Η ανώμαλη προσγείωση της Γερμανίας

Σπάνια βλέπουμε μία ανώμαλη προσγείωση κάποιου ισχυρού κράτους, αλλά αυτό ακριβώς συνέβη πρόσφατα με την Γερμανία.

Τόσο στο ποδόσφαιρο, όσο και στην πολιτική, οι Γερμανοί είχαν αρχίσει να επιδεικνύουν μεγάλη αλαζονεία και άρνηση. Είχαν αρχίσει να θεωρούν τους εαυτούς τους ως το μέτρο κάθε ευρωπαϊκού πράγματος, τόσο στο κύπελλο ποδοσφαίρου, όσο και μέσα στα πλαίσια της ΕΕ.

Και στις δυο περιπτώσεις, οι Γερμανοί κορόιδευαν τους εαυτούς τους.

Την ίδια ώρα που οι Ιταλοί τους διέλυαν στο γήπεδο, η καγκελάριος Μέρκελ βρίσκονταν αντιμέτωπη με τα όριά της στην σύνοδο κορυφής των Βρυξελλών.

Η πορεία της Γερμανίας από την αρχή της κρίσης, την έχει αφήσει απομονωμένη,  άρα ανήμπορη να αντιδράσει απέναντι στην συντονισμένη αντίσταση της Ιταλίας, της Ισπανίας και της Γαλλίας.

Και πράγματι, η Γερμανία δεν έχει πολλές επιλογές, άλλες από το να ενδώσει και να συμφωνήσει στις μεγάλες αλλαγές του δημοσιονομικού συμφώνου, που θα χαλαρώσουν την επανακεφαλαιοποίηση των χρεωμένων κρατών και των τραπεζών τους.

Έτσι, το γερμανικό δόγμα του «δεν θα δοθούν λεφτά αν δεν υπάρξουν μέτρα και έλεγχοι» βγήκε από το τραπέζι των διαπραγματεύσεων. Η τελική συμφωνία ήταν αντίθετη απ’ αυτήν που αρχικά επιδίωκε το Βερολίνο. Το δημοσιονομικό σύμφωνο άλλαξε ριζικά, ακόμη και πριν το επικυρώσει η γερμανική Βουλή λίγο αργότερα.

Η τελική συμφωνία όμως δεν βοηθά και πολύ στην επίλυση της κρίσης, κυρίως επειδή περιορίζεται και αυτή στην στενή λογική της διαχείρισης κρίσεων. Δεν προσφέρει δηλαδή κάποια μακρόπνοη στρατηγική υπέρβασης της κρίσης στην Νότια Ευρώπη, με αποτέλεσμα η απειλή για την ευρωζώνη να μην έχει απομακρυνθεί ακόμη.

Πολιτικά όμως, η συμφωνία αποτελεί μια μικρή επανάσταση. Έχει μετατοπίσει το κέντρο βάρους της πολιτικής ισχύος εντός της ευρωζώνης. Η Γερμανία είναι ισχυρή, αλλά όχι τόσο όσο να μπορεί να απομονωθεί από τους υπόλοιπους βασικούς παίκτες. Κάποιες αποφάσεις που θα είναι κόντρα στα συμφέροντα του Βερολίνου, είναι τώρα πια εφικτές.

Πολλοί χάρηκαν με αυτές τις γερμανικές ήττες, πίσω από μια καλυμμένη έκφραση αλληλεγγύης. Το μέγεθος των επιπτώσεων της πολιτικής ζημιάς που προκάλεσε η γερμανική συνταγή λιτότητας, με την ανεργία κλπ στη Νότια Ευρώπη, ακόμη δεν έχει εξεταστεί πλήρως, και απομένει να το δούμε.

Αν η Μέρκελ ήθελε την συμφωνία που επιτεύχθηκε τελικά στις Βρυξέλλες, θα είχαμε και μια ριζική αλλαγή της πολιτικής διαχείρισης της κρίσης,  άρα μια πετυχημένη ένδειξη πολιτικής ηγεσίας.

Αντί για αυτό, έχουμε μια σημαντική γερμανική ήττα, που συνοδεύεται και από μια άρνηση όσον αφορά στην μειωμένη πλέον επιρροή της Γερμανίας εντός της ΕΕ.

Η γερμανική επιρροή στην ΕΚΤ μειώθηκε και ο Γερμανός υπουργός Οικονομικών δεν θα είναι ο επικεφαλής του Eurogroup. Πρόκειται για μια πραγματική καταστροφή.

Η ήττα όμως της Γερμανίας, που χαροποίησε αρκετούς, πρέπει να μας βάλει σε σκέψεις. Η ανάγκη για μια μεσοπρόθεσμη δημοσιονομική ολοκλήρωση και για θεσμικές μεταρρυθμίσεις, για να αυξηθεί η ανταγωνιστι