Η Ελλάδα διέψευσε και τον πιο απαισιόδοξο

Η επικύρωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από τη Eurostat και την τρόικα αποτελεί χωρίς καμία αμφιβολία μία από τις σημαντικότερες στιγμές για τη χώρα μας στη διάρκεια της νεότερης ιστορίας της, γιατί αυτό που πέτυχαν οι Έλληνες ήταν αδιανόητο για τους Ευρωπαίους.

Τον Ιανουάριο του 2010, ο πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, Χέρμαν Βαν Ρομπέι, σε μια συζήτηση που είχε με Έλληνες ανταποκριτές στις

Βρυξέλλες και για να καταδείξει τη δεινή θέση στην οποία βρισκόταν η Ελλάδα, έφερε το παράδειγμα της χώρας του και του ίδιου όταν το 1998 ως υπουργός Προϋπολογισμού χρειάστηκε τρία χρόνια λιτότητας για να μειώσει το έλλειμμα 5 ποσοστιαίες μονάδες του ΑΕΠ. Και στο Βέλγιο είχε θεωρηθεί άθλος, όπως μας έλεγε χαρακτηριστικά.

Την εποχή εκείνη ακούγαμε λόγια της παρηγοριάς, όπως τις αλησμόνητες ευχές «καλό κουράγιο» και «καλή τύχη», των Ζαν-Κλοντ Γιούνκερ και Ολι Ρεν. Στην ουσία, κανένας δεν πίστευε ότι υπάρχει σωτηρία για τη χώρα και όλοι είχαν αρχίσει να προετοιμάζονται για το χειρότερο, δηλαδή τη χρεοκοπία στην πράξη και τον κίνδυνο ντόμινο σε ολόκληρη την ευρωζώνη.

Με βάση τη λογική της οικονομικής επιστήμης, η Ελλάδα στο τέλος του 2009 ήταν «καμένο χαρτί», ακόμη και ο μεγαλύτερος τζογαδόρος δεν θα στοιχημάτιζε ούτε ένα ευρώ υπέρ της. Το έλλειμμα έτρεχε με 15% του ΑΕΠ και σε απόλυτους αριθμούς έφτασε τη χρονιά εκείνη στο αστρονομικό ύψος των 36,1 δισ. ευρώ.

Η κατάσταση ήταν τόσο τραγική που οι Ευρωπαίοι πολίτες είχαν πανικοβληθεί με την ιδέα ότι μπορεί να βρεθούν στο ίδιο αδιέξοδο και για το λόγο αυτό δεν αντέδρασαν όταν οι περισσότερες κυβερνήσεις άρχισαν να παίρνουν σκληρά μέτρα λιτότητας. Μάλιστα, στη Σλοβακία ο κεντροδεξιός συνασπισμός που τότε βρισκόταν στην αντιπολίτευση κέρδισε τις εκλογές υποσχόμενος στους ψηφοφόρους λιτότητα για να μη γίνουν σαν τους Έλληνες!

Ο κ. Βαν Ρομπέι χρειάστηκε 3 χρόνια για να μειώσει το έλλειμμα 5 μονάδες και η Ελλάδα 3,5 χρόνια για να μειώσει το έλλειμμα 13,5 μονάδες του ΑΕΠ. Μάλιστα, το μεγαλύτερο μέρος της μείωσης επιτεύχθηκε από τη σημερινή κυβέρνηση σε 19 μήνες. Τέτοιου κολοσσιαίου μεγέθους δημοσιονομική προσαρμογή δεν έχει πετύχει ποτέ ευρωπαϊκή χώρα και ίσως να είναι και παγκόσμιο ρεκόρ.

Το 2013 το πραγματικό έλλειμμα της Ελλάδας, χωρίς να υπολογίζεται η ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, ήταν 2,1% ή 3,9 δισ. ευρώ και μάλιστα συμπεριλαμβανομένης της εξυπηρέτησης του δημόσιου χρέους. Χωρίς το χρέος η Ελλάδα είχε καθαρό πρωτογενές πλεόνασμα 1,5 δισ. ευρώ, το οποίο μαζί με τις επιστροφές των κερδών που είχαν κεντρικές τράπεζες της ευρωζώνης από τα ελληνικά ομόλογα που έχουν στην κατοχή τους φτάνει τα 3,4 δισ. ευρώ.

Το 2013 η Ελλάδα, ο καταδικασμένος ουραγός της Ευρώπης του 2009, βρέθηκε μεταξύ των πέντε χωρών της ευρωζώνης με τις καλύτερες επιδόσεις σε έλλειμμα/πλεόνασμα και με βάση την εκτέλεση του Προϋπολογισμού του πρώτου τριμήνου του 2014, η χώρα μας βάζει πλώρη για πρωτιά στο τέλος του έτους.

Η επικύρωση του πρωτογενούς πλεονάσματος από τη Eurostat και την τρόικα ανοίγει πλέον διάπλατα το δρόμο για την ελάφρυνση του χρέους. Η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς τήρησαν τη δέσμευση που ανέλαβαν έναντι των πιστωτών τον Νοέμβριο του 2012 για ισοσκελισμένο προϋπολογισμό ή στην καλύτερη περίπτωση μικρό πλεόνασμα και τελικά πέτυχαν να φτάσουν στο 1,5 δισ. ευρώ ή 0,8% του ΑΕΠ, κλείνοντας τα στόματα ξένων «φίλων» μας που μας θεωρούσαν ανίατη περίπτωση, αλλά και πολιτικών κομμάτων στο εσωτερικό της χώρας που μιζάριζαν στην καταστροφή. Οι εταίροι θα τηρήσουν τη δέσμευσή τους, γιατί στην Ε.Ε. μπορεί να μη λαμβάνονται εύκολα αποφάσεις, αλλά όταν αυτό γίνεται υλοποιούνται.

Το Εurogroup, οι ευρωεκλογές και η ελάφρυνση χρέους

Το επόμενο ραντεβού που έχει και μεγάλη πολιτική σημασία είναι η συνεδρίαση του Εurogroup, στις 5 Μαΐου, στη βελγική πρωτεύουσα, όπου θα γίνει και η πρώτη συζήτηση για το χρέος. Για πολιτικούς και ουσιαστικούς λόγους στη συνεδρίαση αυτή δεν θα ληφθούν αποφάσεις. Οι πολιτικοί λόγοι έχουν να κάνουν με τις επικείμενες ευρωεκλογές της 25ης Μαΐου και την κατανοητή απροθυμία πολλών κυβερνήσεων να συμφωνήσουν σε ελάφρυνση του ελληνικού χρέους και να ρίξουν με τον τρόπο αυτό «νερό στο μύλο» των ακραίων πολιτικών κομμάτων που αντιτίθεται σε διασώσεις χωρών από την ευρωζώνη.

Ωστόσο, και οι ευρωεκλογές να μην ήταν μπροστά μας, πάλι θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο αν όχι αδύνατο να ληφθούν αποφάσεις για αντικειμενικούς λόγους. Η ελάφρυνση του δημόσιου χρέους της χώρας μας είναι ένα εξαιρετικά πολύπλοκο θέμα που θέλει μεγάλη προεργασία και συναίνεση, γιατί αυτή τη φορά μπορεί να έχουμε το Βερολίνο μαζί μας, ωστόσο υπάρχουν κυβερνήσεις που θα πρέπει να πάνε και να ζητήσουν έγκριση από τα εθνικά τους κοινοβούλια. Αρα η συμφωνία πρέπει να είναι λεπτομερής και να βασίζεται σε λογικά επιχειρήματα που θα πείθουν την ευρωπαϊκή κοινή γνώμη και τα εθνικά κοινοβούλια ότι η Ελλάδα χρειάζεται μια τελευταία στήριξη και είναι προς το συμφέρον τους να τη δώσουν, ώστε να εκλείψει και η βασική εστία που προκάλεσε την κρίση δημοσίου χρέους στην ευρωζώνη.

Στις Βρυξέλλες εκτιμούν ότι θα απαιτηθούν 2-3 συνεδριάσεις του Eurogroup προκειμένου να υπάρξει συμφωνία και αυτό σημαίνει ότι πάμε για τα μέσα του φθινοπώρου. Όμως, οι εταίροι σε ένδειξη αναγνώρισης της τιτάνιας προσπάθειας που έκαναν η κυβέρνηση και ο πρωθυπουργός θα επαναλάβουν, στις 5 Μαΐου, την πολιτική τους δέσμευση έναντι του ελληνικού λαού, μέσω ενός οδικού χάρτη που θα προσδιορίζει χρονικά τη λήψη της απόφασης για ελάφρυνση του χρέους.

Νίκος Μπέλλος, στον «Τύπο της Κυριακής»

Διαβάστε περισσότερα