Κινδυνολογία Κρούγκμαν

Παιχνίδια οικονομολόγων ή ωμή πραγματικότητα; Όπως και να το δει κανείς, η συνέντευξη του γνωστού νομπελίστα οικονομολόγου, Π. Κρούγκμαν για την Ελλάδα είναι πράγματι πολύ τρομακτική.

«Θα με εξέπληττε αν (η Ελλάδα) συνέχιζε άλλα δυο χρόνια χωρίς να φύγει από το ευρώ. Θα με εξέπληττε αν μπορούσε να συνεχίσει ακόμη και για ένα χρόνο (χωρίς να φύγει από την ευρωζώνη). Το γεγονός που θα οδηγήσει υποχρεωτικά σε έξοδο θα είναι η στιγμή που η ΕΚΤ θα σταματήσει να δανείζει

τις ελληνικές τράπεζες. Κανείς δεν θέλει να γίνει αυτό, αλλά σε κάποιο σημείο τα νούμερα θα το καταστήσουν αναπόφευκτο» λέει ο Κρούγκμαν στην εφημερίδα Independent.

Δίνει και συμβουλές στους Έλληνες καταθέτες ο Κρούγκμαν τονίζοντας ότι: «Αν ήμουν Έλληνας καταθέτης, θα προσπαθούσα να πάρω τα λεφτά από την τράπεζα, γιατί υπάρχει μια λογική πιθανότητα, μετά από ένα μακρύ Σαββατοκύριακο, να ανακαλύψεις ότι (οι καταθέσεις) έχουν μετατραπεί σε έναν νέο λογαριασμό σε δραχμές, η αξία του οποίου θα είναι 50% ή 30% μικρότερη».

Ερωτηθείς αν υπάρχει περίπτωση η Ελλάδα να είναι καλύτερα εκτός ευρωζώνης, ο οικονομολόγος εκτιμά ότι υπάρχουν πιθανότητες ανάρρωσης, κυρίως με την ώθηση που θα μπορούσε να της δώσει μετά από κάποιο διάστημα ο τουρισμός, αλλά προειδοποιεί ότι τίποτα δεν είναι βέβαιο μετά από μια έξοδο. «Οποιοσδήποτε λέει είμαι πεπεισμένος ότι η Ελλάδα θα τα πάει καλά την τριετία μετά την υποτίμηση- αυτό δεν το ξέρω. Αλλά δεν μπορεί να πει κανείς ότι η Ελλάδα ακολουθεί βιώσιμη οδό τώρα»

Όσο για τις επιπτώσεις μετά από μια έξοδο της χώρας μας, ο Κρούγκμαν διευκρινίζει ότι αυτό που έχει βαρύνουσα σημασία είναι ότι μετά την έξοδο της Ελλάδας θα γίνει σαφές ότι η ένταξη στο ευρώ δεν είναι αμετάκλητη και θα υπάρξουν επιπτώσεις για τις Ισπανικές και Ιταλικές τράπεζες.

«Αυτό όμως δεν οδηγεί απαραιτήτως σε μια κρίση, όσο η ΕΚΤ είναι πρόθυμη να προμηθεύει με ευρώ» εξηγεί ο οικονομολόγος, προσθέτοντας: «έτσι όμως τίθεται ένα ακόμη ερώτημα: που είναι η ελπίδα ανάρρωσης γι’ αυτές τις χώρες; Βρίσκονται επίσης σε μια μη βιώσιμη κατάσταση εκτός και αν υπάρξει αλλαγή στην πολιτική, η οποία θα τους δίνει ελπίδα ανάρρωσης εντός μιας πενταετίας…» σημειώνει, διερωτώμενος αν θα δούμε τελικά περισσότερο δανεισμό από την ΕΚΤ και πρόσθετα δημοσιονομικά μέτρα ή μια πλήρη διάλυση της ευρωζώνης.