“Η μόνη λύση για την Ελλάδα είναι η αποχώρηση από το ευρώ και την ΕΕ!”

Στον απόηχο της τελευταίας διάσωσης της Ελλάδας, θα περίμενε κανείς πως επιτέλους θα επικρατούσε η ηρεμία, μετά από εβδομάδες εντάσεων και διαφωνιών.

Οι Έλληνες όμως παραμένουν πεπεισμένοι ότι η ΕΕ τους ταπείνωσε, και τους μετέτρεψε σε αποδιοπομπαίο τράγο, ώστε να προστατευτεί η υπόλοιπη ευρωζώνη, με αποτέλεσμα η κατάσταση να μην έχει βελτιωθεί.

Η πρώτη διάσωση δεν πέτυχε, και δεν υπάρχει καμιά εγγύηση ότι θα πετύχει και αυτή. Οι στόχοι που έχει θέσει η τρόικα,

Τίθεται λοιπόν ένα σοβαρό ζήτημα, που έχει να κάνει με τις σχέσεις του κράτους με την ΕΕ, η οποία ξεκίνησε ως μια οικονομική κοινότητα έξι μελών, και κατέληξε σήμερα σε έναν εφιάλτη 27 μελών!

Δεν κινδυνεύει λοιπόν μόνο το ευρώ, αλλά ολόκληρος ο ιστός της Ένωσης, που μοιάζει δύσκολο να διακυβερνηθεί, παρά μόνο με εντολές.

Όσο πλεονέκτες και ψεύτες μπορεί να ήταν κάποιοι Έλληνες, θα ήταν άδικο, και μη ρεαλιστικό, να κατηγορούσαμε την χώρα τους για όλες τις δυσμενείς συνέπειες στην ευρωζώνη από μια τυχόν ελληνική χρεοκοπία.

Θα μπορούσε να υποθέσει κανείς, ότι οι συνεχιζόμενες διασώσεις της Ελλάδας σημαίνουν πως  χώρα είναι κλειδωμένη μέσα στο σύστημα του ευρώ, από το οποίο και δεν μπορεί να βγει. Όμως, αμέσως μετά τη τελευταία συμφωνία, και ενώ θα έπρεπε να επικρατήσει μια γενική ανακούφιση, υπάρχουν έντονες συζητήσεις για το ενδεχόμενο αποχώρησης της Ελλάδας από την ευρωζώνη. Αυτές οι συζητήσεις βασίζονται στον ισχυρισμό ότι η χώρα μπήκε στην ΟΝΕ με ψέματα, και ότι δεν θα έπρεπε καν να είναι μέλος της ΕΕ, μιας πανευρωπαϊκής ένωσης, που (με την υποψηφιότητα της Τουρκίας) σκέφτεται να επεκταθεί μέχρι και στην Ασία.

Ομολογουμένως, για να μπει στην ευρωζώνη, η Ελλάδα χρησιμοποίησε ψευδή στατιστικά στοιχεία, τα οποία αποδέχτηκαν οι Βρυξέλλες, αφού η ΕΕ ήταν αποφασισμένη να συμπεριλάβει στις τάξεις της ακόμη και τα «κακά παιδιά», όπως θεωρούνταν κατά καιρούς και η Ιταλία, η είσοδος της οποίας αναβλήθηκε, όταν μαθεύτηκε ότι και αυτή δεν πληρούσε τους όρους ένταξης. Το γεγονός ότι οι «φύλακες» της ΕΕ αποδέχτηκαν με ευκολία τα ελληνικά στατιστικά στοιχεία, χωρίς ενδελεχείς ελέγχους, απεικονίζει και την φιλοδοξία της ΕΕ για παγκόσμια επέκταση της.

Η ΕΕ αντικατέστησε την ιδέα της Κοινότητας με αυτήν της Ένωσης, και συμπεριέλαβε κράτη τα οποία, οργανικά και συστημικά, δεν ανήκουν «φύσει» σε αυτήν την συνένωση.

Η ιστορία και η μοίρα της Ελλάδας είναι αλληλένδετες με τις υπόλοιπες βαλκανικές χώρες, αυτές που είναι πιο βόρεια,  την Κύπρο, αλλά και τον αιώνιο εχθρό της την Τουρκία. Αν εξαιρέσουμε την Τουρκία, η Ελλάδα έχει περισσότερα κοινά σημεία με όλες αυτές τις χώρες, παρά με τις βόρειες και δυτικές χώρες της ΕΕ.

Από τα τέλη του 19ου αιώνα, το νέο ελληνικό κράτος πίστευε στην «Μεγάλη Ιδέα», μέσω της οποίας θα ασκούσε την ηγεμονία της περιοχής. Αυτή εγκαταλείφτηκε μετά την καταστροφική εκστρατεία του 1922, αλλά παραμένει ως κληρονομική παράδοση, σε βαθμό που ακόμη και μέχρι λίγο πριν το σημερινό οικονομικό της φι