι μόνο θα ποινικοποιηθούν οι κοινωνικές διαμαρτυρίες, αλλά θα αποκτήσει και υπόσταση η θεωρία των δύο άκρων. Δηλαδή αφού ο τάδε κάτοικος στο Στρατώνι ή την Ιερισσό είναι εγκληματίας, αφού απειλεί την περιουσία επιχειρηματιών, τότε και ο βουλευτής του ΚΚΕ, του ΣΥΡΙΖΑ των Ανεξάρτητων Ελλήνων, της ΔΗΜΑΡ που μιλάει μαζί τους, είναι όσο και ο Μιχαλολιάκος εγκληματίας.

Οι σύμβουλοι του Σαμαρά, ακόμη και την πιο κρίσιμη περίοδο, επιμένουν να προσομοιάζουν την διαμαρτυρία με το έγκλημα, τις κινητοποιήσεις με τη βία της Χρυσής Αυγής και την αντιπολίτευση με τους ναζί του Μιχαλολιάκου. Είναι μάλλον εμφανές, πως αν εισακουστούν αυτές οι εισηγήσεις που τις αποκαλούν χαριτολογώντας «σχέδιο Χρυσή Ευκαιρία», η σταθερότητα, η πολιτική λειτουργία και η Δημοκρατία μπαίνουν σε μεγάλη περιπέτεια.

Και είναι πλέον άξιο απορίας αν αυτός ο αχταρμάς επικινδυνότητας που επιχειρούν, με μοναδικό κριτήριο να μπορούν να κατηγορούν, να φοβίζουν και άρα να κυβερνούν, είναι πράγματι αποτέλεσμα νοσηρής σκέψης νοσηρών συμβούλων ή υπηρεσιών που προσφέρουν Υπηρεσίες;»