Η χαμένη εμπιστοσύνη στην ΕΕ

Η ανάκαμψη της Ευρώπης προχωρά με εντατικούς ρυθμούς – τουλάχιστον στις αγορές ομολόγων. Όσον αφορά την κοινή γνώμη όμως, τα πράγματα αλλάζουν, σχολιάζει ο Tony Barber.

Μια δημοσκόπηση της Gallup που δημοσιεύθηκε την Τετάρτη έδειξε πόσο καταστροφικές είναι οι συνέπειες της κρίσης της ευρωζώνης στις λαϊκές αντιλήψεις για την Ευρωπαϊκή Ένωση. Η κατάρρευση της εμπιστοσύνης στην ΕΕ δεν περιορίζεται αποκλειστικά σε χώρες που έχουν κληθεί να μειώσουν τους μισθούς και τις παροχές σε αντάλλαγμα για

Στην Ισπανία, της οποίας οι τράπεζες χρειάζονταν διάσωση έκτακτη ανάγκης 41 δις ευρώ το 2012, η δημόσια έγκριση για την απόδοση της ηγεσίας της ΕΕ έπεσε στο 27 τοις εκατό το προηγούμενο έτος, από 59 τοις εκατό κατά το έτος πριν από την κρίση του 2008. Ακόμη και με δεδομένο το βάθος της ισπανικής οικονομικής κρίσης, αυτή είναι μια αναπάντεχη πτώση για μια χώρα η οποία, από τότε που πέθανε ο δικτάτορας Φρανθίσκο Φράνκο το 1975, έχει αποδεχθεί την ευρωπαϊκή της ταυτότητα με υπερηφάνεια και ενθουσιασμό. Στην Ιρλανδία, μια χώρα εξίσου φιλοευρωπαϊκή για τα περισσότερα από τα τελευταία 40 χρόνια, δημόσια έγκριση των ηγετών της ΕΕ βυθίστηκε στο 47 τοις εκατό το προηγούμενο έτος, από 70 τοις εκατό το 2008. Η Ιρλανδία μπήκε σε ένα πρόγραμμα διάσωσης 67,5 δις από την ΕΕ και το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το 2011. Η Ισπανία και η Ιρλανδία έχουν αποχωρήσει πρόσφατα από τα προγράμματα ενισχύσεων – αλλά πότε θα επιστρέψει η εμπιστοσύνη στην ΕΕ;

Εξίσου εντυπωσιακή είναι η πτώση στην υποστήριξη στους ηγέτες της ΕΕ στις ευημερούσες χώρες της βόρειας Ευρώπης, είτε εντός είτε εκτός της ευρωζώνης. Το ποσοστό έγκρισης για την απόδοσή τους μειώθηκε κατά 17 τοις εκατό στη Σουηδία, 14 τοις εκατό στη Φινλανδία, 11 τοις εκατό στην Αυστρία και την Ολλανδία, 10 τοις εκατό στη Δανία και 7 τοις εκατό στο Ηνωμένο Βασίλειο. Η Βρετανία, με 29 τοις εκατό πέρυσι, από 36 τοις εκατό το 2008, δεν είναι, για μια φορά, στη βάση του πίνακα των 28 εθνών. Η Ελλάδα είναι χαμηλότερα κατά 19 τοις εκατό και η Κύπρος με 21 τοις εκατό (δεν υπάρχουν συγκρίσιμα στοιχεία για το 2008). Αναμφισβήτητα, οι όροι που συνδέονται με την οικονομική βοήθεια των ΕΕ- ΔΝΤ ήταν πιο σκληροί στην Ελλάδα και την Κύπρο από οπουδήποτε αλλού – και, αναμφισβήτητα, θα έπρεπε να είναι.

Ποιος λοιπόν θεωρεί –αν υπάρχει κάποιος- ότι η ηγεσία της ΕΕ κάνει καλή δουλειά; Η απάντηση είναι οι άνθρωποι στο Λουξεμβούργο (67 τοις εκατό, από 74 τοις εκατό το 2008), στη Γερμανία (59 τοις εκατό, από 56 τοις εκατό) και στο Βέλγιο (56 τοις εκατό, από 55 τοις εκατό). Δεν είναι τυχαίο ότι οι τρεις αυτές χώρες είναι ιδρυτικά μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης και έχουν επιβιώσει από την κρίση της ευρωζώνης με σχετικά μικρή ζημιά. Επιπλέον, είτε φιλοξενούν θεσμικά όργανα της ΕΕ (Βέλγιο, Λουξεμβούργο) ή θεωρούν την ΕΕ ως μέρος της μεταπολεμικής εθνικής αποκατάστασης (Γερμανία). Αλλά δεν μπορούμε να οικοδομήσουμε την ΕΕ σε τρεις χώρες. Οι πολιτικοί ηγέτες σε άλλες χώρες, όσο και σε επίπεδο ΕΕ, θα κάνουν ένα σοβαρό λάθος αν υπολογίζουν σε ευνοϊκές αγορές ομολόγων για να αποκαταστήσουν την γκρεμισμένη εμπιστοσύνη ενός μεγάλου μέρους του ευρωπαϊκού πληθυσμού.

blogs.ft.com