Η ''πολιτική κανονιοφόρων'' του Ερντογάν σκιάζει την ''ευρωπαϊκή πολιτική'' Μητσοτάκη

Έχει καταντήσει πλέον μονότονο και εξακολουθητικά επικίνδυνο το παιχνίδι της γάτας με το ποντίκι που παίζει από χρόνια η Τουρκία με την Ελλάδα και την Κύπρο.

Αν και το όραμα της ''Γαλάζιας Πατρίδας'' του Ερντογάν και οι επιθετικές του διαθέσεις δεν μπορούν να κλονίσουν τις διεθνείς Συνθήκες στο Διεθνές και Ευρωπαϊκό Δίκαιο, εν τούτοις επιβαρύνουν τις σχέσεις μεταξύ των τριών κρατών λόγω της ''πολιτικής των κανονιοφόρων'' που ασκεί

Για τον λόγο αυτό καθιστούν απολύτως απαραίτητη την εγρήγορση της Ελλάδας και της Κυπριακής Δημοκρατίας στο διπλωματικό επίπεδο των υποθέσεων εξωτερικής πολιτικής, ώστε να είναι διαρκής και επίμονη η υπογράμμιση των εθνικών θέσεων των δυο χωρών στους ξένους συνομιλητές τους.

Επί της ουσίας, ωστόσο, η χώρα μας δεν περιμένει πολλά από την Ενωμένη Ευρώπη, γιατί αυτή απέδειξε επανειλημμένα πως, ναι μεν συμμερίζεται τις ελληνικές θέσεις και καταδικάζει τις επιθετικές τουρκικές συμπεριφορές, αλλά πέραν τούτων ουδέν...

Στο θέμα της εθνικής μας ασφάλειας η ευρωπαϊκή αλληλεγγύη δεν μετουσιώνεται έμπρακτα, όπως ήλπιζε ότι θα συμβεί ο Κωνσταντίνος Καραμανλής όταν υπέγραφε την ένταξή μας στην ΕΟΚ το 1979. Ήταν και παραμένει ''αλληλεγγύη επί χάρτου'', μια που για λόγους συμφέροντος η Ευρώπη παραμένει... γοητευμένη απ' την ''μεγάλη αγορά'' της Τουρκίας, που την κάνει να επενδύει σ' αυτήν τεράστια ποσά εδώ και πολλά χρόνια.

Έπειτα είναι και το άλλο. Στη σημερινή Ευρώπη της πανίσχυρης Γερμανίας οι ηγέτες δεν έχουν την πυγμή των παλιών ούτε την αλληλέγγυα διάθεσή τους προς τα κράτη-μέλη που ζητούν τη βοήθειά της.

Για τον λόγο αυτό, το τελευταίο πράγμα που σκέφτεται η καγκελάριος Μέρκελ είναι η συγκρότηση ''Κοινής Εξωτερικής Πολιτικής και Άμυνας'', πράγμα που θα περιόριζε τις κινήσεις των ισχυρών της ΕΕ εκτός Ευρώπης, αν και θα αυτό συνέφερε εμάς γιατί θα διασφάλιζε τα σύνορά μας και θα περιόριζε τις επεκτατικές βλέψεις του Ερντογάν, όπως και τις αναθεωρητικές τάσεις της πολιτικής του.

Γι' αυτό ακούμε να λέγεται όλο και πιο συχνά στις μέρες μας ότι η σημερινή Ευρώπη επενδύει περισσότερο στο χρηματοπιστωτικό της σύστημα, που είναι άμεσα συνδεδεμένο με το κυνήγι του κέρδους, παρά στο πνευματικό και ηθικό της κεφάλαιο, το οποίο στηρίζεται στο ενοποιητικό όραμα της απαρχής της και τις ιδρυτικές αρχές και αξίες της.

Μπροστά στην μεταλλαγμένη νέα πολιτική της Ευρώπης αυτό που μπορεί να κάνει ο Κ. Μητσοτάκης είναι να συμβάλει στην ανάπτυξη των διμερών μας σχέσεων με τα κράτη-μέλη και να ενισχύσει περαιτέρω, με τις θέσεις του, τη σταθερότητα και την ασφάλεια στην ευρωπαϊκή ήπειρο.

Με τα δεδομένα αυτά υπόψη θα πραγματοποιήσει στο τέλος του μήνα και τον Σεπτέμβριο μια σειρά ταξιδιών, όπου θα συναντηθεί με Ευρωπαίους ομολόγους του. Απ' τις συναντήσεις του ξεχωρίζουν η πρώτη με τον Εμμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία, η δεύτερη με την Άνγκελα Μέρκελ στο Βερολίνο (29 Αυγούστου και μια απ' τις μέρες μεταξύ 24 - 27 Σεπτεμβρίου) - με ενδιάμεση μετάβασή του στην Ν. Υόρκη για την Γενική Συνέλευση του ΟΗΕ (17-30 Σεπτεμβρίου), στο πλαίσιο της οποίας θα γίνει η πενταμερής για το Κυπριακό - και μια τρίτη συνάντησή του με τον πρωθυπουργό της Ολλανδίας (2-3 Σεπτεμβρίου).

Ενημερωτικά, όπως πληροφορούμαστε, στις συναντήσεις του με τους ξένους η ατζέντα εσωτερικής πολιτικής του Έλληνα πρωθυπουργού θα περιλαμβάνει το βαρύ φορτίο των οικονομικών προβλημάτων της χώρας μας (αποκρατικοποιήσεις, όπως αυτές του ''Ελ. Βενιζέλος'' και των ΕΛΠΕ, αίτημα προς τους Ευρωπαίους για μείωση των πρωτογενών δημοσιονομικών πλεονασμάτων με βάση την νέα πολιτική γραμμή που θέλει να χαράξει ο Έλληνας πρωθυπουργός και αξιοποίηση του δημόσιου πλούτου μας μέσω ιδιωτικοποιήσεων με εταιρείες Γερμανικών, Γαλλικών και Ολλανδικών συμφερόντων, ώστε να δοθεί ώθηση στην ανάπτυξη και να βρεθεί λύση στο πρόβλημα χιλιάδων ανέργων).

Βαρύνουσα θέση κοντά σ' αυτά θα έχει, ασφαλώς, και η ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής του, που είναι ιδιαίτερα επιβαρυμένη την τελευταία πενταετία λόγω του Σκοπιανού και των ελληνοτουρκικών.

Στην πρώτη περίπτωση, με δεδομένη την μηδαμινή σχεδόν δυνατότητά του να αιτηθεί εκ μέρους της Ελλάδας την ακύρωση της ''συμφωνίας των Πρεσπών''(12-6-'18) ως βλαπτικής για τα εθνικά μας συμφέροντα, ο πρωθυπουργός πρέπει να ρίξει το βάρος στην ακύρωση της αναγνώρισης εκ μέρους μας της γλώσσας και της εθνότητάς τους ως ''μακεδονικής'' και στην προειδοποίηση στους Σκοπιανούς για πιστή τήρηση των όρων της συμφωνίας, που να περιλαμβάνει και τη διευθέτηση των εμπορικών συναλλαγών.

Στη δεύτερη περίπτωση η κατάσταση έχει οξυνθεί περαιτέρω την τελευταία πενταετία μεταξύ Ελλάδας - Τουρκίας, λόγω της ''πολιτικής των κανονιοφόρων'' που εφαρμόζει όλο και πιο συχνά ο Ερντογάν σε Αιγαίο και Κύπρο, θέλοντας να καταδείξει τη δύναμη της πυγμής της αναβαθμισμένης οπλικά χώρας του απέναντι στις αδύνατες αντιπάλους της, Ελλάδα και Κύπρο.

Απέναντι στην τελευταία η πολιτική μας - πολιτική τυπικά προστατευτική, αλλά ουσιαστικά αμφιλεγόμενη - είναι αυτή που χαράξαμε μεταπολιτευτικά και στηρίζεται στο δόγμα: ''Η Κύπρος αποφασίζει και η Ελλάδα στηρίζει ή, αλλιώς, συμπαρίσταται''.

Με βάση το δόγμα αυτό ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα προωθήσει - στην ατζέντα της εξωτερικής πολιτικής του - το αίτημα της Ελλάδας για κάθε δυνατή στήριξη απ' την ΕΕ και την ''παρέμβαση'' της σε περίπτωση ''θερμού'' επεισοδίου, στο πλαίσιο της γενικότερης στρατηγικής θέσης της στο Αιγαίο και την Ανατολική Μεσόγειο.

Ας μην ξεχνάμε ότι ο πρωθυπουργός έχει σκοπό να συνδέσει τα ελληνικά ενεργειακά συμφέροντα με τα ευρωπαϊκά (κάτι που είχε κάνει και ο Αντώνης Σαμαράς) και να ζητήσει τη στήριξη των Ευρωπαίων με σκοπό την τακτοποίηση των προβλημάτων ΑΟΖ στην περιοχή μας.

Ξέρει καλά, φυσικά, πως ''η πολιτική κανονιοφόρων'' της Τουρκίας σκιάζει την ''ευρωπαϊκή πολιτική'' της Ελλάδας, αφού η Άγκυρα έχει στρατικοποιήσει από καιρό την πολιτική της ''γκριζάροντας'' ως αμφισβητούμενες νησιωτικές περιοχές στο Αιγαίο και την κυπριακή επικράτεια.

Ο παμπόνηρος Ερντογάν ξέρει καλά πως ευρωπαϊκή στρατηγική δεν υφίσταται. Γι' αυτό προτιμά να παρεκκλίνει τις Βρυξέλλες και να συζητά για τα συμφέροντα της Τουρκίας απευθείας με το Βερολίνο και το Παρίσι κι από την πίσω πόρτα με τη θερμή υποστηρίκτριά του Βρετανία, που κρατά ζωντανές τις ελπίδες του για διεκδικήσεις στην ΑΟΖ της Κύπρου.

Κάτω απ' το ασφυκτικό ''δόγμα πίεσης μέχρι... λιποθυμίας'' της Τουρκίας προς την Ελλάδα, ο Κυριάκος Μητσοτάκης καλείται να δώσει λύση και στο ζήτημα της ανισορροπίας που δημιουργήθηκε στο Αιγαίο λόγω της υπεροπλίας της Τουρκίας με την αγορά των S-400 και της στρατηγικής συμμαχίας της με τη Ρωσία.

Η ανάγκη αναβάθμισης της ισχύος μας σε αέρα και θάλασσα είναι πλέον άμεση και επιτακτική, καθώς ο χρόνος κυλάει σε βάρος μας. Αυτό είναι ήδη το αντικείμενο των διαπραγματεύσεών μας με τους Αμερικανούς, που γίνονται υπό την απειλή της Άγκυρας να ''τρυπήσει'' την ελληνική υφαλοκρηπίδα και να πιέσει σε όλα τα μέτωπα την Ελλάδα για μεγάλο χρονικό διάστημα μέχρι να την εξαντλήσει.

Το ΥΠΕΞ και το ΥΠΑΜ βρίσκονται ήδη σε παρατεταμένη εμπύρετη περίοδο ενόψει της εκπεφρασμένης απόφασης της Τουρκίας να στείλει πλωτό γεωτρύπανο, για να τρυπήσει δίπλα απ' το Καστελόριζο το υποθαλάσσιο έδαφός μας. Αυτές οι προκλήσεις της Άγκυρας ξέρουμε καλά πως δεν είναι λεκτικές και ευκαιριακές, αλλά γίνονται βάσει σχεδίου.

Γι' αυτό και οι ενέργειες του Κυριάκου Μητσοτάκη και των συνεργατών του στα υπουργεία αυτά θα πρέπει να είναι καλοσχεδιασμένες, σοβαρές και γενναίες.

Έτσι οι διαχρονικές εκκλήσεις και τα ραγιαδίστικα κλαψουρίσματα της Ελλάδας απέναντι στους Μεμέτηδες γείτονές της θα πάρουν οριστικό τέλος και θα δώσουν τη θέση τους σε μια αποφασιστική εξωτερική πολιτική, που θα αποπνέει σιγουριά νίκης απέναντι σε οποιαδήποτε πρόκληση, ώστε να ανυψωθεί παράλληλα και το πεσμένο εθνικό φρόνημα των Ελλήνων...

''Κρινιώ Καλογερίδου'' (Βούλα Ηλιάδου)

Διαβάστε περισσότερα