Για το δολάριο και όχι το πετρέλαιο θέλει η Αμερική να επιτεθεί στο Ιράν

Οι φήμες θέλουν το Ιράν και την Ινδία να διαπραγματεύονται την ανταλλαγή πετρελαίου με χρυσό. Κάτι τέτοιο θα πλήξει καίρια την αξία του δολαρίου, και θα αυξήσει τις εντάσεις στη περιοχή.

Οι ΗΠΑ και η ΕΕ συμφώνησαν να επιβάλλουν αυστηρές οικονομικές και εμπορικές κυρώσεις στο Ιράν, ώστε να το αναγκάσουν να εγκαταλείψει τα πυρηνικά του σχέδια. Αυτή όμως η προσέγγιση δεν θα έχει αποτέλεσμα.

Το Ιράν

δεν είναι απομονωμένο, και διαθέτει φίλους όπως η Ινδία, που θα το στηρίξουν. Στο τέλος, η Αμερική θα υποχωρήσει, ή θα αναγκαστεί να παραδεχτεί ότι το βασικό της πρόβλημα  είναι η τυχόν υποβάθμιση του δολαρίου ως παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα.

Μια συμφωνία του 1970 καθιέρωσε το δολάριο ως το μόνο νόμισμα αγοράς και πώλησης αργού πετρελαίου, με αποτέλεσμα την εξέλιξή του σε παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα. Ακολούθησε η μεγάλη ζήτηση για δολάρια, κάτι που αύξησε την αξία του, ενώ η συγκέντρωση δολαρίων από τα διάφορα κράτη διευκόλυνε τις ΗΠΑ στο να διαθέτουν άφθονη πίστωση.

Αυτό οδήγησε στην υπερχρέωση των ΗΠΑ, και στην αύξηση της ανεργίας για τους πολίτες της. Το αμερικανικό τραπεζικό σύστημα παραπαίει, και η οικονομία της είναι κάθε άλλο παρά υγιής. Αυτή δεν είναι εικόνα μιας παγκόσμιας υπερδύναμης, και κάποιες χώρες το έχουν αντιληφθεί, με αποτέλεσμα να αρχίσουν να απομακρύνονται από το δολάριο, ειδικά στην αγορά πετρελαίου.

Αν το δολάριο χάσει την προνομιακή του θέση, η Αμερική θα κινδυνεύσει. Ένα μεγάλο μέρος της υψηλής αξίας του οφείλεται στο ότι χρησιμοποιείται μονοπωλιακά στις συναλλαγές πετρελαίου. Αν αυτό πάψει, η αξία του θα καταρρεύσει. Κάποια νομίσματα θα πάρουν αξία, κάποια άλλα όχι. Αυτό που είναι σίγουρο είναι πως θα ανέβει αλματωδώς η αξία του χρυσού.

Το 1975, ο πρόεδρος Νίξον έπεισε την Σ. Αραβία να πληρώνεται σε δολάρια για το πετρέλαιο της, ως αντάλλαγμα της αμερικανικής προστασίας από την ΕΣΣΔ.

Το 1975, οι χώρες του OPEC συμφώνησαν και αυτές. Έτσι, όλες οι χώρες του κόσμου άρχισαν να μαζεύουν δολάρια για να αγοράζουν πετρέλαιο.

Το εν λόγω σύστημα ήταν προς όφελος των ΗΠΑ, αφού αυξήθηκε η παγκόσμια ζήτηση δολαρίων, και η Αμερική απέκτησε τρομερές πιστωτικές δυνατότητες. Στην ουσία, οι ΗΠΑ έλεγχαν το παγκόσμιο πετρέλαιο, αφού η αξία του συναρτάται από το δολάριο, το οποίο τυπώνουν  και ελέγχουν οι ίδιες. Πέραν του πετρελαίου, το δολάριο έγινε κυρίαρχο και σε όλες τις υπόλοιπες εκφάνσεις του παγκόσμιου εμπορίου, με αποτέλεσμα όλος ο κόσμος να το χρησιμοποιεί για τις διάφορες συναλλαγές του.

Όλα αυτά συνετέλεσαν στην άνθηση της αμερικανικής οικονομίας, που ακόμη και αν δεν τα πήγαινε καλά σε εσωτερικό επίπεδο, το γεγονός ότι το δολάριο ήταν το κυρίαρχο παγκόσμιο αποθεματικό νόμισμα, αρκούσε.

Το ισχυρό δολάριο επέτρεπε στην Αμερική να εισάγει φτηνά, στην ουσία επιδοτώντας τον Αμερικανό καταναλωτή, εις βάρος όλων των υπολοίπων. Αυτό όμως είχε μια αρνητική συνέπεια. Επλήγη η αμερικανική παραγωγή, και οι θέσεις εργασίας μετανάστευσαν σε τρίτες χώρες, με αποτέλεσμα να θιγεί ανεπανόρθωτ