Η Παιδεία, πρωτοπορία στην διαμόρφωση ενός σύγχρονου ελληνοκεντρικού ρεύματος

Ακολουθώντας ακριβώς το ίδιο μοτίβο διοίκησης μέσω συκοφαντίας, η κ. Υπουργός της «πρώην» Eθνικής μας Παιδείας και Θρησκευμάτων, νυν, απλά, δια βίου μάθησης, για έναν ολόκληρο χρόνο, απαξίωνε τους Έλληνες δασκάλους στα ελληνικά σχολειά, και τους Έλληνες πανεπιστημιακούς στα ελληνικά πανεπιστήμια.Υπήρξαν πλήθος δημοσιευμάτων στον τύπο εκ μέρους του υπουργείου,για την αναξιοκρατία στα ελληνικά πανεπιστήμια, το νεποτισμό, τη φαυλοκρατία, που δεν ήταν μεγαλύτερη απ’ ότι στον υπόλοιπο κοινωνικό και πολιτικό βίο της χώρας.Και κατέθεσε ένα σχέδιο νόμου που στοχεύει:- στον πλήρη έλεγχο των πανεπιστημίων,- στη σταδιακή υποβάθμιση των σπουδών,- στη μετατροπή τους σε ιδρύματα κατάρτισης και όχι εκπαίδευσης και- στην υποβάθμιση του δημόσιου χαρακτήρα τους.Όλοι γνωρίζουμε ότι τα ελληνικά πανεπιστήμια νοσούν. Και νοσούν βαριά. Στον ίδιο βαθμό με την υπόλοιπη χώρα. Μπορούν όμως και πρέπει να αποτελέσουν μοχλό ανάπτυξης για τη χώρα μας Γιατί τα πανεπιστήμια μας είναι το αύριο της πατρίδας μας. Η βαθιά δημοκρατική Παιδεία, είναι κύριος μοχλός ανάπτυξης μιας κοινωνίας. Δεν μπορεί να γίνει όμως με τον δικό τους τρόπο: Της απαξίας του επιστημονικού προσωπικού και των φοιτητών! Γιατί τα ελληνικά πανεπιστήμια διαθέτουν νησίδες αριστείας και πρωτοπορίας.Με πενιχρή χρηματοδότηση από την κυβέρνηση. Πολύ κατώτερη από τον μέσο ευρωπαϊκό όρο.Η παιδεία, στην Ελλάδα του σήμερα, έχει ανάγκη από μια ευρεία αναδιάρθρωση.Από την πρωτοβάθμια, στη δευτεροβάθμια και καταληκτικά στην τριτοβάθμια εκπαίδευση. Σε τελείως άλλη κατεύθυνση από αυτή που σχεδίασε η κ. Διαμαντοπούλου και η κυβέρνηση. Η παιδεία, στην Ελλάδα του σήμερα, πρέπει να πρωτοστατήσει στη διαμόρφωση ενός έξυπνου και πρωτοποριακούελληνοκεντρικού ρεύματος.Πρέπει να διεθνοποιήσουμε τα ελληνικά γράμματα και την επιστήμη.Του χθες, κυρίως όμως του σήμερα. Πρέπει να ξανά-αναδείξουμε σε ευρωπαϊκό αλλά και παγκόσμιο επίπεδο αφενός μεν την ιστορικότητα μας κυρίως όμως τη σύγχρονη μας παρέμβαση στο επιστημονικό γίγνεσθαι της πρωτοπορίας και της καινοτομίας.Γιατί και αυτό υπάρχει στα ελληνικά πανεπιστήμια, κ. Διαμαντοπούλου και ας συνεχίζετε να το απαξιώνετε! Εδώ δεν χωράει ο πεσιμισμός σας και η κατάθλιψη. Το ελληνικό δημόσιο πανεπιστήμιο μπορεί να αποτελέσει κομμάτι της λύσης εξόδου από την κρίση. Σίγουρα διαθέτει δυναμικό εν εκτινάξει!Που μπορεί να δράσει καταλυτικά χωρίς να μιμείται πρότυπα εξεγέρσεων του παρελθόντος. Και δεν χρειάζεται να ξορκίσει φαντάσματα της μεταπολίτευσης.Μπορεί όμως να αλλάξει τη χώρα. Πρέπει να αλλάξει τη χώρα.Οι φοιτητές μας, ο απλός κόσμος, οι εργαζόμενοι, οι δικοί μας άνθρωποι έχουν περάσει στις πλατείες και διεκδικούν. Ο αστισμός μας έχει περάσει προ πολλού στις πλατείες. Έχει διαχυθεί στους δρόμους. Όλοι περιμένουν από μας στήριξη, όραμα και ελπίδα. Εμείς, αποδείξαμε, με οδυνηρά ΟΧΙ, εν μέσω λοιδοριών,εγχωρίων και ευρωπαϊκών, ότι στεκόμαστε κοντά στα δίκαια του ελληνικού λαού. Και κυρίως στο συμφέρον του.Και τώρα όλοι αρχίζουν να μας αφουγκράζονται. Προσεκτικά! Στήνουν αυτί στα δικά μας λόγια. Σ’