Γιατί η Μέρκελ θέλει να είναι ξανά υποψήφια

Με μια τέταρτη θητεία, η Άνγκελα Μέρκελ προστατεύει την κληρονομιά της ως καγκελάριος της Γερμανίας και δεν προσπαθεί να γίνει η ηγέτιδα της παγκόσμιας φιλελεύθερης τάξης, γράφει ο Economist.

Η πολιτικός που ενθουσιάστηκε περισσότερο από την ανακοίνωση της Άνγκελα Μέρκελ στις 20 Νοεμβρίου, ότι θα θέσει υποψηφιότητα για μια τέταρτη θητεία ως καγκελάριος

της Γερμανίας το ερχόμενο φθινόπωρο, ήταν η Φράουκε Πέτρι. Η ηγέτιδα του λαϊκιστικού, αντιμεταναστευτικού κόμματος Εναλλακτική για τη Γερμανία (AFD) το χαρακτήρισε το απόλυτο δώρο για την εκστρατεία της: μια ευκαιρία να είναι υποψήφια ενάντια στην καγκελάριο που προκάλεσε το "μεταναστευτικό χάος".

Στην πραγματικότητα, η Μέρκελ παραμένει το φαβορί. Έχασε μεγάλο μέρος της υποστήριξής της κατά τη διάρκεια της προσφυγικής κρίσης το περασμένο φθινόπωρο, αλλά ανέκτησε το 55%, από 42% τον Αύγουστο. Πρόσφατες δημοσκοπήσεις δείχνουν ότι η μόνη πιθανή συμμαχία εναντίον της -ένας συνδυασμός της αριστερής πτέρυγας των Σοσιαλδημοκρατών, των Πρασίνων και του πρώην κομμουνιστικού Αριστερού κόμματος- δεν θα κερδίσει την πλειοψηφία. Η Μέρκελ, η οποία ανέλαβε τα καθήκοντά της το 2005, θα παραμείνει κατά πάσα πιθανότητα μέχρι το 2021, ξεπερνώντας τον Χέλμουτ Κολ στο να γίνει η μακροβιότερη καγκελάριος της Γερμανίας (χωρίς να υπολογίζεται ο Ότο φον Μπίσμπαρκ).

Πριν γίνει καγκελάριος, η Μέρκελ είπε σε έναν φωτογράφο ότι ήθελε να αποχωρήσει έγκαιρα από την πολιτική, για να αποφύγει να γίνει ένα "μισοπεθαμένο κουρέλι" στο γραφείο. Τώρα, αποφάσισε ότι πρέπει να είναι υποψήφια ξανά. Ελλείψει ενός προφανούς συντηρητικού διαδόχου, μπορεί να είναι η μόνη που μπορεί να προστατεύσει την κληρονομιά της για την κεντρώα πολιτική σε μια εποχή λαϊκιστικών εξεγέρσεων.

Η εκλογή του Ντόναλντ Τραμπ στην προεδρία των ΗΠΑ, μπορεί να την έκανε να το πάρει απόφαση. Ο ρόλος της Αμερικής ως εγγυητής της φιλελεύθερης μεταπολεμικής τάξης πραγμάτων είναι υπό αμφισβήτηση και ορισμένοι θεωρούν τη Μέρκελ ως την τελευταία ηγέτιδα που μπορεί να υπερασπιστεί τις αξίες της Δύσης εναντίον ηγετών όπως ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν και ο τούρκος Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν. Σα να υιοθετούσε αυτές τις ελπίδες, ο Μπαράκ Ομπάμα, που επισκέφθηκε το Βερολίνο δύο ημέρες πριν από την ανακοίνωση της Μέρκελ, δήλωσε ότι αν είχε δικαίωμα ψήφου, θα την ψήφιζε.

Η καγκελάριος θεωρεί αυτές τις αντιλήψεις "γκροτέσκες και σχεδόν παράλογες". Λέγεται ότι θεωρεί τις υπερβολικές προσδοκίες επικίνδυνες για την εκστρατεία της. Οι δημοσκοπήσεις δείχνουν το AFD στο 13%, εξακολουθώντας να είναι λιγότερο δημοφιλές από τα αντίστοιχα κόμματα στη Γαλλία και στην Ολλανδία. Αλλά ο μανδύας του υπερασπιστή της κοσμοπολίτικης παγκοσμιοποίησης θα κάνει τη Μέρκελ ακόμη περισσότερο ένα "αλεξικέραυνο και μια πρόκληση" για τους λαϊκιστές, λέει ένας insider.

Έτσι, η εκστρατεία της θα τονίσει τα εσωτερικά θέματα: την ασφάλεια, μια πιο σκληρή γραμμή για τα πολιτιστικά σύμβολα (ίσως να αντιτεθεί στην μπούρκα) και τους αυστηρότερους κανόνες για τους μετανάστες. Στο οικονομικό μέτωπο, θα υποσχεθεί μειώσεις φόρων και περισσότερες επενδύσεις στην ψηφιοποίηση. Θα αξιοποιήσει επίσης την αμφιθυμία στο μόνο κόμμα που θα μπορούσε να της πάρει την καγκελαρία: τους Σοσιαλδημοκράτες (SPD), οι οποίοι δεν έχουν ακόμη αποφασίσει για τον υποψήφιό τους. Ο Ζίγκμαρ Γκάμπριελ, το αφεντικό του SPD, έχει καθορίσει ένα χρονοδιάγραμμα σύμφωνα με το οποίο το κόμμα θα συμφωνήσει πρώτα στο πρόγραμμα του και στη συνέχεια θα λύσει το θέμα "προσωπικά" στα τέλη Ιανουαρίου. Είναι ο προεπιλεγμένος υποψήφιος, αλλά λιγότερο δημοφιλής από την Μέρκελ και η ανακοίνωση του την περασμένη εβδομάδα ότι η σύζυγός του είναι έγκυος ελήφθη ως ένα σημάδι ότι μπορεί να μην είναι υποψήφιος.

Ένας άλλος Σοσιαλδημοκράτης, ο Μάρτιν Σουλτς, τα πηγαίνει ελαφρώς καλύτερα. Σήμερα είναι πρόεδρος του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου. Αλλά σκοπεύει να παραιτηθεί τον επόμενο χρόνο και να είναι υποψήφιος για την Μπούντεσταγκ. Θα μπορούσε να μετακομίσει στο Βερολίνο ήδη από τον Φεβρουάριο για να γίνει υπουργός Εξωτερικών, όταν ο Φρανκ-Βάλτερ Σταϊνμάγερ, ο οποίος κατέχει τώρα τη θέση, θα αναλάβει την προεδρία, ένα εθιμοτυπικό αξίωμα σε μεγάλο βαθμό. Από εκεί ο Σουλτς θα μπορούσε να ξεκινήσει την πορεία του ενάντια στη Μέρκελ. Ένας άλλος πιθανός υποψήφιος, ο Όλαφ Σολτς, δήμαρχος του Αμβούργου, είναι επίσης σε ετοιμότητα.

Ανάμεσα σε αυτούς που ελπίζουν ότι οι Σοσιαλδημοκράτες θα επιλέξουν τον Σουλτς είναι, φυσικά, και η Πέτρι. "Περισσότερο από κάθε άλλον Γερμανό", υποστηρίζει, "ο Σουλτς συμβολίζει την αποτυχία της ΕΕ". Μαζί, προσθέτει, η Μέρκελ και ο Σουλτς "ενσαρκώνουν την παρακμή της Γερμανίας". Θεωρήσετε ότι η προεκλογική εκστρατεία ξεκίνησε ήδη.

economist.com

Διαβάστε περισσότερα