Η κρίση καταστρέφει τα ευρωπαϊκά ιστορικά μνημεία

Το αμφιθέατρο του Βεσπασιανού χάνει πέτρες, κυρίως εξαιτίας της κίνησης των οχημάτων. Στην νότια πλευρά του έχει πάρει κλίση πάνω από 40 εκ. τρομάζοντας τους Ιταλούς.

Η κρίση του ευρώ και ο πελοποννησιακός πόλεμος σπάνια συγκρίνονται μεταξύ τους. Αν κοιτάξουμε όμως πέρα από τα μαύρα κοστούμια και τους λευκοντυμένους οραματιστές, τότε βλέπουμε πως η σημερινή κρίση απειλεί τον κόσμο, όπως απείλησε τον τότε κόσμο η ελληνική εμφύλια σύρραξη.

Η Ευρώπη μπορεί τελικά να σωθεί, αλλά τίποτα δεν θα είναι πια το ίδιο. Ούτε οι πολίτες της, ούτε και η κληρονομιά της.

Όταν

δεν υπάρχουν χρήματα για συντάξεις, το να θέλουμε να τα διαθέσουμε για να προστατεύσουμε κάποιες πέτρες, είναι πολυτέλεια. Οι πέτρες όμως της Ελλάδας απαιτούν τον σεβασμό όλων μας. Επάνω τους ρίζωσε το πολιτικό σύστημα της δημοκρατίας και η ιδέα της Ευρώπης.

Τώρα όμως, οι πέτρες αυτές απειλούνται. Περιέργως, τα λίκνα της δυτικής ιστορίας και τέχνης, είναι σήμερα τα κράτη που βυθίζονται περισσότερο απ΄όλα τα άλλα στην κρίση. Και  κρίση σημαίνει περικοπές.

Η Ελλάδα, η Ιταλία, η Ισπανία και η Πορτογαλία διαθέτουν συνολικά 122 μνημεία παγκόσμιας κληρονομιάς της UNESCO, ή αλλιώς το 13% παγκοσμίως.

Το ένδοξο παρελθόν κινδυνεύει τώρα να μετατραπεί σε ένα παραμορφωμένο μέλλον, όπως αυτό του Κολοσσαίου της Ρώμης. Το αμφιθέατρο του Βεσπασιανού χάνει πέτρες, κυρίως εξαιτίας της κίνησης των οχημάτων. Στην νότια πλευρά του έχει πάρει κλίση πάνω από 40 εκ. τρομάζοντας τους Ιταλούς.

Τα ιταλικά δημόσια ταμεία είναι στεγνά, και για αυτό την ανακαίνιση του μνημείου ανέλαβε ο επιχειρηματίας της υπόδησης Diego Della Valle, ο οποίος διέθεσε €25 εκατ.

Η όμορφη Βενετία επίσης κινδυνεύει και στράφηκε προς τον ιδιωτικό τομέα για να συντηρηθούν τα νοσοκομεία της. Η εταιρία Bulgari γέμισε με διαφημίσεις της την γέφυρα των αναστεναγμών, προκειμένου να χρηματοδοτηθεί η συντήρησή της.

Η Ιταλία είναι πατρίδα για τα περισσότερα προστατευμένα από την UNESCO μνημεία (47 συνολικά) και αποτελεί κλασικό παράδειγμα του γιατί η ιστορία δεν πάει πάντα προς τα εμπρός. Ο ιταλικός προϋπολογισμός για τον πολιτισμό ήταν €2.3 δισ. το 2003, ενώ για το 2012 έπεσε στο €1.4 δισ.

Αυτός είναι ο κύριος λόγος για τον οποίο τόσο η διάσημη Πομπηία, όσο και άλλα λιγότερο γνωστά ιστορικά σημεία, καταρρέουν. Όπως περιγράφει η εφημερίδα Corriere della sera, ο μοναδικός πλούτος που διαθέτει η Ιταλία, τα μουσεία, τα μεσαιωνικά χωριά κλπ, δέχεται επίθεση, την ώρα που σε περίοδο κρίσης αυτά τα μνημεία είναι που θα έπρεπε να αποτελούν τον εθνικό θησαυρό.

Η Ευρώπη ξηλώνεται στις ραφές, από τις οποίες και προήλθε. Η Γερμανία, που ήταν ερωτευμένη με τους Έλληνες και τους Λατίνους τον 19ο αιώνα, σήμερα θεωρεί την Ελλάδα ως ένα μέλος με γάγγραινα, που θα πρέπει να ακρωτηριαστεί. Οι περικοπές δαπανών που απαιτεί από την Αθήνα έχουν αδειάσει τα δημόσια και τα ιδιωτικά ταμεία. Μέχρι  τον φετινό Ιούνιο, ο προϋπολογισμός του υπουργείου Πολιτισμού είχε μειωθεί κατά 35%, ενώ