Η ελπίδα σκίζει το αντιμνημονιακό καλσόν της

Όπως το πάει ο Τσίπρας βάζει γερά θεμέλια όχι για την ανάκαμψη της ελληνικής οικονομίας αλλά για να διεκδικήσει το Oscar πρώτου αντρικού ρόλου σε μια «σκληρή και περήφανη διαπραγμάτευση». Μετά από τόση πολύ δραματοποίηση τελικά φεύγει από τις Βρυξέλλες έχοντας υπό μάλης την προοπτική ακόμη βαρύτερης και επώδυνης συμφωνίας απ’ αυτή που προσδοκούσε η κυβέρνηση.

Για ακόμα μια φορά

η πολιτική διαπραγμάτευση μετατρέπεται σε οδηγίες της Μέρκελ και του Ολάντ «εντατικοποιήστε τις διαβουλεύσεις με τους θεσμούς». Έτσι, ο Τσίπρας αναμένεται να επιστρέψει στην Ελλάδα έχοντας όπως όλα δείχνουν κάνει αποδεκτή ως βάση συζήτησης για συμφωνία το στόχο για μεγαλύτερο του 1% πρωτογενές πλεόνασμα, που σημαίνει μέτρα εισπρακτικά για να πιαστεί ο στόχος αυτός και έχοντας διερευνήσει το έδαφος προκειμένου να καταθέσει αίτημα παράτασης του υπάρχοντος μνημονίου μέχρι την άνοιξη του 2016 (όταν και λήγει η σύμβαση με το ΔΝΤ) προκειμένου να ολοκληρωθεί η τελευταία αξιολόγηση που σέρνεται από πέρσι.

Πλέον δεν υπάρχει καμία δικαιολογία για τον Τσίπρα. Ακόμα και αν κάποιος έπαιρνε στα σοβαρά αυτά που έλεγε μόλις ανέλαβε τον Ιανουάριο τη διακυβέρνηση, ότι δηλαδή τον παγίδευσαν οι σχεδιασμοί Σαμαρά-Βενιζέλου με τη δίμηνη παράταση κλπ, τώρα τι έχουν να πουν οι ΣΥΡΙΖΑίοι; Για τα μαύρα τους τα χάλια που ζητάνε να παραταθεί το μνημόνιο για κάνα χρόνο ακόμα και αποδέχονται να κλείσουν την αξιολόγηση του μνημονίου συζητώντας και για τρίτο μνημόνιο, μετά από 5 μήνες δικής τους διαπραγμάτευσης ποιος τους «παγίδευσε»;

Η απάντηση είναι προφανής. Άλλωστε τώρα που προσπαθούν να δικαιολογήσουν την στροφή τους και την κωλοτούμπα τους ομολογούν οι ίδιοι πόσο άσχετοι, ανίκανοι και ανίδεοι ήταν τόσο σε ότι αφορά τη διακυβέρνηση όσο και την πραγματική κατάσταση του συσχετισμού των δυνάμεων στην Ευρώπη και τις δυσκολίες της διαπραγμάτευσης (Φίλης).

Η ελπίδα που ήρθε στις 25 Γενάρη το μόνο που κατάφερε ήταν να σκίσει το αντιμνημονιακό της καλσόν.

Διαβάστε περισσότερα