Η τυραννία του Twitterati

Ο Toby Young γράφει στο Spektator γιατί η αρχή της πλειοψηφίας στο Twitter παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις.

Η εξέλιξη της επικοινωνίας στο

Στo βιβλίο «Δημοκρατία στην Αμερική», ο Αλέξις ντε Τοκβίλ  προσδιόρισε «την τυραννία της πλειοψηφίας» ως το κύριο μειονέκτημα των δημοκρατικών κοινωνιών. Ο φόβος του ήταν ότι η αρχή της πλειοψηφίας θα μπορούσε να περάσει πάνω από την πολιτική σκηνή, στη σφαίρα των ιδεών. Τελικά, αν το να είσαι σε θέση να διοικήσεις την πλειοψηφία είναι η κύρια πηγή της πολιτικής

εξουσίας, τι μπορεί να το σταματήσει από το να γίνει και η κύρια πηγή της πνευματικής αρχής; Ο Τοκβίλ δεν ανησυχούσε για τους ανθρώπους που είναι σωματικά καταπιεσμένοι στις δημοκρατικές κοινωνίες. Μάλλον, ήταν η ανεξαρτησία του μυαλού τους που κινδύνευε – και αυτός ο «ήπιος δεσποτισμός» ήταν, κατά κάποιο τρόπο, ακόμα πιο ολέθριος από τον εμφανή δεσποτισμό των ευρωπαϊκών μοναρχιών.
Ήταν αδικαιολόγητη η κινδυνολογία του Τοκβίλ; Σήμερα, η ποικιλία των απόψεων και των ιδεών είναι ένα από τα μεγάλα διακριτικά χαρακτηριστικά των δημοκρατικών κοινωνιών. Ακόμη και όταν μία άποψη υπερτερεί σαφώς – όπως η πίστη στην κοινωνικοποιημένη ιατρική – υπάρχει συνήθως μια δραστήρια μειοψηφία που δεν φοβάται να εκφράσει τη διαφωνία της.

Αν όμως ο Τοκβίλ έκανε λάθος για την τάση των ατόμων να τυραννιούνται από την πλειοψηφία σε ολόκληρες κοινωνίες, είχε δίκιο ότι αυτό συμβαίνει εντός των διαφόρων ομάδων που απαρτίζουν τις δημοκρατικές κοινωνίες. Οι άνθρωποι θα διαφωνούν σχετικά με το αν αυτοί στην αριστερά είναι πιο επιρρεπής στη γνώμη του όχλου από αυτούς στη δεξιά, αλλά αυτό που είναι αναμφισβήτητο είναι ότι οι αριστεροί ακτιβιστές είναι πιο αποτελεσματικοί στην εκτέλεση μιας κομματικής γραμμής.
Ο τρόπος με τον οποίο η αριστερά έχει καταλάβει το Twitter είναι μια περίπτωση. Πάρτε για παράδειγμα την πρόσφατη μοίρα της Κάρλα Μπρούνι, πρώην πρώτης κυρίας της Γαλλίας. Την περασμένη εβδομάδα, έδωσε μια συνέντευξη στη γαλλική Vogue στην οποία εκφράστηκε με ήπιο σκεπτικισμό για τη συνεχιζόμενη σημασία του φεμινισμού στον 21ο αιώνα. «Δεν χρειάζεται να είμαστε φεμινίστριες στη γενιά μου», είπε. «Υπάρχουν πρωτοπόροι που άνοιξαν το δρόμο. Δεν είμαι καθόλου φεμινίστρια- ακτιβίστρια».
Αρκετά εύλογο, θα μπορούσε κανείς να σκεφτεί, δεδομένου ότι οι γυναίκες έχουν κερδίσει συνολικά τη μάχη των δύο φύλων. Όμως, ανάμεσα τις σκληροπυρηνικές φεμινίστριες, μια τέτοια άποψη ισοδυναμεί με αίρεση και σύντομα άρχισε η κινητοποίηση στο Twitter για να τιμωρήσει την Μπρούνι για την ανταρσία της. Μια ομάδα υπέρ των δικαιωμάτων των γυναικών που ονομάζεται Osez le Féminisme! (Τολμήστε τον φεμινισμό!) κάλεσε τους οπαδούς της να «εξηγήσουν» στο πρώην supermodel γιατί έκανε λάθος. Μέσα σε λίγες μέρες, η Μπρούνι είχε δεχθεί επίθεση από χιλιάδες tweets και όλα την επέπλητταν επειδή απέκλινε από την αριστερή ομάδα σκέψης. Μέχρι την περασμένη Δευτέρα, η Μπρούνι υπέβαλλε τη συγγνώμη της, ανακοινώνοντας ότι τελικά είναι φεμινίστρια.

Ένα άλλο παράδε