Ο κίνδυνος… μίας ηλεκτρονικής κατάρρευσης

Όταν εμφανίστηκε η κρίση του 2008, πολλοί έκπληκτοι αναρωτήθηκαν πώς έγινε και οι αγορές, τα κράτη και οι ειδικοί αναλυτές, δεν την προέβλεψαν.

Σήμερα, το ίδιο μπορούμε να αναρωτηθούμε για την τρωτότητα της παγκόσμιας οικονομίας απέναντι σε ηλεκτρονικές κυβερνοεπιθέσεις.

Τα κοινά στοιχεία μεταξύ των οικονομικών κρίσεων και των απειλών μιας ηλεκτρονικής κατάρρευσης είναι πολλά. Αν και η μεγαλύτερη απειλή προέρχεται από κάποια κράτη παρίες, με την δυνατότητα δημιουργίας εξελιγμένων ιών, δεν παύει να κινδυνεύει ο κόσμος και από διάφορους αναρχικούς χάκερς, ή τρομοκράτες, ή ακόμη και

από εγγενή σφάλματα στους υπολογιστές, σε συνδυασμό με μια φυσική καταστροφή.

Κάποιοι ειδικοί σε θέματα ασφάλειας έχουν ήδη σημάνει συναγερμό, όπως πρόσφατα ο Jonathan Evans, επικεφαλής της βρετανικής υπηρεσίας ΜΙ5. Σε γενικές όμως γραμμές, ελάχιστοι είναι οι ηγέτες που έχουν την θέληση να μειώσουν την ανάπτυξη στον τεχνολογικό ή στον διαδικτυακό τομέα, στο όνομα μιας γενικά αόριστης απειλής. Αντ’ αυτού, προτιμούν να συστήνουν κάποιες ομάδες εργασίας, που υποτίθεται ασχολούνται με το ζήτημα.

Οι σύγχρονες οικονομίες εξαρτώνται σε ιδιαίτερα μεγάλο βαθμό από τα υπολογιστικά συστήματα. Φανταστείτε τι θα συνέβαινε, αν μια μέρα κάποιοι δορυφόροι επικοινωνιών έβγαιναν εκτός λειτουργίας, ή οι τράπεζες δεδομένων κάποιων χρηματοπιστωτικών οργανισμών σβηνόντουσαν.

Εδώ και καιρό, οι ειδικοί τονίζουν την ευπάθεια του ηλεκτροπαραγωγικού δικτύου, αφού οποιαδήποτε σύγχρονη οικονομία θα κατέρρεε αμέσως χωρίς ρεύμα.

Όπως όμως λένε οι σκεπτικιστές, με κάποια σχετικά χαμηλά σε κόστος προληπτικά μέτρα, μια κυβερνοεπίθεση θα μπορούσε να προληφθεί. Η δυνατότητα, λένε που έχουν οι τρομοκράτες και οι εκβιαστές για να επαναλάβουν όλα αυτά που είδαμε στη ταινία Die Hard 4 του 2007 με τον Bruce Willis, είναι καθαρά προϊόν φαντασίας.

Δύσκολα μπορούμε να κρίνουμε ποιος έχει δίκιο, αφού την κάθε πλευρά εκπροσωπούν σοβαροί γνώστες του αντικειμένου και ειδικοί. Υπάρχει όμως μια ολόκληρη σειρά ομοιοτήτων μεταξύ της πολιτικής οικονομίας της νομοθεσίας της κυβερνο-ασφάλειας και αυτής της οικονομίας.

Πρώτον, τόσο η κυβερνο-ασφάλεια, όσο και η οικονομική σταθερότητα αποτελούν σύνθετα ζητήματα, με τα οποία οι κυβερνήσεις δύσκολα τα καταφέρνουν. Η βιομηχανία των υπολογιστών αμείβει πολύ καλύτερα από τον δημόσιο τομέα, και τα καλύτερα μυαλά του κόσμου εργάζονται σ’ αυτήν. Το αποτέλεσμα είναι, σύμφωνα με πολλούς, πως το μόνο αντίδοτο είναι ο αυτοέλεγχος της βιομηχανίας λογισμικού. Κάτι ανάλογο ακούγεται για όλους τους σημαντικούς τομείς της σύγχρονης οικονομίας, όπως είναι τα τρόφιμα και τα φάρμακα.

Δεύτερον, όπως ο χρηματοπιστωτικός τομέας, έτσι και η βιομηχανία της τεχνολογίας επηρεάζει πολιτικά, μέσα από τα λόμπυ και τις χρηματικές εισφορές. Στις ΗΠΑ, όλοι ανεξαιρέτως οι υποψήφιοι για την προεδρία, πρέπει οπωσδήποτε να πραγματοποιήσουν προσκύνημα στην Silicon Valley και σε άλλα κέντρα τεχνολογίας, για να μαζέψουν χρήματα.

Αυτού του είδους η υπερβο