Μην παχαίνετε…κοστίζει!

Ο κόσμος παχαίνει. Στην Αυστραλία, στις ΗΠΑ, και σε πολλά άλλα κράτη, το θέαμα των παχύσαρκων ανθρώπων, που σέρνονται αντί να περπατούν, γίνεται όλο και πιο συχνό.

Εκεί που το πρόβλημα της παχυσαρκίας είναι και πιο οξύ, είναι ο αναπτυγμένος κόσμος, αν και υφίσταται ακόμη και στα πιο φτωχά κράτη.

Είναι όμως το πάχος μια προσωπική και μόνο υπόθεση;

Μήπως απλά θα πρέπει να μάθουμε να ανεχόμαστε κάθε είδους σωματότυπο; Δεν νομίζω.

Το

πάχος είναι ένα ηθικό ζήτημα, επειδή η αύξηση του βάρους κάποιων, στοιχίζει σε κάποιους άλλους.

Γράφω αυτό το σημείωμα, σε ένα αεροδρόμιο. Λίγο πριν, μια λεπτή Ασιάτισσα εμφανίστηκε στο γκισέ εισιτηρίων με 40 κιλά αποσκευών. Χρειάστηκε να πληρώσει επιπλέον τέλη για τις υπέρβαρες αποσκευές της. Την ίδια ώρα, ένας άνδρας που σίγουρα ζυγίζει 40 κιλά περισσότερο από την κοπέλα, αλλά που δεν έχει υπέρβαρες αποσκευές, δεν πλήρωσε τίποτα. Αν το εξετάσουμε από πλευράς κατανάλωσης καυσίμων του αεροσκάφους, δεν υπάρχει καμιά διαφορά αν τα περίσσια κιλά είναι στο σώμα κάποιου ή στις αποσκευές κάποιου άλλου.

Ο πρώην επικεφαλής οικονομολόγος της αεροπορικής εταιρίας Qantas Tony Webber τονίζει ότι από το 2000 και εντεύθεν, το βάρος του μέσου επιβάτη στα αεροπλάνα αυξήθηκε κατά δυο κιλά. Για ένα σύγχρονο αεροσκάφος όπως είναι το Airbus A380, αυτό σημαίνει ότι καταναλώνονται περισσότερα καύσιμα, αξίας $472 σε μια πτήση μεταξύ Σύδνευ και Λονδίνου. Αν η εταιρία πραγματοποιεί το συγκεκριμένο δρομολόγιο τρεις φορές την ημέρα, τότε μέσα σε έναν χρόνο θα κάψει επιπλέον καύσιμα αξίας $1 εκατομμυρίου, ή αλλιώς το 13% του κέρδους της εταιρίας από το συγκεκριμένο δρομολόγιο!

Το επίσημο μέσο βάρος του μέσου αεροπορικού επιβάτη θεωρούνται τα 75 κιλά. Έτσι, αν κάποιος ζυγίζει 100 κιλά, θα πρέπει να χρεώνεται έξτρα, για να καλυφθούν τα παραπάνω καύσιμα. Αντίθετα, κάποιος που ζυγίζει 50 κιλά, θα πρέπει να έχει επιστροφή χρημάτων.

Μια άλλη πιο πολιτικά ορθή μέθοδος θα ήταν να οριστεί ένα μέσο βάρος για τον κάθε επιβάτη μαζί με τις αποσκευές του. Στη συνέχεια, θα πρέπει ο επιβάτης να ζυγίζεται μαζί με αυτές, ώστε να μην υπάρχουν ντροπιαστικές σκηνές αμηχανίας, για όσους δεν θέλουν να ξέρουν οι γύρω τους το βάρος τους.

Κάποιοι ισχυρίζονται ότι οι υπέρβαροι άνθρωποι δεν φταίνε για το πάχος τους. Απλά έχουν διαφορετικό μεταβολισμό. Όμως, μια προσαύξηση για τα υπέρβαρα άτομα στα αεροπλάνα δεν αποτελεί ποινή λόγω κάποιας αμαρτίας, αλλά έναν τρόπο να καλυφθούν τα επιπλέον έξοδα που δημιουργούν, αντί να επιβαρύνουν τους συνταξιδιώτες τους. Η πτήση δεν είναι ανθρώπινο δικαίωμα, ούτε είναι θέμα κοινωνικής υγειονομικής φροντίδας.

Μια αύξηση στην καύση αεροπορικού καυσίμου, δεν είναι μόνο οικονομικό θέμα. Κοστίζει και περιβαλλοντολογικά. Αυξάνει το φαινόμενο του θερμοκηπίου. Αυτό είναι ένα μικρό μόνο παράδειγμα του πόσο όλοι μας επηρεαζόμαστε από τους υπέρβαρους συμπολίτες μας.

Όσο οι άνθρωποι αυξάνονται σε όγκο, τόσο λιγότεροι χωράνε στα μαζικά μέσα μεταφοράς, και άρα αυξάνεται το κόστος των δημ