Η αποβολή της Ελλάδας εφαλτήριο για τις Ηνωμένες Πολιτείες της Ευρωζώνης

Έχουμε πλέον συνηθίσει στην άποψη ότι μια ελληνική χρεοκοπία δεν θα αποτελούσε τεράστια καταστροφή. Ουσιαστικά, αυτοί που την υποστηρίζουν, λένε ότι η σωστή θεραπεία της ανίατης ελληνικής ασθένειας θα έπρεπε να είναι χειρουργική, και πως η Αθήνα θα πρέπει να αφαιρεθεί από την ευρωζώνη, σαν να ήταν μια σκωληκοειδής απόφυση σε κατάσταση φλεγμονής.

Η προτεραιότητα θα πρέπει να είναι η αποφυγή της μεταδοτικότητας, και να κτισθούν τοίχοι προστασίας, οι οποίοι θα προστατεύουν αυτούς που βρίσκονται μέσα, από αυτούς που ντροπιάστηκαν, και στους οποίους θα πρέπει να απαγορεύεται εφεξής η είσοδος.

Όπως η γραμμή Μαζινό που είχαν κατασκευάσει οι Γάλλοι στη δεκαετία του 1920 για να αποτρέψουν μια γερμανική εισβολή, έτσι και ο τοίχος προστασίας  θα πρέπει να είναι απόρθητος, αν και όλοι γνωρίζουμε πόσο εύκολα παρακάμφθηκε στο τέλος η αμυντική γραμμή των Γάλλων. Όπως έγραψε κάποτε ο ιστορικός Marc Bloch: «Ο πόλεμος χάθηκε στις καρδιές και στα μυαλά, πολύ πριν καταρρεύσει η γραμμή Μαζινό… η κοινωνία έπεσε πριν πέσει το μέτωπο».

Στην πραγματικότητα κανένας δεν πιστεύει σε αυτόν τον ψεύτικο τοίχο, που θυσιάζει την νόηση για χάρη της φαντασίας. Αν το πίστευαν, η ΕΕ δεν θα αποφάσιζε ακόμη μια πελώρια δανειοδότηση της Ελλάδας, και δεν θα υπήρχαν συζητήσεις για μια νέα ομοσπονδιακή Ευρώπη, με τα κράτη μέλη να παραχωρούν ακόμη περισσότερη εθνική κυριαρχία σε μια κεντρική κυβέρνηση.

Η πρόοδος ήταν αργή, και κανένας δεν αντιμετώπισε την ουσία του προβλήματος, που είναι η αναγκαιότητα χρήσης πόρων της ΕΕ, ώστε να υπάρξει ένα αποτελεσματικό επενδυτικό πρόγραμμα.

Μερικές φορές, δημιουργείται η εντύπωση ότι οι κυβερνήσεις των μεγάλων χωρών της ΕΕ περιμένουν πως και πώς να χρεοκοπήσει η Ελλάδα, πριν κατασκευάσουν την ένωση που θέλουν. Αυτό υποστηρίζει ο Kenneth Rogoff σε συνέντευξή του στο γερμανικό Spiegel: Ότι μόλις εκδιωχθεί η Αθήνα, η κρίση θα χρησιμεύσει ως εφαλτήριο για την δημιουργία των Ηνωμένων Πολιτειών της Ευρώπης. Μπορεί όμως να υπάρξει κάτι τέτοιο πάνω στις στάχτες της Ελλάδας; Και τι είδους ένωση θα ήταν, χωρίς την πίεση που ασκεί η ελληνική κρίση;

Προς το παρόν, τα βραχυπρόθεσμα μέτρα που ελήφθησαν για να καταπολεμηθεί το ελληνικό χάος, απλά υπονόμευσαν την ευρωζώνη, καθώς  και την ιδέα της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης απέναντι στη κρίση. Η Ευρώπη θα δυσκολευτεί πολύ στο να δημιουργήσει μια ομοσπονδία, αν η πρώτη της κίνηση είναι να αποπέμπει τα κράτη που δεν μπορούν να τα βγάλουν πέρα. Έτσι, η δημιουργία ενός τείχους προστασίας δεν θα βλάψε  μόνο την Ελλάδα, αλλά και ολόκληρη την Ευρώπη.

Αυτό ισχυρίστηκαν στον Economist, οι πρώην κεντρικοί τραπεζίτες της Αργεντινής και του Μεξικού Mario Blejer και Guillermo Ortiz, που θύμισαν στους Ευρωπαίους το κόστος της πτώχευσης της Αργεντινής το 2002, και τις διαφορές μεταξύ της οικονομικής της κατάρρευσης και του πιστωτικού συμβάντος της Ελλάδας.

Όταν το πέσο αποσυνδέθηκε από το δολάριο, και υποτιμήθηκε, η Αργεντινή πέτυχε έξι χρόνια ανάπτυξης, σε έναν κόσμο όμως που δεν βρίσκ