Ο γελαδάρης, οι παγκοσμιοποιητές, κάτι περίεργες συμπτώσεις και άλλες φανταστικές ιστορίες

Ξαφνικά εμφανίζεται ένας τύπος με προφίλ παραδοσιακού Αμερικανού γελαδάρη που δεν έχει καμία σχέση με την πολιτική, αλλά είναι επιτυχημένος επιχειρηματίας και λέει το εξής απλό και αυτονόητο: Να κάνουμε την Αμερική πάλι μεγάλη, γιατί το κατεστημένο της παγκοσμιοποίησης την έχει κυριολεκτικά τσακίσει.

Ο αμερικανικός λαός, ανακουφισμένος που επιτέλους βρέθηκε κάποιος να πει το προφανές, τον ψηφίζει και με τα δυο χέρια για να επιστρέψει η παραγωγή στις ΗΠΑ από την Κίνα, μπας και σταματήσει να λέει το ψωμί ψωμάκι.

Για πρώτη

φορά στα πολιτικά χρονικά, εκλεγμένος εφαρμόζει αυτά που υποσχέθηκε, με τον αμερικανικό λαό να μην πιστεύει ότι γεμίζει το στομάχι του.

Κι εκεί αρχίζουν τα δύσκολα για τους πολυπολιτισμικούς παγκοσμιοποιητές, οι οποίοι έντρομοι από το λαϊκό έρεισμα που απέκτησε ο γραφικός γελαδάρης, αρχίζουν να τον χτυπούν σαν το χταπόδι.

Έλα όμως που αντί να τον αποδυναμώσουν τον ισχυροποιήσαν, καθώς ο λαός συνέχιζε να γεμίζει το στομάχι του γράφοντας στα παλαιότερα των υποδημάτων του τα βρώμικα χτυπήματα κατά του σωτήρα του.

Οι εκπρόσωποι όμως της υποτιθέμενης πράσινης ανάπτυξης και της δήθεν ψηφιακής επανάστασης (γνωστή και ως 4η βιομηχανική) δεν το βάζουν κάτω και εντείνουν τα χτυπήματα κάτω από τη ζώνη.

Γιατί γνωρίζουν ότι αν εδραιωθεί στην εξουσία θα χάσουν τρισεκατομμύρια, καθώς ο γραφικός γελαδάρης είναι της παραδοσιακής οικονομικής σχολής κι όχι αυτής της 4ης βιομηχανικής τάχα επανάστασης, που οδηγεί σε ακραία φτώχια λόγω της ρομποτοποίησης των πάντων.

Στο μεταξύ, βάζει στο στόχαστρο και τους συμμάχους τους στον υπόλοιπο κόσμο, λέγοντάς τους: Δεν γίνεται να σας προστατεύουμε τζάμπα με τον στρατό μας και την ίδια στιγμή να πλουτίζετε από τις εξαγωγές στην πανέμορφη χώρα μας. Κάτι πρέπει να αλλάξει. Και μέχρι να αλλάξει, φέρνω πίσω τους στρατιώτες μας αμφισβητώντας ευθέως όλες τις συμφωνίες - κατάλοιπα του Β’ ΠΠ.

Κι εκεί υπέγραψε τη θανατική του καταδίκη βάζοντάς τους όλους απέναντι, πλην του Βλαδίμηρου και του Μπόρις, με τους οποίους ξαναμοίραζε τον κόσμο με την παραδοσιακή συνταγή μέσω μιας νέας ιδιότυπης Γιάλτας.

Κι εξαιτίας του ότι δεν ήταν επαγγελματίας πολιτικός και δεν τηρούσε τα απαραίτητα προσχήματα επιβίωσης, έτρωγε το ένα γκολ μετά το άλλο, με αποτέλεσμα να λαβωθεί ιδιαίτερα το προφίλ του.

Εννοείται σε επικοινωνιακό επίπεδο, γιατί στο πραγματικό πεδίο εξακολουθούσε να κερδίζει.

Παρ' όλ' αυτά, επειδή ως γνωστόν στην πολιτική επικρατεί πάντα η λάσπη, είχε αρχίσει να αμφισβητείται η αξιοπιστία του.

Έλα όμως που ο θεός αγαπάει τον κλέφτη, αλλά αγαπάει και τον νοικοκύρη.

Ή αλλιώς, όποιος σκάβει τον λάκκο του αλλουνού πέφτει ο ίδιος μέσα.

Βλέπετε το μίσος των απεγνωσμένων παγκοσμιολάγνων τους τύφλωσε τόσο πολύ που έφτασαν στο σημείο να θέλουν να ρίξουν πραξικοπηματικά τον γελαδάρη, με τις βρώμικες μεθοδεύσεις να τους γυρίζουν μπούμερανγκ κάνοντάς τον πάλι μεγάλο και τρανό.

Ωστόσο, ενώ ο αμερικανικός λαός τον επευφημούσε, δίνοντάς του παράλληλα το πράσινο φως της επανεκλογής, αίφνης προέκυψαν δυο τραγικά γεγονότα και του έκοψαν τον δρόμο της νίκης.

Ένας φονικός ιός και μια δολοφονία Αφροαμερικανού από αστυνομικούς.

Με τον γελαδάρη να πέφτει εκ νέου θύμα της πολιτικής του απειρίας και να δίνει απλόχερα στους παγκοσμιοποιητές το εισιτήριο της επιστροφής στην εξουσία.

Κι όλως τυχαίως, με το που κέρδισαν, βρήκαν και το εμβόλιο που θα... λυτρώσει την ανθρωπότητα από τον αόρατο εχθρό.

Κάτι περίεργες συμπτώσεις...

Πάντως ο γελαδάρης επιμένει ότι τον εκθρόνισαν κατόπιν απάτης και δηλώνει σίγουρος ότι θα δικαιωθεί.

Μακάρι, αν και πολύ φοβούμαστε ότι τα θαύματα συμβαίνουν μια φορά.

Και που είστε... Τις μάσκες μην ξεχνάτε... Το εμβόλιο θα αργήσει για τους κοινούς θνητούς.

Άλλωστε, δεν γίνεται από τη μια στιγμή στην άλλη να επιβληθεί η 4η βιομηχανική μαζί με τα πράσινα και λοιπά δυστοπικά παρελκόμενα.

Άντε έτσι θα γίνουν οι πλούσιοι πλουσιότεροι και οι φτωχοί φτωχότεροι;

Θέλει τον χρόνο του...

Διαβάστε περισσότερα