Μια άλλη άποψη για την κινδυνολογία της κλιματικής αλλαγής

Ο αποκαλυπτικός στόμφος είναι ακόμα πιο ανησυχητικός. Σύμφωνα με τον Άνχελ Γκουρία, Γενικό Γραμματέα του ΟΟΣΑ, «ο πλανήτης μας θερμαίνεται επικίνδυνα» και πρέπει να δράσουμε τώρα «για να αποφευχθεί η καταστροφή». Η επικεφαλής για το κλίμα των Ηνωμένων Εθνών, Κριστιάνα Φιγκέρες, υποστήριξε ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη σημαίνει ότι «η παγκόσμια οικονομία βρίσκεται σε κίνδυνο». Ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ

Κόφι Ανάν παίρνει το βραβείο για την πιο ακραία ρητορική, υποστηρίζοντας ότι ο περιορισμός της υπερθέρμανσης του πλανήτη είναι «ένα τρομερό στοίχημα με το μέλλον του πλανήτη και με την ίδια τη ζωή». Ωστόσο, η ρητορική αυτή δεν είναι πειστική. Ναι, η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι πραγματική και δημιουργείται από τον άνθρωπο. Αλλά η δημιουργία πανικού και η πρόταση μη ρεαλιστικών πολιτικών δεν θα βοηθήσει στην αντιμετώπιση του προβλήματος.

Τόσο ο Ανάν όσο και ο Γκουρία ανέφεραν τον τυφώνα Χαϊγιάν στις Φιλιππίνες τον περασμένο Νοέμβριο, ως απόδειξη της αυξημένης αλλαγής του κλίματος που σχετίζεται με προβλήματα. Δεν έχει σημασία που η τελευταία έκθεση της Διακυβερνητικής Επιτροπής του ΟΗΕ για την Κλιματική Αλλαγή (IPCC) διαπίστωσε ότι «τα σημερινά δεδομένα συνολικά δείχνουν ότι δεν παρατηρούνται σημαντικές τάσεις στην συχνότητα του παγκόσμιου τροπικού κυκλώνα τον τελευταίο αιώνα» και αναφέρει ότι «δεν υπάρχουν ισχυρά στοιχεία» σχετικά με το ότι τυχόν αλλαγές στους τυφώνες τις τελευταίες (ή μελλοντικές) δεκαετίες δεν έχουν σχέση με την υπερθέρμανση του πλανήτη.

Ο Ανάν και ο Γκουρία επίσης παρέλειψαν να σημειώσουν ότι η παγκόσμια Συσσωρευμένη Ενέργεια Κυκλώνα, ένας δείκτης για το σύνολο της δραστηριότητας των τυφώνων, βρίσκεται στις χαμηλότερες τιμές που έχουμε δει από τη δεκαετία του 1970. Πράγματι, η τάση για ισχυρές θύελλες γύρω από τις Φιλιππίνες έχει μειωθεί από το 1951. Ομοίως, ο Γκουρία λέει ότι ο τυφώνας Σάντι, ο οποίος έπληξε τη Νέα Υόρκη το 2012, είναι ένα παράδειγμα της αδράνειας όσον αφορά την κλιματική αλλαγή, κοστίζοντας στις Ηνωμένες Πολιτείες «το ισοδύναμο του 0,5 % του ΑΕΠ της» κάθε χρόνο. Στην πραγματικότητα, οι ΗΠΑ σήμερα βιώνουν τη μεγαλύτερη απουσία έντονων τυφώνων που πλήττουν την ξηρά από όταν ξεκίνησε η καταγραφή το 1900, ενώ το αναπροσαρμοσμένο κόστος ζημιάς για τις ΗΠΑ κατά τη διάρκεια της περιόδου αυτής, όπως με τον τυφώνα Σάντι, έχει μειωθεί ελαφρά.

Η Φιγκέρες ισχυρίζεται «ότι οι τρέχουσες ετήσιες ζημίες σε όλο τον κόσμο που οφείλονται σε ακραία καιρικά φαινόμενα και καταστροφές θα μπορούσαν να αποτελούν το εντυπωσιακό 12% του ετήσιου παγκόσμιου ΑΕΠ». Αλλά η μελέτη που παραθέτει δείχνει μόνο μια πιθανή απώλεια 1-12 % του ΑΕΠ στο μέλλον και αυτό δεν εκτιμάται σε παγκόσμιο επίπεδο, αλλά μέσα σε μόλις οκτώ προσεκτικά επιλεγμένες, ευάλωτες στο κλίμα περιοχές ή πόλεις. Αντιθέτως, σύμφωνα με την IPCC, «οι μακροπρόθεσμες τάσεις των οικονομικών απωλειών από τις καταστροφές σε σχέση με τον πλούτο και την αύξηση του πληθυσμού δεν έχουν αποδοθεί στην αλλαγή του κλίματος».

Αντίθετα, το μεγαλύτερο μέρος των σχετικών οικονομικών στοιχείων δείχνουν ότι, μέχρι περίπου το 2050-2070, η καθαρή παγκόσμια οικονομική επίπτωση της ανόδου της θερμοκρασίας είναι πιθανό να είναι θετική. Παρά το γεγονός ότι η υπερθέρμανση του πλανήτη θα δημιουργήσει κόστη που απορρέουν από περισσότερους θανάτους εξαιτίας της θερμότητας και της πίεσης του νερού, αυτά θα αντισταθμιστούν από τα οφέλη από τους πολύ λιγότερους θανάτους που σχετίζονται με το ψύχος και την υψηλότερη παραγωγικότητα της γεωργίας, από τα υψηλότερα επίπεδα CO2.

Η υπερθέρμανση του πλανήτη είναι ένα μακροπρόθεσμο πρόβλημα. Τα περισσότερα μοντέλα δείχνουν ότι το κόστος προς το τέλος του αιώνα θα είναι 1-5 % του παγκόσμιου ΑΕΠ. Αυτή δεν είναι ασήμαντη απώλεια. Αλλά ούτε θέτει «την παγκόσμια οικονομία σε κίνδυνο». Σε σύγκριση, η IPCC αναμένει ότι μέχρι το τέλος του αιώνα, ο μέσος άνθρωπος στον αναπτυσσόμενο κόσμο θα είναι 1,400-1,800 % πλουσιότερος από ό, τι σήμερα .

Αυτές οι ανακριβείς δηλώσεις από κορυφαίους αξιωματούχους ενισχύουν σπάταλες πολιτικές που βασίζονται σε ευσεβείς πόθους. Η Φιγκέρες βλέπει «τεράστια αύξηση» στις πολιτικές για το κλίμα, καθώς χώρες όπως η Κίνα «μειώνουν τη χρήση του άνθρακα». Στον πραγματικό κόσμο, η Κίνα αντιπροσωπεύει περίπου το 60 % της παγκόσμιας αύξησης της κατανάλωσης του άνθρακα από το 2012 ως το 2014, σύμφωνα με τον Διεθνή Οργανισμό Ενέργειας. Ενώ η Φιγκέρες επαινεί την Κίνα για την δραματική αύξηση της παραγωγής ηλιακής ενέργειάς της το 2013, η αύξηση της εξάρτησης της Κίνας από την ενέργεια του άνθρακα ήταν 27 φορές μεγαλύτερη.

Η αδύναμη αντίληψη της Φιγκέρες για τα γεγονότα την οδήγησε όχι μόνο στο συμπέρασμα ότι η Κίνα «κάνει το σωστό» για την κλιματική αλλαγή, αλλά επίσης στην εικασία ότι η Κίνα έχει πετύχει, επειδή «το πολιτικό της σύστημα αποφεύγει ορισμένα από τα νομοθετικά εμπόδια που εμφανίζονται σε χώρες όπως οι ΗΠΑ». Με άλλα λόγια, ανώτατος αξιωματούχος του ΟΗΕ για το κλίμα φαίνεται να υποδηλώνει ότι ένα αυταρχικό πολιτικό σύστημα είναι καλύτερο για τον πλανήτη.

Το γεγονός παραμένει ότι η παγκόσμια αιολική και ηλιακή χρήση ενέργειας το 2012 μείωσαν, το πολύ, κατά 275 εκατομμύρια τόνους το CO2, ενώ έλαβαν 60 δισεκατομμύρια δολάρια σε επιδοτήσεις. Με την ηλεκτρική ενέργεια να αξίζει ενδεχομένως 10 δις δολάρια, το μέσο κόστος από την μείωση ενός τόνου CO2 είναι περίπου 180 δολάρια. Η μεγαλύτερη ανάλογη εκτίμηση του κόστους ζημιών του CO2 είναι περίπου 5 δολάρια ανά τόνο. Αυτό σημαίνει ότι η ηλιακή και αιολική ενέργεια γλιτώνουν περίπου 0,03 δολάρια από τις ζημιές που προκαλούνται από το κλίμα, για κάθε δολάριο που ξοδεύεται.

Συγκρίνετε αυτά τα δεδομένα με εξυπνότερες τεχνολογικές λύσεις. Βραχυπρόθεσμα, η ενεργειακή επανάσταση του σχιστόλιθου στις ΗΠΑ έχει αντικαταστήσει τον υψηλά ρυπογόνο άνθρακα με το πιο φθηνό, φυσικό αέριο. Αυτό έχει περικόψει περίπου 300 εκατομμύρια τόνους των εκπομπών των ΗΠΑ -περισσότερο από όλη την ηλιακή και αιολική ενέργεια του κόσμου συνδυαστικά- και την ίδια στιγμή έχει ωφελήσει τους Αμερικάνους με την εξοικονόμηση 100 δις δολαρίων σε ενεργειακό κόστος.

Σε μακροπρόθεσμη βάση, η τρέχουσα επένδυση στην πράσινη έρευνα και ανάπτυξη θα βοηθήσει να οδηγηθεί η τιμή της μελλοντικής ανανεώσιμης ενέργειας χαμηλότερα από εκείνη των ορυκτών καυσίμων, επιτρέποντας μια επιλογή που είναι τόσο περιβαλλοντικά όσο και οικονομικά υγιής. Εν τω μεταξύ, ακόμη και δραματικές περικοπές στις εκπομπές CO2 θα έχουν πολύ μικρό αντίκτυπο στους τυφώνες σε 50-100 χρόνια από τώρα. Το να βγουν, όμως, από τη φτώχεια δισεκατομμύρια άνθρωποι δεν θα είναι μόνο εγγενώς καλό: θα καθιστούσε επίσης τις κοινωνίες πολύ πιο ανθεκτικές στην αντιμετώπιση των ακραίων καιρικών φαινομένων, είτε προκαλούνται από την υπερθέρμανση του πλανήτη είτε όχι.

Δυστυχώς, όπως είδαμε στο Νταβός, η παγκόσμια συζήτηση για το κλίμα είναι μολυσμένη με μύθους και ευσεβείς πόθους. Αν θέλουμε να κάνουμε πιο πολύ καλό με χαμηλότερο κόστος, θα πρέπει να αρχίσουμε από την εκκαθάριση.

www.project-syndicate.org

Διαβάστε περισσότερα