Η μετριότητα του Μπαράκ Ομπάμα δίνει την ευκαιρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση (Γερμανία ) να παίξει ηγετικό ρόλο στην Ουκρανία

Χρειάστηκαν δεκάδες νεκροί και να φτάσει η χώρα στα πρόθυρα του εμφύλιου σπαραγμού για να υπάρξει μια πολιτική συμφωνία για εκτόνωση της κρίσης στην Ουκρανία.

Το σύνολο των πληροφοριών και τα γεγονότα των τελευταίων εικοσιτετραώρων συγκλίνουν στην άποψη ότι η συμφωνία επήλθε μετά από στενή συνεργασία και παρασκηνιακές διαπραγματεύσεις της Καγκελαρίου της Γερμανίας, Άγκελα Μέρκελ με τον Ρώσο Πρόεδρο, Βλαντιμίρ Πούτιν.

Ο κεντρικός ρόλος της κ. Μέρκελ σε συνδυασμό με την παρουσία των τριών ευρωπαίων Υπουργών Εξωτερικών στο Κίεβο κατά τη διάρκεια της πιο κρίσιμης στιγμής της κρίσης βάζουν τις βάσεις για ένα νέο ρόλο της Ευρώπης σε κρίσιμες γεωπολιτικές εξελίξεις όπως αυτή της Ουκρανίας και κυρίως σε μια προσπάθεια να διαδραματίσει κεντρικό ρόλο στην επίλυση κρίσεων στο έδαφός της, κάτι που είχε αποτύχει παταγωδώς να κάνει στις κρίσεις της Βοσνίας και του Κοσσυφοπεδίου, αλλά και μια σειρά άλλα θέματα εξωτερικής και αμυντικής πολιτικής που έχουν απασχολήσει τη Γηραιά Ήπειρο, μετά τη λήξη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.

Το κενό αυτό μέχρι πρόσφατα το κάλυπταν οι Ηνωμένες Πολιτείες. Σήμερα η μετριότητα του Μπαράκ Ομπάμα στη διεθνή σκακιέρα και η ουσιαστική απουσία της Ουάσινγκτον από τις εξελίξεις στην Ευρώπη, δίνει την ευκαιρία στην Ευρωπαϊκή Ένωση και για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους στη Γερμανία να παίξει ηγετικό ρόλο στις γεωπολιτικές εξελίξεις επί ευρωπαϊκού εδάφους και όχι μόνο.

Την ίδια στιγμή δεν θα πρέπει να ξεχάσουμε ότι οι σημερινές πολιτικές ηγεσίες της Ευρώπης δεν μας έχουν δημιουργήσει μεγάλες ελπίδες για εφαρμογή συγκροτημένων και επιτυχών πολιτικών σε οποιοδήποτε επίπεδο.

Παρά το γεγονός ότι ακόμα δεν έχει στεγνώσει το μελάνι της συμφωνίας που επετεύχθη στην Ουκρανία, ανοίγεται ένα μονοπάτι ευκαιρίας για τις ευρωπαϊκές δυνάμεις και κυρίως για τη Γερμανία, με δεδομένη τη τάση αποκόλλησης από την ΕΕ που ενισχύεται όλο και πιο πολύ στη Μεγάλη Βρετανία και το γεγονός ότι η Γαλλία βρίσκεται σε πολύ δύσκολη θέση οικονομικά.

Τα μη εμφανή με γυμνό μάτι προβλήματα της Μόσχας και το γεγονός ότι η κατάσταση στο Κίεβο είχε ξεφύγει από το επίπεδο του παρασκηνιακού πολιτικού χειρισμού του Κρεμλίνου, οδήγησε τον Βαλντιμίρ Πούτιν να εισέλθει σε μια πολιτική συναλλαγή με το Βερολίνο, αλλά ουδείς σώφρων αναλυτής μπορεί να τον εμπιστευτεί και να είναι σίγουρος για το τι έχει στο πίσω μέρος του μυαλού του.

Τα ίδια τα δεδομένα στο εσωτερικό της Ουκρανίας κάνουν σαφές ότι το παιχνίδι μόλις τώρα αρχίζει και θα είναι ιδιαίτερα πολύπλοκο και για πολύ δυνατούς παίκτες.

Το οικονομικό χάσμα ανατολής – δύσης που υφίσταται στην Ουκρανία, δημιουργεί μια πολύ δύσκολη εξίσωση για την οποία είναι ιδιαίτερα δύσκολο να βρεθεί ισορροπία. Το ανατολικό τμήμα της χώρας, του οποίου οι σχέσεις με τη Μόσχα είναι στενότατες, είναι δυσανάλογα πλουσιότερο από το δυτικό, και είναι αμφίβολο το κατά πόσο το Βερολίνο και η Δυτική Ευρώπη μπορεί να ισοσκελίσει αυτό το κενό.

Την ίδια στιγμή ο Πρόεδρος Γιανουκόβιτς αποτελεί, με σφραγίδα Πούτιν, ήδη παρελθόν και η απόφαση του Κοινοβουλίου της Ουκρανίας για αποφυλάκιση της Γούλια Τιμοσένκο, δημιουργεί νέα και με ιδιαίτερη σημασία για τις μελλοντικές πολιτικές εξελίξεις στο Κίεβο.

Η κ. Τιμοσένκο έχει γίνει αντικείμενο δυναμικής υποστήριξης από τη Δύση, αλλά οδηγήθηκε στη φυλακή μετά από κατηγορίες για διαφθορά και κατάχρηση εξουσίας με στόχο την εύνοια ρωσικών συμφερόντων. Οι στενές σχέσεις της με το Κρεμλίνο και προσωπικά με τον Βλαντιμίρ Πούτιν αποτελούν κοινό μυστικό, οπότε μένει να δει κανείς ποια είναι τα σχέδια του Ρώσου Προέδρου για την εξαιρετικά δημοφιλή τόσο στο εσωτερικό της Ουκρανίας, όσο και στη Δύση, πρώην Πρωθυπουργό της δοκιμαζόμενης χώρας.

Το κατά πόσο το Βερολίνο και κατ’ επέκταση η Ευρωπαϊκή Ένωση θα σταθεί στο ύψος των περιστάσεων και θα μπορέσει με επιτυχία να διαβεί το δύσκολο μονοπάτι των εξελίξεων στην Ουκρανία, θα κρίνει το κατά πόσο το ευρωπαϊκό εγχείρημα έχει μέλλον και ύπαρξη, αλλά και υπό ποια μορφή.

Θα ήταν παράλειψη μέσα από αυτές τις γραμμές να μην αναφερθεί το πόσο τραγική ήταν η παντελής απουσία από τις εξελίξεις της Ελλάδας, η οποία σε μια τόσο σημαντική κρίση για τις γεωπολιτικές εξελίξεις στην Ευρώπη και διεθνώς έτυχε να βρίσκεται στην Προεδρία της Ευρωπαϊκής Ένωσης και αντί να είναι παρόν με τους πρωταγωνιστές, δυστυχώς δεν ήταν ούτε κομπάρσος.

Είναι κρίμα αλλά τέτοιες ευκαιρίες δεν πρέπει να χάνονται.

Συμπερασματικά, το ερώτημα είναι απλό και ταυτόχρονα αμείλικτο. Η κρίση στην Ουκρανία δίνει στην Ευρώπη μια μεγάλη ευκαιρία. Η Ευρώπη μπορεί;

Διαβάστε περισσότερα