Κυπριακό: Μεθοδεύονται μεγάλες εξελίξεις έως το καλοκαίρι

Τα μηνύματα από την Κύπρο, αν δεν είναι ανησυχητικά, τουλάχιστον επιβάλλουν στη χώρα μας να βρίσκεται σε διπλωματική εγρήγορση και επιφυλακή.

Η ειδική απεσταλμένη του γενικού γραμματέα του ΟΗΕ για το Κυπριακό, Αμερικανίδα πρώην διπλωμάτης που φέρεται να ανήκει στο «δημοκρατικό» λόμπυ, Τζέϊν Χολ Λουτ, δεν φημίζεται, σύμφωνα με ασφαλείς πληροφορίες, για τη φιλική στάση της απέναντι στα ελληνικά και κυπριακά συμφέροντα. Επιπλέον, ο βοηθός υπουργός

Εξωτερικών των ΗΠΑ, Γουές Μίτσελ, ένας από τους βασικούς «εγκεφάλους» των αμερικανικών κινήσεων στη Νοτιοανατολική Μεσόγειο, που στο πλαίσιο της προώθησης των συμφερόντων των ΗΠΑ στην περιοχή, πολύ συχνά οι απόψεις του συνέπιπταν με αυτές του ελληνικού υπουργείου Εξωτερικών, υπέβαλε την «παραίτησή» του. Κάτι που στην Αθήνα θεωρείται σημαντική «απώλεια». Πόσο μάλλον, όταν καλοί γνώστες των αμερικανικών υποθέσεων, θεωρούν ότι στις ΗΠΑ ένας υπουργός σε τέτοιο κρίσιμο πόστο δεν «παραιτείται» απλά για προσωπικούς λόγους, αλλά ενδεχομένως να οφείλεται με αλλαγές –μικρές ή μεγαλύτερες- στην περιφερειακή πολιτική της υπερδύναμης.

Τεράστια κοιτάσματα;

Στο μεταξύ, εσχάτως μια πολύ ενδιαφέρουσα «πληροφορία», την οποία ουδείς αρμόδιος διέψευσε, αλλά αντίθετα άπαντες κράτησαν σιγή ιχθύος, είναι ότι από τις αμερικανικές έρευνες στην κυπριακή Αποκλειστική Οικονομική Ζώνη (ΑΟΖ) έχουν προκύψει εντυπωσιακά ευρήματα. Ειδικότερα, ότι βρέθηκαν κοιτάσματα φυσικού αερίου αντίστοιχα του αιγυπτιακού κοιτάσματος, Ζορ. Εάν επιβεβαιωθεί, ωστόσο, θα πρόκειται για καταλυτικής σημασίας γεγονός των τελευταίων δεκαετιών.

Ταυτόχρονα, οι πληροφορίες αυτές συνοδεύονται από τις συνεχιζόμενες επικοινωνιακές κορώνες της Άγκυρας ότι θα «υπερασπιστεί» τα (ενεργειακά) συμφέροντα των Τουρκοκυπρίων, καθώς και οι λεκτικοί παληκαρισμοί για το Αιγαίο, ενώ διαφημίζεται αρκετά ο κατάπλους στη Μεσόγειο του δεύτερου γεωτρύπανου που αγόρασε η Τουρκία, Deepsea Metro1.

Τουρκικές επιθέσεις στον Ακιντζί

Μέσα σε αυτό το σκηνικό, πληθαίνουν οι επιθέσεις σημαντικής μερίδας των τουρκικών ΜΜΕ εναντίον του ηγέτη των κατεχομένων, Μουσταφά Ακιντζί. Ο ίδιος εμφανίζεται υπέρ της επίλυσης του Κυπριακού, με σαφώς πιο μετριοπαθείς θέσεις απ’ ότι η «κυβέρνηση» των κατεχομένων, η οποία δείχνει να παίρνει γραμμή απευθείας από την Άγκυρα, και, ούτε λίγο ούτε πολύ, διακηρύττει την οριστική διχοτόμηση και τη σύσταση δυο ξεχωριστών κρατών.

Μόλις πρόσφατα, μέσω της Hürriyet, ο Μ.Ακιντζί, δέχτηκε μια ακόμα επίθεση λόγω της επιμονής του, όπως γράφει η εφημερίδα, να επιδιώξει, «στα όρια της πλάνης», την επίλυση του Κυπριακού επί τη βάση της διζωνικής, δικοινοτικής Ομοσπονδίας. Στο μεταξύ, εντός της Κυπριακής Δημοκρατίας έχει ανάψει η συζήτηση για το αν και πως πρέπει να επιλυθεί το Κυπριακό, ενώ συχνά λαμβάνει διαστάσεις καυγά, ιδιαίτερα μεταξύ του Κύπριου προέδρου, Νίκου Αναστασιάδη, και του ΑΚΕΛ.

Η «ταλαντούχα» κ.Λούτ

Ταυτόχρονα, η κ.Λουτ πηγαινοέρχεται συνεχώς στην Κύπρο και συστηματικά προσπαθεί να θέσει τις βάσεις για την επίλυση του Κυπριακού. Όχι, όμως, στη βάση που κινήθηκε το 2017 και 2018, οπότε ο τότε υπουργός Εξωτερικών, Νίκος Κοτζιάς, κατάφερε αφενός μεν να ξεσκεπάσει την τουρκική αδιαλλαξία και να θέσει επιτέλους ως βάση του προβλήματος το θέμα των τουρκικών κατοχικών στρατευμάτων και των εγγυήσεων, και αφετέρου η διαδικασία της επίλυσης να είναι «ανοικτού τέλους». Τώρα, αντίθετα, φαίνεται πως όλες οι προσπάθειες επικεντρώνονται στο να υπάρχει «κλειστό τέλος», δηλαδή μια σφιχτή χρονικά διαδικασία που είτε θα λυθεί το πρόβλημα –όπως λυθεί- είτε θα επέλθει η οριστική διχοτόμηση.

Για να γίνει αυτό, οι δυο πλευρές πρέπει να συμφωνήσουν τους ονομαζόμενους «όρους αναφοράς». Δηλαδή, το πλαίσιο μέσα στο οποίο θα λυθεί το Κυπριακό. Ουσιαστικά δηλαδή, ένα προσύμφωνο επίλυσης. Κατ’ αυτό τον τρόπο, η Λευκωσία μπορεί να βρεθεί τυλιγμένη σε μια κόλα χαρτί, να κάθεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων με τους εκπροσώπους της Άγκυρας και της «εγγυήτριας» δύναμης Βρετανίας, η οποία φημίζεται για την διπλωματικά κομψή μεν, πλην όμως μάλλον φιλοτουρκική στάση της.

Κι’ όλα αυτά, σε μια περίοδο που η Ελλάδα βρίσκεται σε προεκλογική τροχιά, στην Αθήνα μόλις έχει αλλάξει η πολιτική ηγεσία του υπουργείου Εξωτερικών, και οι πολιτικές δυνάμεις δεν δείχνουν διάθεση εθνικής συνεννόησης. Όπως και να’ χει, ανεξαρτήτως πότε θα γίνουν οι βουλευτικές εκλογές στην Ελλάδα και σε ποια χρονική περίοδο θα «ανοίξει» το Κυπριακό, βέβαιον είναι ότι οσονούπω η «καυτή πατάτα» θα περάσει στα χέρια της Ελλάδας.

Πότε «ανοίγει» το Κυπριακό

Η ενδεχόμενη ύπαρξη μεγάλων κοιτασμάτων και των ενεργειακών σχεδιασμών στην περιοχή, θα επιταχύνουν τις εξελίξεις στο Κυπριακό. Βέβαια, ενόψει των Δημοτικών εκλογών στην Τουρκία, στο τέλος Μαρτίου, και των Ευρωεκλογών, το Μάϊο, δεν αναμένονται κάποιες θεαματικές πρωτοβουλίες. Ωστόσο, τον Ιούνιο του 2019 λήγει η ανανέωση της παραμονής της ειρηνευτικής αποστολής του ΟΗΕ στην Κύπρο (UNFICYP). Κατά εκτιμήσεις, μάλιστα, δεν αποκλείεται αυτός ο μήνας να αποδειχτεί καθοριστικός για τις όποιες εξελίξεις στο Κυπριακό.

Μέσα στις πολιτικές κοκορομαχίες εντός της Ελλάδας, πέρασε σχεδόν απαρατήρητη η τουρκική αντίδραση για την ανανέωση της εντολής της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ στην Κύπρο. Η απόφαση ελήφθη στις 30 Ιανουαρίου και η εντολή ισχύει μόνο για ένα εξάμηνο. Να σημειωθεί πως αντίθετη ήταν η Ουάσιγκτον, ισχυριζόμενη ότι δεν έχει νόημα η ανανέωση από τη στιγμή που δεν λύνεται το πρόβλημα. Μια θέση που ουσιαστικά αποτελεί έμμεσο πλην σαφή εκβιασμό: «Λύστε το εδώ και τώρα, διαφορετικά δεν υπάρχει ανανέωση».

Η θέση της Άγκυρας είναι επίσης ενδιαφέρουσα. Η απόφαση του ΟΗΕ, ανέφερε το τουρκικό υπουργείο Εξωτερικών, «δεν συμβάλλει ρεαλιστικά στις προσπάθειες επίλυσης του Κυπριακού. Επιπλέον, η εντολή της UNFICYP ανανεώθηκε χωρίς τη συναίνεση των αρχών της «ΤΔΒΚ» (σ.σ «Τουρκική Δημοκρατία της Βόρειας Κύπρου»)». Στην ίδια ανακοίνωση, η Άγκυρα αναφέρει ότι «εάν ξεκινήσει μια νέα διαδικασία διαπραγμάτευσης, θα πρέπει να είναι προσανατολισμένη στην επίτευξη αποτελεσμάτων (σ.σ. δηλαδή «κλειστού τέλους») και θα πρέπει να καθοριστούν εκ των προτέρων όλες οι παράμετροι της διαδικασίας (σ.σ. «όροι αναφοράς»)».

Εξίσου σημαντική είναι η αναφορά, σύμφωνα με την οποία η Τουρκία, «χωρίς να αποκλείει την επιλογή μιας διζωνικής, δικοινοτικής ομοσπονδιακής διευθέτησης βασισμένης στην πολιτική ισότητα», είναι έτοιμη να διαπραγματευτεί «όλα τα εναλλακτικά μοντέλα θα πρέπει να τεθούν επί τάπητος». Προφανέστατα, δηλαδή, και αυτό των δυο κρατών ή της «χαλαρής Ομοσπονδίας» ή της Συνομοσπονδίας. Μια επισήμανση που ενισχύει το κλείσιμο της ανακοίνωσης: «Πιστεύουμε ότι οποιαδήποτε διαδικασία στην προσεχή περίοδο μπορεί να είναι επιτυχής μόνο εάν βασίζεται στην υφιστάμενη πραγματικότητα στη νήσο και στην πολιτική ισότητα των δύο πλευρών».

«Ενεργειακή» κινητικότητα

Θα ήταν απολύτως αφελές να πιστέψει κανείς ότι οι ελληνοτουρκικές σχέσεις και το Κυπριακό είναι έτσι όπως ήταν πριν από μερικά χρόνια. Τα πάντα έχουν αλλάξει άρδην από τη στιγμή που, όπως φαίνεται, υπάρχουν πλούσια κοιτάσματα στην ευρύτερη θαλάσσια περιοχή Ελλάδας – Κύπρου – Αιγύπτου και Ισραήλ. Πόσο μάλλον, από τη στιγμή που στην περιοχή έσπευσαν για έρευνες και εκμετάλλευση αμερικανικές ενεργειακές υπερδυνάμεις, οι οποίες διεξάγουν τις έρευνές τους συνοδεία των πολεμικών του 6ου Στόλου. Κάτι που αποτρέπει την Τουρκία να προβεί στους συνήθεις κουτσαβακισμούς της.

Από μόνο του, λοιπόν, το «ενεργειακό» έχει αλλάξει θεαματικά τις συνθήκες στην περιοχή και επιταχύνει τις διεργασίες για την επίλυση των όποιων «εκκρεμών» προβλημάτων υπάρχουν. Σε αυτό το σκηνικό, η Τουρκία επιχειρεί να μπει σφήνα, διεκδικώντας μερίδιο στην ενέργεια. Και, όπως όλα δείχνουν, θα κάνει τα πάντα στο αμέσως ερχόμενο διάστημα για να πετύχει καλύτερες θέσεις.

Ο ρωσικός παράγων

Προκειμένου να πετύχει τους στόχους της, η Άγκυρα θα επιχειρήσει να εκμεταλλευτεί τη συμμαχία της με τη Μόσχα. Η Ρωσία, θεωρείται βέβαιον, σύμφωνα τουλάχιστον με τις εκτιμήσεις ισραηλινών δεξαμενών σκέψης, ότι θα είναι εκείνη που κάνει τις έρευνες για ενεργειακούς πόρους στην ΑΟΖ της Συρίας από τη στιγμή που εξομαλυνθεί η κατάσταση στη χώρα. Ενδεικτική είναι η αναφορά σε πρόσφατο δημοσίευμα της εφημερίδας, The Times of Israel: «Αν και όταν η Συρία αρχίσει, μέσω των Ρώσων, τις εξερευνήσεις για φυσικό αέριο στην Ανατολική Μεσόγειο, θα ενισχυθεί σημαντικά η ανάγκη συνεργασίας του Ισραήλ με την Ελλάδα, την Κύπρο και την Αίγυπτο, προκειμένου να εξουδετερωθεί η μελλοντική ρωσική επιρροή». Στην πραγματικότητα, σε αυτή την περίπτωση, Ρωσία και Τουρκία από τη μια, και ΗΠΑ και Ισραήλ από την άλλη, μάλλον βρεθούν πρόσωπο με πρόσωπο.

Να σημειωθεί πως η Ρωσία προ μηνών αντέδρασε έντονα στη «φημολογία» περί ομπρέλας προστασίας της Κύπρου από το ΝΑΤΟ. Κατά πληροφορίες, επρόκειτο για μια ελληνική πρόταση, προκειμένου να αρθούν οι όποιες τουρκικές αιτιάσεις για την ασφάλεια των Τουρκοκυπρίων, και άρα για την ανάγκη παραμονής τουρκικών στρατευμάτων και του καθεστώτος εγγυήσεων. Σε εξίσου υψηλούς τόνους αντέδρασε η Ρωσία και στη «φημολογία» για αμερικανική βάση στην Κύπρο. Βέβαια, σύμφωνα με αμερικανικές πηγές, η Ουάσιγκτον δεν έχει κάποιο λόγο να δημιουργήσει βάση, αφού μπορεί ανά πάσα στιγμή να αναπτύξει στην περιοχή τον στόλο της. Πάντως, με δεδομένο το γαλλικό ενδιαφέρον για τα ενεργειακά κοιτάσματα, φαίνεται ότι ενισχύεται η γαλλική παρουσία στην Κύπρο. Πρόσφατα, κατά πληροφορίες, συμφωνήθηκε η εγκατάσταση υπερσύγχρονου γαλλικού ραντάρ στο όρος Τρόοδος, ενώ προωθείται η αναβάθμιση της ναυτικής βάσης, «Ευάγγελος Φλωράκης» και της αεροπορικής, «Ανδρέας Παπανδρέου».

Άρση αμερικανικού εμπάργκο όπλων

Μια ιδιαίτερα ενδιαφέρουσα «λεπτομέρεια» είναι ότι τον Μάρτιο του 2019 δεν αποκλείεται να υπάρξουν εξελίξεις προς την κατεύθυνση της άρσης του αμερικανικού εμπάργκο όπλων προς την Κύπρο. Κάτι που επουδενί θέλει η Τουρκία. Ήδη, στη Βουλή των Αντιπροσώπων των ΗΠΑ, ο γνωστός για τη φιλελληνική στάση του, επικεφαλής της μειοψηφίας στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων, κουβανέζικης καταγωγής, Ρόμπερτ Μενέντεζ, κατέθεσε σχετικό νομοσχέδιο. Εκεί, εκτός των άλλων, προτείνει «να μπει η Κυπριακή Δημοκρατία στο πρόγραμμα του ΝΑΤΟ για τη Συνεργασία και την Ειρήνη».

Επιπλέον, μόλις πρόσφατα βρέθηκε στη Λευκωσία ο πρόεδρος του Ισραήλ, Ρόϊβεν Ρίβλιν, ο οποίος αναφερόμενος στο σχέδιο για τη δημιουργία του υποθαλάσσιου αγωγού, EastMed, για τη μεταφορά του φυσικού αερίου της περιοχής στην Ευρώπη, είπε ότι μπορεί να είναι «ένα από τα μεγαλύτερα υποθαλάσσια έργα στον κόσμο». Ωστόσο, την άποψη του Ισραηλινού προέδρου δεν δείχνουν να συμμερίζονται οι The Times of Israel, οι οποίοι έγραψαν πως «πρόκειται για ένα μελλοντικό σχέδιο, πολύ δαπανηρό και περίπλοκο, του οποίου η σκοπιμότητα δεν είναι ακόμη ξεκάθαρη». Ο συντάκτης του δημοσιεύματος, επίσης, αφού παρατηρεί ότι «δεν είναι καθόλου βέβαιο ότι ο αγωγός θα κατασκευαστεί», υπογραμμίζει ότι το μόνο «σίγουρο είναι πως το συγκεκριμένο σχέδιο για αγωγό ήδη ταράζει την ηρεμία του Ερντογάν», ο οποίος δεν αποκλείεται «να επιχειρήσει να σαμποτάρει τα ενεργειακά σχέδια του Ισραήλ».

Να σημειωθεί, ακόμα, ότι περίπου προ μηνός είχε γίνει γνωστό ότι προς το τέλος του Φεβρουαρίου ή αρχή του Μαρτίου 2019, παρουσία του Αμερικανού υπουργού Εξωτερικών, Μάικ Πομπέο, θα πραγματοποιηθεί η επόμενη τριμερής Ελλάδας – Κύπρου – Ισραήλ, στην Κρήτη. Εκεί, αναμένεται να πέσουν οι τελικές υπογραφές για κατασκευή του EastMed. Όλως περιέργως, πάντως, τελευταία ουδεμία ανακοίνωση για κάτι τέτοιο έχει γίνει από την ελληνική ή άλλες πλευρές.

Δεν υπάρχουν φίλοι

Οι Αμερικανοί, βέβαια, κοιτάζουν πως θα εξυπηρετήσουν με συνέπεια τα συμφέροντά τους, και ανά πάσα στιγμή, εάν η Ουάσιγκτον τα βρει με την Άγκυρα, πιθανώς θα «αδειάσουν» την Ελλάδα. Εξάλλου, ο Ντόναλντ Τράμπ δεν κρύβει τις αγάπες του για τον Ταγίπ Ερντογάν, τον οποίο δημόσια έχει εκθειάσει ως «ηγέτη πρότυπο» στην Ανατολή. Στο πλαίσιο της εξυπηρέτησης των στρατηγικών συμφερόντων τους, και με δεδομένο το τεράστιο ενδιαφέρον τους για τα ενεργειακά, οι ΗΠΑ θα επιδιώξουν με κάθε τρόπο επίλυση του Κυπριακού. Κάτι που έχουν κάνει διαχρονικά «φετίχ» τους οι Δημοκρατικοί, αλλά και ο σκληρός πυρήνας της «γραφειοκρατίας» της Ουάσιγκτον.

Από εκεί και πέρα, είναι ελληνοκυπριακή και ελληνική υπόθεση, αν και τι είδους επίλυση επιθυμούν Αθήνα και Λευκωσία. Πόσο μάλλον, όταν υπάρχουν αρκετοί κύκλοι, ιδιαίτερα στην Κύπρο, οι οποίοι δεν βλέπουν με κακό μάτι τη Συνομοσπονδία ή ακόμα και την ύπαρξη δύο κρατών. Ως γνωστόν, όμως, πάγια θέση της Αθήνας είναι διζωνική, δικοινοτική Ομοσπονδία, με απομάκρυνση των κατοχικών στρατευμάτων και κατάργηση του απαράδεκτου καθεστώτος των εγγυήσεων που στην πραγματικότητα άνοιξε το δρόμο για τον «Αττίλα».

Φίλοι, λοιπόν, δεν υπάρχουν. Σύμμαχοι, όμως, ναι. Στην παρούσα, και μέχρι νεωτέρας, η συμμαχία με το Ισραήλ και την Αίγυπτο, όσο κι αν υπάρχουν διαφωνίες, φαίνεται πως είναι επιβεβλημένη. Το γεγονός, επίσης, ότι σε αυτήν προστέθηκαν -και με τις επίμονες προσπάθειες της ελληνικής διπλωματίας το περασμένο έτος- οι ΗΠΑ, καθώς και η Γαλλία, είναι καταλυτικής σημασίας.

Τελ Αβίβ καλεί Αθήνα

Άκρως ενδιαφέρον για τους σχεδιασμούς που υπάρχουν στην περιοχή και τους προβληματισμούς που αναπτύσσονται, είναι δημοσίευμα που πρόσφατα έγινε στην εφημερίδα, The Times of Israel (Makor Rishon). Κατά τον συντάκτη, «ο Ερντογάν έχασε το τρένο και τώρα προσπαθεί να καταστρέψει τη συνεργασία Ισραήλ – Ελλάδας - Κύπρου στον ενεργειακό τομέα». Ο ίδιος, ακόμα, αφού επισημαίνει ότι πρόσφατα, «όταν η Αίγυπτος κάλεσε τις χώρες της περιοχής στο “Φόρουμ για το φυσικό αέριο”, η Τουρκία έμεινε απ' έξω», καταλήγει στο συμπέρασμα ότι ο Τούρκος πρόεδρος «δεν θα τα καταφέρει» να σπάσει τη συμμαχία των τριών χωρών.

Κατά την εφημερίδα, η ενεργειακή συνεργασία Ισραήλ - Ελλάδας – Κύπρου είναι «ένας από τους πυλώνες στους οποίους βασίζεται η μελλοντική πολιτικο-οικονομική στρατηγική του Ισραήλ». Η Τουρκία, όμως, η οποία άργησε να μπει στη μάχη για τη διεκδίκηση των ενεργειακών πόρων στην περιοχή, τώρα προσπαθεί να παρεμποδίσει τη συνεργασία των τριών, με το πρόσχημα ότι δήθεν βλάπτονται τα συμφέροντα της «τουρκικής κοινότητας» στην Κύπρο. Να σημειωθεί πως μονίμως η Άγκυρα επιδιώκει να υπάρξει συμφωνία για μοίρασμα των ενεργειακών πόρων στην ΑΟΖ της Κύπρου ανάμεσα στη Λευκωσία και στα κατεχόμενα (στην πραγματικότητα, στην Τουρκία) πριν από την όποια επίλυση του Κυπριακού προβλήματος.

Στο μεταξύ, όμως, προσθέτει ο συντάκτης, αφού κατέστη σαφές ότι το Τελ Αβίβ απομακρύνεται από την Άγκυρα, οι σχέσεις Ελλάδας – Ισραήλ απέκτησαν μεγάλη δυναμική. Έτσι, «τα τελευταία χρόνια έχει δημιουργηθεί μια νέα στρατηγική και συνολική προσέγγιση» ανάμεσα σε αυτές τις χώρες. Και «τα ευρήματα του φυσικού αερίου αποτέλεσαν την ατμομηχανή που επιτάχυνε αυτή τη διαδικασία».

Μάλιστα, ο ίδιος εμφανίζεται ιδιαίτερα ευχαριστημένος από το γεγονός ότι Τσίπρας και Ερντογάν, κατά την πρόσφατη επίσκεψη του πρώτου στην Τουρκία, δεν τα βρήκε με τον Τούρκο πρόεδρο. «Για το Ισραήλ, τα νέα αυτά είναι από καλά έως εξαιρετικά», σημειώνει. Και προσθέτει: «Τα αποτελέσματα της συνάντησης Τσίπρα - Ερντογάν ενισχύουν την πολιτική γραμμή των περιφερειακών εταιρικών σχέσεων που το Ισραήλ οικοδομεί τα τελευταία χρόνια με τους γείτονές του στην Ανατολική Μεσόγειο». Αναφερόμενος, δε, στην προβοκατόρικη ενέργεια της Άγκυρας να επικηρύξει τους 8 Τούρκους στρατιωτικούς που βρίσκονται στην Ελλάδα την ίδια ημέρα που ο Α.Τσίπρας μετέβαινε στην Τουρκία, υπογραμμίζει πως «παρ’ ότι ο Τσίπρας ήταν πολύ προσεκτικός ώστε να μην εκνευρίσει τον Ερντογάν, οι Τούρκοι έδειξαν ότι ήταν αποφασισμένοι να τον προκαλέσουν».

Διαβάστε περισσότερα