Γαλλία: μεταναστευτικό και ευρω-κρίση εκτινάσσουν το Εθνικό Μέτωπο

Αίσθηση (για να μην πει κανείς ταραχή) προκαλεί εντός και εκτός Γαλλίας το αποτέλεσμα δημοσκόπησης του ινστιτούτου δημοσκοπήσεων TNS Sofres για λογαριασμό του δικτύου France Info, της εφημερίδας Le Monde και του τηλεοπτικού καναλιού Canal plus που δείχνει ότι το, μέχρι πρότινος, «βδέλυγμα» της γαλλικής

πολιτικής σκηνής, το ακροδεξιό «Εθνικό Μέτωπο» εδραιώνεται και η επικεφαλής του Μαρίν Λε Πέν «απογειώνεται». Για πρώτη φορά το 34% των Γάλλων δηλώνει ότι «συμφωνεί με τις ιδέες του Εθνικού Μετώπου» διευκρινίζοντας ότι συμφωνεί κυρίως «με τις διαπιστώσεις του παρά με τις προτάσεις του», ποσοστό που το 2011 όταν ανέλαβε την ηγεσία του Εθνικού Μετώπου η Μαρίν ήταν στο 22%. Και ένα 35% δήλωνε ανοιχτά ότι είτε έχει ψηφίσει είτε σκέφτεται να ψηφίσει το Εθνικό Μέτωπο. Αναμφίβολα ενθαρρυντικά αποτελέσματα για την Λε Πεν μόλις τρεις εβδομάδες πριν από τις δημοτικές και περιφερειακές εκλογές και λίγους μήνες πριν τις ευρωεκλογές.

Ταυτόχρονα, βέβαια, το 46% των ερωτηθέντων μπορεί να θεωρεί ότι η Λε Πεν εκπροσωπεί «την πατριωτική δεξιά που είναι δεμένη με τις παραδοσιακές αξίες της χώρας» αλλά το 43% (ποσοστό ελαφρά μειωμένο με παλιότερα) συνεχίζει να πιστεύει ότι το Εθνικό Μέτωπο εκπροσωπεί «μια εθνικιστική και ξενοφοβική άκρα δεξιά». Έχει επίσης ενδιαφέρον ότι ένας στους δύο ερωτηθέντες συνεχίζει να εκτιμά ότι το Εθνικό Μέτωπο αποτελεί κίνδυνο για το δημοκρατικό πολίτευμα, το 54% το χαρακτηρίζει «κόμμα διαμαρτυρίας» και ότι μόνο το 35% θεωρεί ότι μπορεί να κυβερνήσει. Ως προς τα βασικά συνθήματα που προωθεί τον τελευταίο καιρό, δηλαδή την έξοδο από το ευρώ εφόσον αυτό θα βοηθήσει την οικονομία της Γαλλίας, και την προτίμηση Γάλλων για θέσεις εργασίας έναντι ξένων, τα ποσοστά μειώνονται στο 29% και στο 24% αντίστοιχα, τα οποία, βέβαια, πριν από λίγα χρόνια θα φαίνονταν «επιστημονική φαντασία».

Η Λε Πεν πέτυχε το στόχο που έθεσε αναλαμβάνοντας τα ηνία από τον πατέρα της: «αποδαιμονοποίησε» το Εθνικό Μέτωπο. Αποφεύγοντας επισταμένα τις απειλές και τις κορώνες, παίρνοντας σημαντικές αποστάσεις από τις αντισημιτικές κραυγές του πατέρα της, διώχνοντας τους προκλητικούς σκίνχεντς από την «μόστρα» του Μετώπου και από κάθε δημόσια εκδήλωσή του, και υιοθετώντας ένα πιο «καθημερινό» ύφος, η Λε Πεν κατάφερε να γίνει η ίδια αποδεκτή και σταδιακά να «βελτιώσει» και την εικόνα του κόμματος.

Ευνοϊκά για το Εθνικό Μέτωπο λειτούργησε και ο διχασμός και η εσωστρέφεια που συνεχίζει να επικρατεί, από τις εκλογές του 2012 μέχρι σήμερα, στο, πρώην κυβερνόν, δεξιό κόμμα UMP. Η αποχώρηση Σαρκοζί, η σύγκρουση για την ηγεσία ανάμεσα στον πρώην πρωθυπουργό Φρανσουά Φιγιόν και στον Ζαν Φρανσουά Κοπέ, η οποία, αν και έχουν χαμηλώσει οι τόνοι, δεν έχει ακόμη καταλαγιάσει, «έσπρωξαν» στην αγκαλιά του Εθνικού Μετώπου μεγάλα τμήματα του εκλογικού σώματος του UMP.

Η στάση της απέναντι στους μετανάστες και στο Ισλάμ, θέματα στα οποία έχει επενδύσει μεγάλο μέρος της προπαγάνδας της υπό το πρίσμα της «ασφάλειας» και της «ιστορικής παράδοσης», καθώς και η υφαρπαγή του ζητήματος της κοσμικότητας της γαλλικής κοινωνίας και των θεσμών τόσο από την δεξιά και τους σοσιαλιστές αλλά κυρίως από τη γαλλική αριστερά που «χάθηκε» σε πολυπολιτισμικά «ευχολόγια», ήταν αυτό που μεγάλο τμήμα του εκλογικού σώματος είχε ανάγκη να ακούσει. Ιδιαίτερα δε οι ψηφοφόροι του UMP είχαν συνηθίσει να τα ακούνε από τον Σαρκοζί ήδη από την εποχή των ταραχών στα γαλλικά γκέτο. Η προώθηση της νομοθεσίας για το γάμο των ομοφυλοφίλων από την κυβέρνηση Ολλάντ, και η περαιτέρω συζήτηση για την υιοθέτηση παιδιών από ομοφυλόφιλα ζευγάρια ή την απόκτησή τους δια μέσου διαδικασιών τεχνητής γονιμοποίησης, «ήρθε κουτί» στο Εθνικό Μέτωπο που μετέτρεψε τις «παραδόσεις» και την ανάγκη «προστασίας του θεσμού της οικογένειας μέσα σε ένα κόσμο και σε μια κοινωνία που βάλλεται από όλες τις πλευρές» σε «σημαία».

Τέλος, η Λε Πεν «έσκυψε» στην καθημερινότητα, στις ολοένα δυσκολότερες συνθήκες που καλούνται ν’ αντιμετωπίσουν οι Γάλλοι, στη διαρκώς αυξανόμενη ανεργία, στην εργασιακή αβεβαιότητα, στην μείωση της αγοραστικής τους δύναμης, στις περικοπές στις δημόσιες δαπάνες. Δεν είναι τυχαίο ότι και στην τρέχουσα δημοσκόπηση, η πλειοψηφία των υποστηρικτών της Λε Πεν εντοπίζεται μεταξύ της νεολαίας και των εργατών, δύο ομάδες που πλήττονται κυρίως από τα προαναφερόμενα. Και στις εκλογές του 2012 είχε καταγραφεί ότι οι ψηφοφόροι της ήταν κυρίως άντρες, στην πλέον παραγωγική ηλικιακή φάση, δηλαδή μεταξύ 35 – 44 χρόνων, μεσαίου προς χαμηλού μορφωτικού επιπέδου, που προέρχονται από μεσαία και χαμηλά οικονομικά στρώματα. Γι αυτό και το Εθνικό Μέτωπο κατέγραψε μερικά από καλύτερα ποσοστά σε περιαστικές περιοχές, δηλαδή σε προάστια όπου ζουν κυρίως άνθρωποι με μέσο ή χαμηλό οικονομικό εισόδημα, εργάτες, υπάλληλοι, ελεύθεροι επαγγελματίες.

Στις ίδιες ηλικιακές, κοινωνικές και οικονομικές ομάδες βασικός της αντίπαλος, στις εκλογές του 2012 για την τρίτη θέση, είχε αναδειχθεί το Αριστερό Μέτωπο που επίσης εστίασε στην καθημερινότητα. Απέναντι σε αυτό, η Λε Πεν επέλεξε προπαγανδιστικά, εκτός από το πεδίο ρατσισμού / αντιρατσισμού, ισλάμ / γαλλικών παραδόσεων κλπ, να «παίξει το χαρτί» των εσωτερικών του αντιφάσεων. Όπως χαρακτηριστικά αναφέρει άρθρο της φίλα προσκείμενης στο Εθνικό Μέτωπο ιστοσελίδας NationsPress.info όταν απηυδισμένος ο γαλλικός λαός θέτει ζήτημα βιαιοτήτων και διακρίσεων, «η γαλλική αριστερά τον κρίνει σαν αδέκαστος δικαστής και τον χαρακτηρίζει ρατσιστή» και όταν ζητά θέσεις εργασίας και αγοραστική δύναμη, «η φιλελεύθερη δεξιά τον τρομοκρατία με υπερφιλελευθερισμό, με τον κίνδυνο των κερδοσκόπων των αγορών και της αποχώρησης επιχειρήσεων από το γαλλικό έδαφος». Πού ενώνονται και οι δύο; «Στην Ευρώπη των Βρυξελλών, στις οδηγίες της, στις πολιτικές της επιλογές, στην υποτέλεια στα κελεύσματα της Γερμανίας σε βάρος της γαλλικής οικονομίας και των γαλλικών επιχειρήσεων και στο ευρώ» απαντά το Εθνικό Μέτωπο επιδιώκοντας να κεφαλαιοποιήσει όλη τη συσσωρευμένη δυσαρέσκεια ένθεν και ένθεν και απηχώντας, ως ένα βαθμό, και τη δυσφορία απέναντι στο Βερολίνο και στην ευρωζώνη σημαντικού, πλέον, τμήματος της γαλλικής αστικής τάξης. Εξού και συνεχίζεται η συζήτηση περί υποτίμησης του ευρώ…

Διαβάστε περισσότερα