Η θέση της Ελλάδας είναι ακόμη στην Ευρώπη

Αν βγάζαμε όλοι σήμερα τα κομματικά, εθνοπατριωτικά ή αριστερά μας γυαλιά εύκολα θα βλέπαμε τα εξής:

Η Κύπρος έμεινε μόνη της, να αποφασίσει τον τρόπο που θα αντιμετωπίσει το αδιέξοδο μετά το «όχι» της Βουλής των Αντιπροσώπων. Οι Ρώσοι δεν φαίνονται διατεθειμένοι να βάλουν ούτε ένα ευρώ . Η πρόταση για δημιουργία ταμείου αλληλεγγύης μοιάζει περισσότερο με ευχή. Τόσα χρήματα είναι αδύνατον να μαζευτούν σε τόσο μικρό διάστημα. Η δε χρησιμοποίηση των

αποθεματικών του κράτους ενέχει τεράστιους κινδύνους. Τελικά, η μόνη εγγυημένη λύση παραμένει αυτή που απορρίφθηκε προχθές, έστω και με κάποιες αλλαγές, κυριότερη των οποίων θα είναι πιθανόν η εξαίρεση των καταθέσεων κάτω των 100.000 ευρώ από το κούρεμα. Η ζημιά πάντως για το τραπεζικό σύστημα του νησιού έχει γίνει. Αυτή ήταν άλλωστε και η (ορθή στην λογική της) πρόσθεση της Ευρωζώνης σε αυτή την περίπτωση: η μείωση του τραπεζικού τομέα της Κύπρου. Άλλο αν ο τρόπος που προσπαθούν να την επιβάλλουν αντίκειται σε κάθε ευρωπαϊκό κεκτημένο και είναι απαράδεκτος για οποιονδήποτε σκέφτεται με όρους ελεύθερης οικονομίας.

Ένα πανευρωπαϊκό Bank Run ή μια παγκόσμια χρηματιστηριακή αναταραχή προς το παρόν δεν διαφαίνεται στον ορίζοντα, άλλωστε η Κύπρος είναι οικονομικά σχεδόν αμελητέα ποσότητα. Οι δύο επιλογές που έχουν αυτή την στιγμή οι Κύπριοι είναι να παραμείνουν στην ευρωζώνη, αποδεχόμενοι μια παραλλαγή του σχεδίου του Eurogroup που απέρριψαν πριν λίγες μέρες, ή να επιστρέψουν σε εθνικό νόμισμα. Η πρώτη δύσκολη και επώδυνη, η δεύτερη κατά την γνώμη μου καταστροφική. Και είναι καταστροφική, επειδή ενώ δεν πρόκειται να διασώσουν έτσι τον τραπεζικό τους τομέα που έχει δεχτεί ανεπανόρθωτο πλήγμα, θα έχουν να αντιμετωπίσουν επιπλέον και την έλλειψη ρευστού για τις ανάγκες του κράτους, που θα οδηγήσει σε μπαράζ υποτιμήσεων το νόμισμα και τεράστια και απότομη πτώση του βιοτικού τους επιπέδου. Εκείνο που μοιάζει βέβαιο πάντως, εάν αποφασίσουν να παραμείνουν στην ευρωζώνη, είναι πως οι Κύπριοι στο μέλλον θα πρέπει να αλλάξουν άρδην το μοντέλο ανάπτυξής τους, καθώς ετούτο με τον θηριώδη και ανεξέλεγκτο τραπεζικό τομέα (άλλοι το λένε πλυντήριο) μάλλον έχει τελειώσει.

Κλείνοντας, και για να έρθουμε στα δικά μας, σημειώνω πως έγινε πλέον σαφές πως τα μεγάλα λόγια είναι εύκολα, όμως οι σταθερές και προσεκτικές κινήσεις είναι προτιμότερες. Τα «ηρωικά όχι» μπορούν να ειπωθούν, όταν υπάρχει αξιόπιστη εναλλακτική πρόταση. Όταν δεν υπάρχει, όπως στην περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, και των ΑΝΕΛ, οι φραστικοί λεονταρισμοί του Αλέξη και του Πάνου, το μόνο που καταφέρνουν είναι να αναδεικνύουν την σοβαρότητα και να ενισχύουν την κυβερνησιμότητα του Πρωθυπουργού Αντώνη Σαμαρά. Όσοι ρίχνουν λάδι στην φωτιά του αδιέξοδου μαζικού θυμού, χωρίς σχέδιο και χωρίς καμιά προοπτική, προσφέρουν πολύ κακές υπηρεσίες στην χώρα. Ο αντιευρωπαϊσμός δεν είναι πετονιά να την ρίξεις και μετά να την μαζέψεις πίσω. Πιστεύω πως στην δεδομένη στιγμή, η θέση της χώρας είναι με τους ευρωπαίους εταίρους και όσο γίνεται πιο μακριά από «ξανθά γένη», Κινέζους, Ινδούς, Βραζιλιάνους, Βενεζοελάνους και άλλα εξωτικά πτηνά.

Akenaton