Η παρθενογένεση του κ. Βενιζέλου

Ο κ. Βενιζέλος είναι καλός συνταγματολόγος και ρήτορας, κανείς δεν το αμφισβητεί αυτό. Έχει όμως και ένα μεγάλο ελάττωμα. Είναι αμετροεπής και επηρμένος. Και το απέδειξε για ακόμη μια φορά επιλέγοντας χθες να μιλήσει στους ανθρώπους των Γραμμάτων και της Τέχνης για το … όραμά του για την Ελλάδα.

Τόλμησε μάλιστα να κάνει κριτική σε όλους και σε όλα και να «προειδοποιήσει» τον ελληνικό λαό να μην ψηφίσει όπως ψηφίζει στα γκάλοπ γιατί υπάρχει κίνδυνος εκφασισμού.

Ο άνθρωπος που έχει αναγάγει την μπαρούφα και το ψέμα σε όπλο για την πολιτική του επιβίωση, είχε το θράσος να βγει μπροστά στους διανοούμενους και να ζητήσει να τον στηρίξουν.

Είναι δύσκολο να γεφυρωθεί το χάσμα μεταξύ των πολιτών και του πολιτικού συστήματος, γιατί κυριαρχεί ακόμα ο παλαιοκομματικός και αρχηγικός λόγος, όπου ο αρχηγός του ενός κόμματος εμφανίζεται ως «σωτήρας» και ο αρχηγός του άλλου ως «καταστροφέας» και οι ρόλοι εναλλάσσονται. Αυτά είπε ο κ. Βενιζέλος, ο οποίος δεν έχει καμιά σχέση με τον παλαιοκομματισμό, ούτε με τον αρχηγικό λόγο. Ή μήπως να του θυμίσουμε ότι ο ίδιος εμφανίζεται τους τελευταίους μήνες ως σωτήρας της πατρίδας, αν και όλοι γνωρίζουν ότι πρόκειται για πραγματικό ολετήρα της χώρας.

«Είναι άγονη η μικροκομματική συζήτηση για τις ευθύνες καθενός στο παρελθόν αλλά σημασία έχει δημιουργία προϋποθέσεων για τις ευθύνες του μέλλοντος», είπε αυτός που είναι από τους βασικότερους υπαίτιους του θλιβερού παρελθόντος και του ακόμη πιο θλιβερού μέλλοντος. Να μη μιλάμε για τους υπεύθυνους της κατάντιας της χώρας, μας προτρέπει γιατί αυτό είναι άγονο. Επομένως, κ. Βενιζέλο, να μη μιλάμε και για Ειδικά Δικαστήρια για τα οικονομικά εγκλήματα που κάνατε;

Επεσήμανε επίσης τον κίνδυνο εκφασισμού της χώρας, από την στιγμή που διαρρηγνύεται ο κοινωνικός ιστός, ανατρέπονται αξίες, καταλύονται βασικά προτάγματα, ενώ η οργή εναλλάσσεται με τον φόβο και τίποτα από αυτά τα δυο δεν μετατρέπεται σε πρόταση εξουσίας.

Δηλαδή τι θέλει ο κ. πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ. Να μην οργίζεται ο κόσμος, να μην αντιδρά, να μη φοβάται ή μήπως να ξαναψηφίσει ΠΑΣΟΚ γιατί δεν έχει κάτι άλλο καλύτερο να κάνει;

Επικαλέστηκε εξάλλου το παράδειγμα της «Δημοκρατίας της Βαϊμάρης» (1919-1933) και είπε ότι ελλοχεύει ο κίνδυνος ακόμα και ενός κοινοβουλίου εχθρικού προς τον κοινοβουλευτισμό, από την στιγμή που η κρίση απειλεί εν τέλει την εθνική συνοχή. «Οι έρευνες της κοινής γνώμης, κρούουν τον κώδωνα του κινδύνου», επισήμανε ο πρόεδρος του ΠΑΣΟΚ, προσθέτοντας ότι «οι αναποφάσιστοι είναι πολλοί, αυτοί που θέλουν να «τιμωρήσουν» τα κόμματα είναι εξίσου πολλοί και κανείς δεν ξέρει πως θα διαμορφωθούν τελικά οι τάσεις του εκλογικού σώματος δεδομένου ότι το 50% αυτού δηλώνει ότι θα αποφασίσει την τελευταία εβδομάδα και επιπλέον το 50% αυτών δηλώνουν ότι θα αποφασίσουν την τελευταία στιγμή..Υπάρχει ιδεολογική, πολιτική και αισθητική τρομοκρατία και διατυπώνεται ένας πολιτικός λόγος που λαϊκίζει, δημαγωγεί, υπεραπλουστεύει και αυτοταπεινώνεται».

Κάπως έτσι λοιπόν ο κ. Βενιζ